حالا ما امروز کشوری داریم به نام «ایران» و مردمی داریم که در این کشور زندگی می کنند و «ایرانی» شناخته می شوند. این اسم را که حتما سابقه ای داشته و همین طوری بیخودی از آسمان نازل نشده، در دوران پادشاهی رضا شاه بر این سرزمین گذاشته اند و نام قبلی را که «پرس» یا «Persien» یا «Persia» بوده به دلایلی منطقی تغییر داده اند.

مثلا اسم قبلی من «فرهاد» بوده و این فرهاد، مسائلی برای من به وجود می آورده که آن را تغییر داده ام به «سخن». این تغییر نام همین جوری الکی صورت نگرفته اولا.

ثانیا اسم ام که عوض شده خودم عوض نشده ام و همان که بوده ام هستم.

ممکن است این حرف هایی که می زنم به نظرتان خیلی بدیهی بیاید و خواندن این سطور را وقت تلف کردن بدانید، ولی این طور نیست و اگر کمی دندان بر جگر بگذارید وارد جاهای هیجان انگیز داستان می شوم.

حالا این موارد نام گذاری را ببرید در عرصه ی تاریخ و جغرافیا. یک سرزمینی بوده که حدود و ثغورش فلان و بهمان بوده، و اسم اش «پرشیا» بوده و بعد نام اش را به «ایران» تغییر داده اند.

این ایران از کجا آمده؟

یکی آمده کل ماجرای سرزمین ما را با تبر از ریشه می زند و می گوید اصلا سرزمینی اینجوری که تحت حاکمیت واحدی بوده باشد وجود نداشته؛ این جماعتی هم که در این سرزمین زندگی می کنند، ریشه تاریخی و نژادی و غیره نداشته اند، و مردم این سرزمین از گروهی انسان با مشخصات معین در گذشته های دور ریشه نگرفته اند.

دست اش درد نکند. الان خواهد گفت من چنین چیزی نگفتم و شما بلد نیستید دو خط توییت بخوانید و بفهمید. ولی چیزی که من و بعضی دیگر از سخن اش فهمیدیم چنین چیزی است.

برای این که به این شخص نشان دهیم که حرف اش غلط و حتی غلط اندر غلط است، باید به گذشته ها بر گردیم. گذشته های خیلی دور که تاریخ اش مورد اختلاف است می گذاریم کنار، بر می گردیم به دوره ی افشاریه و حدود سلطنت نادر شاه. به کتاب خاطرات هم مراجعه نمی کنیم که احساسات فردی در نوشتن اش نقش دارد. به مرجعی مراجعه می کنیم که مرجع عصر روشنگری در فرانسه است و کار بزرگ و تاریخ ساز اصحاب دائرةالمعارف است به سرپرستی دنی دیدرو و ژان دالامبر.

دائرةالمعارفی که سال ۱۷۸۰ به طور کامل، با ملحقات اش منتشر شد و حکومت وقت فرانسه انتشار آن را به خاطر مباینتِ مطالب اش با آموزه های کلیسا ممنوع کرد تا این که انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹ موجب آزادی نشر این کتاب شد.

اگر سال انتشار ملحقات را در نظر نگیریم و به سال انتشار متن کامل دائرةالمعارف یعنی سال ۱۷۷۲ بازگردیم این سال مقارن است با سال حکومت جانشینان نادر شاه افشار.

به عبارتی نه از رضا شاه و سعید نفیسی خبری هست نه از هیتلر و نازی ها.

ذیل ماده ی ایران، در این دائرةالمعارف قدیمی چنین می خوانیم:
IRAN (Géog.) nom que les Orientaux donnent à la Perse en général, & à une province particuliere de Perse, entre l'Aras & le Kur, dont les villes principales sont Erivan & Nachschivan. (D.J.)

«ایران (جغرافیا)؛ نامی که شرقی ها به طور عام به «پرس»ها می دهند و نیز نام ایالتی متعلق به «پرس»ها میان ارس و کور (با بشاگرد فعلی اشتباه نشود) که شهر های اصلی آن ایروان و نخجوان هستند.

این ماده را لویی د ژُکور Louis de Jaucourt یکی از نویسندگان دائرةالمعارف نوشته است و مقاله ی «تاریخ پرس» را هم همین نویسنده با شکوه هر چه تمام تر شرح داده است.

او در تعریف حدود و ثغور «پرس» چنین نوشته است:
LA Perse, (Géog. mod.) grand royaume d'Asie, borné au nord par la Circassie & la Géorgie ; au midi, par le golfe Persique & la mer des Indes ; au levant, par les états du Mogol ; & au couchant, par la Turquie asiatique.

پادشاهی بزرگ آسیا، در شمال محدود به چرکستان و گرجستان؛ در جنوب به خلیج فارس و دریای هند؛ در شرق به مغولستان؛ و در غرب به ترکیه ی آسیایی و آسیای صغیر.

*****

این ها را گفتیم و نشان دادیم ولی باز کسانی خواهند بود که خواهان تجزیه ی ایران ند و باز حرف خودشان را خواهند زد. ما در مقابل این ها خواهیم ایستاد و نخواهیم گذاشت باقی مانده ی ایران بزرگ ما را با قلم یا با زور تکه پاره کنند.