یک تحلیل گر می‌تواند با توجه به تحولات بین المللی و تاثیرات آن بر جامعه مورد نظرش فرضیاتی را طرح نماید و دلایل خود را برای اثبات آن مفروضات بیان نماید و در نتیجه گیری خود به پیش بینی وقایع آینده بپردازد و آن را در قالب مقاله منتشر نماید. در عین حال یک فعال حقوق بشری یا فعال ضد جنگ می‌تواند در قالب کنش‌های گوناگون هر گونه جنگی را محکوم نماید. اما آیا در یک بیانیه سیاسی-تشکیلاتی می‌توان با پیشگویی آینده و توسل به نیت خوانی پیشاپیش عمل فعلیت نیافته را با حدس و گمان محکوم یا تایید نمود!

آمریکا با استناد به عملکرد گذشته سپاه پاسداران این سازمان را در لیست گروه‌های تروریستی گنجاند. ایران هم در اقدام متقابل نیروهای ارتش آمریکا موسوم به سنتکام را با استناد به عملکرد گذشته به عنوان نیروهای تروریستی شناسایی نمود.

به بیان دقیق تر ما نمی‌توانیم بگوییم چون سپاه پاسداران به بحرین حمله خواهد کرد ما این عمل را پیشاپیش در قالب یک بیانیه تشکیلاتی محکوم می‌کنیم یا چون حدس می‌زنیم آمریکا به ایران حمله خواهد کرد پس ما آن را پیشاپیش محکوم می‌کنیم!

اگر به زبان عامیانه تری بیان کنیم مانند این است که پیشاپیش مرگ یک فرد را به او تسلیت بگوییم و برای اینکه نشان دهیم چقدر آدم با وجدانی هستیم مردن را محکوم کنیم!

این امر فقط در دو صورت امکان پذیر است، آنهم اینکه ابتذال سیاسی به درجه‌ای رسیده باشد که نگارندگان بیانیه در قالب تشکیلات سیاسی از کمترین دانش سیاسی و شناخت عرف دیپلماتیک بی بهره باشند، در این حالت همه چیز مجاز است!

حالت دوم زمانی است که این امر آگاهانه و عامدانه رخ دهد که در این صورت پیشنهاد من به این دوستان این است که:
نه مفهوم جمهوری را خوار گردانید، نه نام ایران را بازیچه. در همین راستا می‌توانید نام این دکان سه نبش را به محفل محافظه کاران فرصت طلب عافیت خواه تغییر دهید.

آرش فضیلت