ترس، مماشات، امنیت شغلی، مصالح جناحی، منافع اقتصادی، خود زرنگ پنداری، توهم توطئه، مسئولیت گریزی، بیگانگی اجتماعی یا فروپاشی اخلاقی، کدامیک!
آیا خواست هایی که این ۱۴ انسان بی باک و شریف در بیانیه‌شان خطاب به مردم ایران طرح کرده‌اند، دغدغه مختص آن هاست!
آیا گناه کبیره این افراد این است که جوهر قلم‌شان به رنگین کمان قرمز و سبز و بنفش و فیروزه‌ای و... مزین نیست! یا فراموش کرده‌اند از فلان سازمان، جبهه و جریان و شورا یاد کنند تا کار و کاسبی برخی از رونق نیفتد!
کجایند دوره گردهای رسانه‌ای، سخنوران، فعالان حقوق بشری، جایزه بگیرها، فعالان ضد جنگ، روزنامه نگاران مستقل، علامه‌های روشنفکر و همه چیز دان‌ها، راستی از هنرمندان وطن پرست چه خبر!
در انتظار معجزه نشسته‌اند یا زمان ظهورشان فرا نرسیده!
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی
به عمل کار برآید به سخندانی نیست
آرش فضیلت
