دیروز ایسنا خبری از «کشف نسخه قرآن با دست خط محمد رضا پهلوی در یک عتیقه فروشی تهران» منتشر کرد که خبر از بی خبری تهیه کننده ی خبر می داد.
اول این که شاه فقید ایران هیچ قرآنی را با دست خط خود ننوشته بلکه بر قرآن نفیسی که به خط میرزا احمد نیریزی نوشته شده، مقدمه ی کوتاهی به خط خود نوشته است.
اصل این کتاب که بعدها به «قرآن آریامهر» و «قرآن پهلوی» مشهور شد در سال ۱۳۴۴ منتشر شد و در آن ایام، این کتاب را به نزد اشخاص صاحب نام در رشته های مختلف می بردند و در ازای «هدیه»ای معادل ۵۰۰ تومان نسخه ای از آن را در اختیار این اشخاص قرار می دادند.
این قرآن، به صورت تجدید چاپ شده، اکنون به قیمت ۳ تا ۵ میلیون تومان به فروش می رسد.
کل این قرآن بر روی کاغذ گلاسه چاپ شده و فاقد ترجمه ی فارسی ست.
نظر به این که از این قرآن نفیس در مراسم ازدواج و عقدکنان استفاده می شود به آن «قرآن عروس آریامهری» نیز می گویند.
انتشار این قرآن در زمان خود بسیار پر سر و صدا بود و از طرف آخوندهای مرتجع با مخالفت هایی مواجه شد. این مخالفت تا آنجا پیش رفت که یکی از آیت الله های شهرستانی خریدن آن را حرام اعلام کرد و انتشار آن را کاری شبیه به بر سر نیزه کردن قرآن خواند.
روحانیت مخالف پیشرفت، خوشحال بود از این که در کار توزیع و فروش این قرآن اخلال به وجود آورده و انتشار این اثر هنری و نمونه را با بایکوت خود دچار اخلال کرده است و این در حالی بود که مقدمه پادشاه فقید، هیچ نشانه ای از دخالت دادن امر سیاسی در امر دینی نداشت.
در بخشی از این مقدمه می خوانیم:
«بسم الله الرحمن الرحیم
واضح است كه وجود یك حرف زائد و یا یك اعراب بی‌جا، ممكن است معنای یك آیه و یا مفهوم اصلی یك سوره را تغییر دهد. به این جهت برای آن‌كه این كلام الله مجید از هرگونه سهو و اشتباه قلمی در كلمات و اعراب عاری باشد، دستور دادیم كه هر كلمه و اعراب از آغاز تا انتهای كلام الله مجید با مراجعه به مراجع اصلی مطمئن، مورد بررسی خیلی دقیق قرار داده شود تا كوچكترین سهوی در این قرآن موجود نباشد. انجام این امر بیش از یك سال بطول انجامید و اكنون می‌توان اعتماد كامل داشت در این كلام الله مجید، كه با خط بهترین خطاطان قرآن‌نویس، مرحوم نیریزی نوشته شده، دارای هیچ‌گونه افتادگی و یا سهو و اشتباهی نیست.»
حال که مقدار اطلاع از تاریخ نُسَخ قرآن به این حد نازل رسید که قرآن آریامهر را به دستخط پادشاه فقید تصور می کنند، اطلاع می دهیم که قرآنی دیگر به نام «قرآن اشرف پهلوی» در سال ۴۶ منتشر شده که اولا متن عربی قرآن را فاقد است و ثانیا تنها قسمت هایی از ترجمه ی قرآن در آن است.
