روایات حاکی بر این است که زنان در تبعید، حتی در آن سوی مرزها نیز از اتهامات و تبلیغات منفی و جهت‌گیرانه حاکمان و فرستادگان حکومتی ایران در غرب و سایر نقاط جهان در امان نیستند. دشمنی دستگاه‌های اطلاعاتی در بخش‌های مختلف انتظامی و نظامی ایران از بدو تشکیل، ابعاد مختلف زندگی زنان مترقی را تحت فشار و کنترل امنیتی قرار داده است. یکی از روش‌های غیرقانونی و غیراخلاقی حکومت، تهدید و فشار بر خانواده‌های زنان کنشگر و تاثیرگذار در زندان و تبعید است. شیرین عبادی حقوق‌دان، قاضی سابق دادگاه، فعال حقوق بشر، مدرس دانشگاه، نویسنده ایرانی و از بنیان‌گذاران کانون مدافعان حقوق بشر و انجمن حمایت از حقوق کودکان در این باره می‌گوید:

«این ناشی از ترسی است که حکومت از منتقدین خود دارد. یعنی سعی می‌کند به هر شیوه ممکن کسانی که را که کوچک‌ترین انتقادی دارند را دستگیر کرده و در زندان آنها را وارد به اعترافات غیر واقعی کند و وقتی با مقاومت زندانیان سیاسی مواجه می‌شود از شیوه‌های غیرقانونی و غیر اخلاقی فشار بر خانواده استفاده می‌کند».
گلشیفته فراهانی نمونه‌ای از زنان موفق هنرمند در تبعید است که بخاطر فعالیت‌های هنری‌اش مورد تهدید، فحاشی و برچسب‌های مختلف جنسیتی قرار گرفت و حتی شایعاتی مبنی بر قتل گلشیفته فراهانی در فضای مجازی منتشر شد و بهزاد فراهانی پدر ایشان در پاسخ به این شایعات گفت:

«این خبر دروغ است. چون همین دیشب با گلشیفته صحبت کردم، شاد و سرحال بود. ما از نخبه‌ها استفاده نمی‌کنیم و بعد که آنها مجبور به مهاجرت شدند تازه یادمان می‌آید که چه استعدادهایی را از دست داده‌ایم. این را از حیث وضعیت دخترم نمی‌گویم و هستند ایرانی‌های مستعد که سازوکار مدیریتی گاه از آنها استفاده نکرده‌اند». پس از واکنش آقای فراهانی به اتهامات و همچنین شایعات پیرامون قتل دخترش، خانواده فراهانی نیز تحت فشارهای مختلف از جمله «درخواست برای ممنوع الفعالیتی خانواده فراهانی» قرار گرفتند.

سرکوب و خشونت نهادینه شده تنها مختص زنان کنشگر، سیاستمدار و هنرمند ایرانی نیست و در حیطه‌ی آکادمیک ایران و غرب نیز مشاهده می‌شود. پروژه زن ستیزی و فمینیست هراسی با شعار مبارزه با امپریالیسم و اسلام هراسی در آن سوی مرزهای ایران نیز توسط فرستادگان جمهوری اسلامی عُمّال می‌شود. زن‌ستیزی و فمینیست‌هراسی، در فضاهای آکادمیک غرب به سرکوب و خاموش سازی صدای زنان ایران و زنان آکادمیک ایرانی که به تحلیل و کشف نقض حقوق انسانی و سیاست‌های ضد زن و ضد جامعه ال جی بی تی کیو دولت ایران می‌پردازند همچنان ادامه دارد.

فعالیت‌های این دسته از سرکوبگران بر تولیدات آکادمیک ضد فمینیسم ایرانی و گسترش آن در سطح جهان هم بی اثر نبوده است. بسیاری از رسانه‌ها و مراکز تحقیقاتی غرب تحت تاثیر روش‌ها و آموزه‌های خاموش سازی جمهوری اسلامی و میراث چهل ساله‌ی آن سعی بر نادیده گرفتن و گاه خاموش سازی سیستماتیک زنان محقق و فعالان اجتماعی ایرانی کرده اند غافل از این واقعیت که زنان تاثیرگذار ایرانی در دو جبهه‌ی مهم در تلاش هستند.

مبارزه با استعمار و امپریالیسم و مداخلات غربی که در تشدید ظلم و ستم بر علیه زنان و همچنین اقلیت‌های جنسی، قومی و مذهبی ایران بی اثر نبوده است و دیگری در جبهه‌ی مبارزه با حکومت مذهبی و استعمار زنان از طریق تفاسیر خودسرانه و سنتی دینی مردان صاحب قدرت در سیستم سیاسی است. تاثیر مخرب چنین رفتارهای زننده ای بر علیه زنان، اقدامی بر علیه فرهنگ ایران است و از این روی نه تنها توسط تمامی زنان بایستی محکوم گردد، بلکه مردان متعهد و ایراندوست نیز بایستی چنین رفتارهای بی شرمانه ای را محکوم و از جنبش های مدنی و اجتماعی زنان حمایت کنند.

*نسیم بصیری- مطالعات زنان، جنسیت و سکسوالیته - دانشگاه ایالتی اورگان