جانسون، از شهرداران اسبق لندن، یک سال پیش بر سر اختلاف روی موضوع برگزیت از سمت وزارت خارجه کناره‌گیری کرد.

جانسون وارث یک بحران سیاسی بر سر خروج کشورش از اتحادیه اروپاست که قرار است در تاریخ ۳۱ اکتبر محقق شود.

جانسون در اولین اقدام ناگزیر به متقاعد کردن اعضای اتحادیه اروپا برای ازسرگیری گفتگوها برای رسیدن به یک توافق پیش از خروج است‌. در غیر اینصورت، بریتانیا ملزم به خروج مدیریت‌نشده در سایه عدم قطعیت اقتصادی است.

تنها گزینه روی میز برای خروج، تاکنون سه بار در پارلمان بریتانیا رد شده است. نمایندگان مختلف برگزیت تاکید کرده‌اند که با برنامه‌های جانسون مخالفت خواهند کرد. اما جانسون گفته است تمهیدات لازم را برای خروج در غیاب توافق با اتحادیه اروپا فراهم خواهد کرد تا مذاکره‌کنندگان اتحادیه‌ اروپا را مجبور به تغییر در مفاد قرارداد کند.

جانسون ماه قبل در گفتگویی رادیویی گفته بود: «طرح خروج را پیش می‌بریم... هر چه بادا باد.»

ارزش پوند برای سومین روز متوالی در واکنش به نگرانی‌ها بر سر موافقت نخست‌وزیر آینده با برگزیت بدون توافق رو به کاهش بوده است.

از دیگر معضلات نخست‌وزیر آینده، آرای حزب برگزیت به رهبری نایجل فاراژ است که در انتخابات پارلمان اروپا در ماه مه حائز اکثریت کرسی‌ها شد.

با انتخاب جانسون، احتمال می‌رود چندین نفر از اعضای حزب به دلیل اختلافات درون‌حزبی کناره‌گیری کنند‌‌.

از طرفی، فیلیپ هاموند، وزیر دارایی، و دیوید گوک، وزیر دادگستری، قبلا گفته‌اند قبل از برکناری، خود استعفا خواهند داد.

هرگونه خروج از اتحادیه اروپا بدون توافق قبلی می‌تواند موقعیت لندن را به‌عنوان مرکز مهم مالی جهانی تضعیف کند.

جانسون که کار حرفه‌ای خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد مدتی شهردار لندن بود. او یکی از کسانی بود که قبل از برگزاری رفراندوم برگزیت در سال ۲۰۱۶، در حمایت از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا فعالیت می‌کرد.

جانسون پس از آنکه مردم بریتانیا به طرح برگزیت رای مثبت دادند به‌عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد. اما در ماه جولای سال ۲۰۱۸ در چارچوب استراتژی می‌برای مذاکرات برگزیت کناره‌گیری کرد. در حال حاضر یکی از نمایندگان به اصطلاح «نیمکت‌نشین» در مجلس بریتانیاست و دارای سمت دولتی نیست.

پدر بوریس، استانلی جانسون از سیاستمداران سابق این کشور است. ریشه خانوادگی آنها به پادشاه جرج دوم بر می‌گردد.

بوریس از کودکی همواره به سبب بی‌برنامگی و بی‌توجهی به درس در مدرسه سرزنش می‌شد. او این ویژگی را همچنان در خود حفظ کرده است.

او تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه آکسفورد به پایان بود و آنجا بود که با دیوید کامرون، که بعدها به مقام نخست‌وزیری رسید، دوست شد. هر دو عضو باشگاهی متشکل از فرزندان خانواده‌های اشرافی بودند.

جانسون در آغاز کار حرفه‌ای خود به‌عنوان روزنامه‌نگار درک خود را از جامعه رای‌دهندگان در بریتانیا بالا برد. او پس از آنکه نقل‌قولی ساختگی در روزنامه تایمز لندن منتشر کرد از کار برکنار شد. او سپس به روزنامه دیلی تلگراف پبوست و موفق شد خبرنگار این روزنامه در بروکسل شود. او با اخباری که از مقر اتحادیه اروپا مخابره می‌کرد موفق شد احساسات ضد این اتحادیه را در میان مردم بریتانیا تقویت کند.

در سال ۲۰۰۱ بود که جانسون صاحب کرسی در مجلس این کشور شد و از آن به بعد دایما در یکی از برنامه‌های طنز بی‌بی‌سی حضور می‌یافت.

جانسون در سال ۲۰۰۸ به مقام شهرداری لندن رسید و این پیروزی را مدیون آرای طبقات بالای جامعه بود.

جانسون پس از موافقت اکثریت مردم بریتانیا با طرح برگزیت به مقام وزارت خارجه رسید. در این پست او را به خاطر اینکه گفته بود نازنین زاغری به روزنامه‌نگاران ایرانی آموزش می‌داده سرزنش می‌کردند. اظهارات او بهانه‌ای برای سخت‌گیری بیشتر نهادهای امنیتی ایران در وضعیت زاغری شد.

از مهمترین ایراداتی که به جانسون وارد است نژادپرستی اوست. او زمانی در روزنامه تلگراف، خنده‌های آفریقاییان را به «سیاه‌پوستانی لبخند هندوانه‌ای» تشبیه کرده بود. جانسون همچنین در سال ۲۰۱۸، زنان مسلمان برقه‌پوش را به «سارقان بانک» و «صندوق پستی» تشبیه کرده بود.

جانسون در زندگی شخصی‌اش نیز با مسائل زیادی مواجه بوده است. او که همسر دومش را در ماه سپتامبر گذشته طلاق داد متهم به روابط نامشروع بود. دوست‌دختر جدیدش به نام کاری سیمودز که عضو حزف محافظه‌کار است ۲۳ سال از خودش کوچک‌تر است.