چرا ترک‌ها از ارتش خود دفاع می‌کنند

در شهر مرزی آقچه‌قلعه ترکیه هم حال و هوای مشابهی در جریان است. یکی از ساکنان این شهر در حالی که پرچم کشور را تکان می‌داد به بی‌بی‌سی گفت: "ما برای رفتن به خط مقدم و جنگیدن آماده‌ایم. منتظر فرمان اردوغان هستیم."

ترکیه بیش از سه دهه با نیروهای پ ک ک در خاک خود درگیر بوده است. به همین دلیل حامیان دخالت نظامی ترکیه در شمال سوریه به این اقدام به چشم مبارزه‌ای گسترده‌تر نگاه می‌کنند.

حمایت مردم از ارتش ترکیه نشان از وجود حس ملی‌گرایی در این کشور دارد، حسی که صدایش از موج انتقادها بلندتر است؛ بیشتر به این دلیل که آن‌هایی که جرات مخالفت با گفتمان ملی عملیات نظامی را پیدا می‌کنند، با اتهامات کیفری روبرو می‌شوند.

نزدیک به ۸۰ کاربر شبکه اجتماعی که به این عملیات انتقاد کردند به اتهام " تحریک حس نفرت و دست داشتن در تبلیغات برای ایجاد ارعاب " مورد پیگرد قضایی قرار گرفتند و تعداد زیادی از حساب‌های توییتر متعلق به فعالان و روزنامه نگاران کرد در ترکیه بسته شده است.

ابزار اصلی رجب طیب اردوغان، رییس جمهوری ترکیه برای استفاده از قدرت خود در شکل دادن به افکار عمومی، رسانه‌ها بوده‌اند، رسانه‌هایی که برای سوء استفاده از آن‌ها به عنوان ماشین تبلیغاتی همیشه مورد انتقاد قرار گرفته است.

بخش عمده رسانه‌های جریان اصلی ترکیه به شرکت‌های خوشه‌ای وابسته به آقای اردوغان تعلق دارند. پس جای تعجب نیست که صدای مخالفان دولت در آن‌ها شنیده نمی‌شود. رسانه‌هایی که عمدتا بازتاب دهنده تفکرات همسو با دولت هستند.

مجریان سرشناس تلویزیون ترکیه که به مناطق مرزی رفته‌اند، در حالی که لباس نظامی به تن دارند دخالت نظامی ترکیه در شمال سوریه را به شکلی حماسی و پرشور روایت می‌کنند.

روایت‌ ملی‌گرایانه در مطبوعات ترکیه هم به شدت جریان دارد. آن‌ها فضای چندانی به انتقاد نمی‌دهند و اگر هم این اتفاق بیفتد به آن حمله می‌کنند.

دیوید لمی، نماینده حزب کارگر در مجلس بریتانیا هم از این قضیه مستثنی نبود. آقای لمی با انتشار ویدیویی از یک کودک که جان باخته بود، نوشت: "چهره انسانی تصمیم ترامپ مبنی بر دادن بلیط رایگان به ترکیه برای حمله به متحدان کرد در شمال شرقی سوریه. خیلی غمناک است. "

"سی‌ان‌ان ترک"، شبکه حامی حکومت در توییتر به همراه تصویری از آقای لمی که در آن رنگ پوستش با دستکاری تیره‌تر شده بود، او را به " تبلیغات سیاه" در مورد دخالت نظامی ترکیه متهم کرد. واکنشی که از سوی بسیاری نژادی‌پرستانه تلقی شد.

کردهای ترکیه چه فکر می‌کنند

خط مشی رسمی ترکیه در این عملیات پاکسازی مرز‌های خود از نیروهای دموکراتیک سوری است که به طور عمده از شبه نظامیان کرد سوریه و همین طور پیکارجویان عرب و مسیحی تشکیل شده است.

کردها نزدیک به ۲۰ درصد از جمعیت ترکیه را تشکیل می‌دهند اما صدای آن‌ها اصلا شنیده نمی‌شود.

بیشتر ساکنان شهر کردنشین دیاربکر به دلیل ترس از اقدام قانونی علیه خود تصمیم گرفته‌اند سکوت کنند. از جمله آن‌ها صاحب یک ادویه فروشی در شلوغ‌ترین بازار این شهر است که به بی‌بی‌سی گفت: " همه ما آزرده‌خاطر هستیم اما احساسات‌مان را سرکوب می‌کنیم. وقتی اطرافت پر از پلیس‌هایی در لباس شخصی باشد، هیچکس با تو حرف نخواهد زد. "

احزاب سیاسی در ترکیه به طور عمده از خط مشی حزب حاکم عدالت و توسعه پیروی می‌کنند: حزب سکولار جمهوری‌خواه خلق، حزب ملی‌گرای خوب و حزب ملی‌گرای حرکت ملی همگی حامی این عملیات نظامی هستند..

در رابطه با احزاب مخالف دولت تنها یک استثنا وجود دارد: حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه د پ) که هوادار کردهاست. رهبران این حزب در زندان هستند و اعضای آن با پیگرد قضایی، تهدید و خشونت آنلاین مداوم روبرو هستند.

شمار زیادی از اعضای حزب دموکراتیک خلق که در منطقه جنوب شرقی ترکیه علیه دخالت نظامی کشور دست به تظاهرات زدند، یا دستگیر و یا توسط پلیس مجبور به ترک محل شدند.

پلیس به ساختمان چندین شهرداری در شهرهای عمدتا کردنشین حکاری، ماردین و وان حمله کرده و شماری از مدیران کرد را بازداشت کرده است.

وقتی صداهای مخالف دخالت نظامی خاموش و یا سرکوب می‌شوند، حس ملی‌گرایی تنها چیزی است که باقی می‌ماند، حسی که رسانه‌های طرفدار حکومت در ایجاد آن نقش اصلی را بازی می‌کنند.