این امر مصداق بارز «اخلال در نظام اقتصادی کشور» است؛ همان دلیلی که دادگاه «پتروشیمی گیت» برای آن تشکیل شد اما نام نفر اصلی و بلکه مهم‌ترین مفسد آن یعنی «جلیل سبحانی» توسط نهادهای امنیتی و قوه قضائیه در این پرونده پنهان شده و «محسن احمدیان» هم که ورژن با تجربه‌تر و با سابقه‌تر از «جلیل سبحانی» است، نامش در این پرونده‌ی مهم، کمرنگ و کمرنگ‌تر شده است.

۲- علینقی خاموشی: گرچه او «گاد فادر شرکت سرمایه‌گذاری ایران» است، اما از حمایت‌های محکم سپاه و حزب کاسب‌کار مؤتلفه اسلامی برخوردار بوده و تا کنون پاسخ‌گوی هیج پرونده‌ای در خصوص فساد گسترده‌ی مالی خود نبوده است.

۳- عباس صمیمی: هم‌اکنون متهم پرونده «پتروشیمی گیت» است و هر جا ردپایی از وام‌های بی‌پشتوانه و کوره راهی برای بهره بردن از اموال مردم و دور زدن قانون بوده، نام او درخشیده است. «صمیمی» در شرکت‌های دبی، ایران و چین به همراه «علی‌رضا علایی رحمانی» و «امین قریشی»، از صرافی گرفته تا خرید تجهیزات کامپیوتری، واردات و صادرات مواد خوراکی، ساخت‌وساز، خریدوفروش محصولات پتروشیمی و... را انجام داده است. وی همچنین دوستی نزدیکی با «مهدی جهانگیری» ابر مفسد اقتصادی ایران و تیم «رحیم مشایی» داشته و البته مراودات مالی وی با صاحبان ثروت و قدرت زبان‌زد خاص و عام است.

۴- علی‌رضا علایی رحمانی: متهم «پتروشیمی گیت» است؛ شریک قسم خورده‌ی «عباس صمیمی» و یار نزدیک «مصطفی تهرانی صفا». «مصطفی تهرانی» پس از «حمزه لو»، مدیرعامل شرکت بازرگانی پتروشیمی شد. «تهرانی صفا» در زمان مدیرعاملی «حمزه لو»، عضو هیئت مدیره شرکت بازرگانی پتروشیمی بود و به عنوان نماینده بخش دولتی در آن‌جا حضور داشته است! وی در عمل گوش به فرمان «رحمانی» و «صمیمی» در تصمیم‌گیری‌ها بوده است. «تهرانی صفا» ادعا می‌کرده نزدیکی زیادی به سپاه پاسداران دارد. «علایی رحمانی» در کلیه‌ی شرکت‌های «صمیمی» و «قریشی» شریک بوده و وجوه کلانی را از بانک‌ها و پتروشیمی به جیب زده است.

۵- «حامد واحدی» شریک «مهدی جهانگیری»، برج‌ساز و شریک در برخی شرکت‌های «صمیمی» و «رحمانی» است. او مدتی به علت بازداشت تیم «مشایی» و «جهانگیری» به زندان رفت و عنصری مشکوک ارزیابی شده است.

اما «جلیل سبحانی» متهم اصلی «پتروشیمی گیت» و عنصر پنهان این پرونده است که طی هفته‌ی گذشته از او با عنوان «جعبه سیاه فساد پتروشیمی» یاد شده است. «سبحانی» علی‌رغم این‌که آوازه‌ی دزدی‌ها و تقلباتش در خرید تجهیزات به قیمت ارزان از چین و کشورهای دیگر و فروش چند برابر همان تجهیزات به شرکت‌های پتروشیمی و تشکیل باند گسترده خرید و فروش ارز در کانادا (که در مسیر دور زدن تحریم‌ها ایجاد شده بود)، در همه‌ی محافل پیچیده، اما با پشتوانه‌ی محکم مصونیتی که وزارت اطلاعات و فردی با نام «عنایتی» به عنوان یکی از مدیران وقت سازمان بازرسی کشور برای او ایجاد کرده، از تعقیب مصون مانده است. هم‌چنین به دلیل همراهی و اشتراک منافعش با «حمزه لو» و «صمیمی»، تا هفته‌ی گذشته نه نامی از او برده می‌شد و نه شیون و واویلایی که عده‌ای در این پرونده سر داده‌اند، شنیده می‌شد. یک تبعه‌ی کشور کانادا به راحتی طی سال‌های گذشته جیب مردم و بیت‌المال را خالی کرد و با شخصیتی آرام و متین، هر آن‌کس که بر سر راهش وجود داشت را نابود کرده و به همه خندید. نکته‌ی قابل تأمل این‌جاست که نه تنها تا هفته‌ی گذشته هیچ نامی از او در پرونده «پتروشیمی گیت» برده نشده، بلکه هیچ خبرنگار یا رسانه‌ای در داخل و خارج کشور نیز به نقش «سبحانی» و «صمیمی» در این پرونده کلان فساد مالی نپرداخته. چرا؟ چون «سبحانی» به یک اخلاق حسنه‌ی دیگر نیز شهره است و آن‌هم «دیدن دم مسیحایی خبرنگاران» است. اگر یک جستجو در اینترنت انجام دهیم می‌بینیم که تعداد اخبار و مصاحبه‌های «جلیل سبحانی» بیش از هر مدیر دیگر پتروشیمی است. ظاهرا وی از هوش سرشاری برخوردار بوده و تمامی ارکان «خوب دزدیدن» را فرا گرفته است. اما آیا خلاف و فساد در این سطح را «رضا حمزه لو»، «عباس صمیمی» و دیگر مدیران ارشد پتروشیمی نمی‌دانستند؟ یا به خاطر کمک گرفتن از «جلیل سبحانی» به دلیل اتصال وی به سیستم‌های امنیتی و جریان فساد قوی در قوه قضاییه، با او هم‌پیاله بوده‌اند؟

به طور قطع «سبحانی» از نحوه‌ی خریدهای خیانت‌کارانه و شبهه‌ناک شرکت بازرگانی پتروشیمی توسط تیم «صمیمی» و «خاموشی» با خبر بوده و اطلاعات زیادی را در اختیار دارد. «جلیل سبحانی» بسیار ماهرانه با جوی سنگین، امنیتی و رسانه‌ای با کمک خبرنگاران مزدبگیر، تمامی مفاسد این تیم فاسد در «پرونده پتروشیمی گیت» را (که هنوز زوایای بسیاری از آن پنهان است و بازیگران اصلی آن افرادی بیشتر از صمیمی، سبحانی، نعمت‌زاده، علایی رحمانی، خاموشی، احمدیان و...هستند و مدیران فاسد طیف دیگر در تضاد منافع حامیان اطلاعاتی سبحانی و رفقایش در وزارت اطلاعات در آن دخیل‌اند) بر دوش چند نفر از بخش خصوصی مانند مرجان شیخ الاسلامی و شرکت‌های خصوصی دیگر آوار کردند و با یک حرکت ماهرانه در داخل و خارج، اسامی خود را کلا از صحنه فساد پاک کردند. سؤال این است که چرا با آن‌همه جنجال رسانه‌ای در داخل و خارج، نام «جلیل سبحانی» به طور ماهرانه‌ای از «پرونده پتروشیمی گیت» حذف شد؟ چرا «احمدیان» به پایین فهرست متهمین نزول کرد؟ چرا «صمیمی» کمرنگ شد؟ چرا «داماد نعمت‌زاده» به انتهای لیست خزید و در ازای آن، با یک حرکت رندانه عنوان کذب شش میلیارد یورو اختلاس، بر دوش بخش خصوصی و یکی از متهمین این لیست آوار شد؟ چرا در کیفرخواست قرائت شده توسط نماینده دادستان، که هم اکنون با تیم طبری دستگیر شده، رقم غیر واقعی به متهمین دیگری جز افراد اصلی پرونده نسبت داده شده است؟ و باقی ماجرا...

ظاهرا «مسعودی مقام» قاضی این پرونده نیز وابسته به گروه فاسد هم‌پیاله‌ی «سبحانی»، «حمزه لو» و «صمیمی» است و پیش از ارجاع پرونده، بسیار تلاش شده که قاضی از طیف خودی در این پرونده انتخاب شود.

«آمدنیوز» در گزارشات بعدی خود در خصوص این پرونده، از زوایای پشت پرده و رسانه‌ای نشده‌ی «پتروشیمی گیت» پرده خواهد برداشت تا روند اجرای «عدالت کاریکاتوری و گزینشی» توسط قوه قضائیه را بهتر به تصویر بکشد. «آمدنیوز» معتقد است بازداشت چند مترسک برای پرونده‌های سنگین مفاسد مالی، برخورد با ریشه‌های فساد تلقی نمی‌شود. برخورد با فساد از «سرمنشأ» و «علت» باید صورت گیرد نه از «معلول». سرمنشأ این نوع پرونده‌ها، افراد در سایه و پشت پرده هستند نه قربانیانی چون متهمان رسانه‌ای شده‌ی پرونده‌های مالی که تنها اوامر عوامل پشت پرده را اجرا کرده‌اند