روزنامه ایران در ستون درنگ شماره امروز خود با عنوان آمدنیوزهای داخلی، نوشت: چرا بسیاری از نیرو‌های سیاسی از بازداشت مدیر آمدنیوز استقبال کردند؟ حتی برخی از مخالفان حکومت در آن سوی مرز‌ها نیز از این اقدام ناراحت نشدند و با نقد سیاست‌های این کانال و اعلام دروغ بودن بسیاری از اخبار آن تا حدی به استقبال جمع کردن این بساط دروغ‌پردازی رفتند. نیرو‌های شناسنامه‌دار سیاسی در داخل کشور که بیش از همه استقبال کردند، نه به این علت که این کانال مشغول لجن‌پراکنی علیه آنان بود، بلکه به علت دروغ‌گویی آشکار آن بود که چنین واکنشی نشان دادند.
در واقع استقبال از این بازداشت به‌دلیل مخالفت با مدیر آمدنیوز نبود که به لحاظ سیاسی و حرفه‌ای ارزش مهمی نداشت و فیلم‌های منتشره از او به نوعی نشان‌دهنده سطح ابتذال رفتار و درک و دانش سیاسی او بود، ولی برای انتشار دروغ نیازی به رفتار فرهمندانه و دانش سیاسی بالا نیست، کافی است که استعداد داشته باشید تا در دروغ‌پراکنی غیر مسئولانه موفق شوید.
رواج دروغ، فضای عمومی و سیاسی را برای افراد سالم از هر گرایشی که باشند مسموم و غیرقابل تحمل می‌کند؛ بنابراین علت این استقبال جمع شدن بساط دروغ حداقل از یک کانال معین بود. ولی اگر قرار باشد که دروغ‌پراکنی همچنان ادامه یابد، چه فایده‌ای از بازداشت چنین افرادی است؟ اگر منبع آلوده‌کننده‌ای وجود دارد، که افراد را بیمار می‌کند، اگرچه باید به درمان بیمار اقدام کرد، ولی مهم‌تر از آن حل مشکل و برچیدن بساط آن منبع آلودگی است. جامعه‌ای می‌تواند به بازداشت امثال مدیر آمدنیوز افتخار کند که هزینه دروغ‌گویی را نه فقط برای او بلکه برای همه بالا ببرد. اتهام‌زنی و دروغ‌گویی اگر بد است که بد است، باید هزینه‌اش را همه دروغگویان، بدون استثنا و تبعیض بدهند.
متأسفانه یکی از نمایندگان مجلس که به‌ظاهر مصونیت آهنین دارد و اتفاقاً یکی از منابع خبری و ارتباطی او اخیراً به خارج فرار کرد و پناهنده شد و احتمال دارد که از طریق همین نوع منابع خبری، اخبار و اطلاعات دیگری در اختیار کانال‌های دروغ‌پرداز رسیده باشد و او به جای پرداختن به اصل ماجرای ارتباط خود با این خبرنگار فراری، اقدام به اتهام‌زنی می‌کند، بدون اینکه هیچ اقدام قانونی مؤثری علیه او صورت گیرد.
یکی از معیار‌های پلیس در پیدا کردن قاتل، این است که چه کسی از قتل سود می‌برد؟ اگر با این معیار بخواهیم بدانیم که چه کسی به آمدنیوز خط و اطلاعات می‌داده، باید ببینیم، این کانال به سود چه کسی و علیه چه کسانی یا نهاد‌هایی جعل خبر می‌کرده است؟ یک نگاه عادی به کانال مزبور نشان می‌دهد که عمده اخبار جعلی آن علیه دولت بوده است. اصولاً این کانال در جریان تظاهرات دی ماه ۱۳۹۶ اوج گرفت که این تظاهرات برنامه‌ریزی شده از جانب تندرو‌های اصولگرا علیه دولت بود، اتفاقاً آغاز آن از شهری بود که این فرد نماینده آن شهر است؛ لذا دولت بیش از هر نهاد و موضوع دیگری مورد هجوم دروغ‌های آمدنیوز بود.
با این حساب چرا باید یک نماینده علیه دفتر ریاست جمهوری اتهام دروغی را مطرح کند که خودش نیز می‌داند خلاف واقع است؟ فقط یک علت دارد. اینکه او در برابر این اتهام زدنش مورد سؤال قرار نمی‌گیرد و به نوعی مصون از رسیدگی و مجازات است. خوب! اینکه می‌شود زمینه‌سازی برای شکل‌گیری آمدنیوزهای! داخلی. آمدنیوز به این علت محکوم بود که دروغ می‌گفت و در پناه بیگانگان مصون از تعقیب بود. مسأله اصلی مصونیت او بود که مشکل‌آفرین می‌نمود و نه حتی اصل دروغ‌گویی. حالا چرا باید یک نماینده چیزی را بگوید و بلافاصله سخنگوی دستگاه قضایی آن را تکذیب کند، ولی دوباره به شیوه دیگری و از زاویه دیگر آن خلاف واقع را به شکل بدتری تکرار کند؟ برخورد با آمدنیوز هنگامی مؤثر است که برخورد با دروغ و لغو مصونیت دروغ‌گو باشد در غیر این صورت بدتر از آمدنیوزهای خارجی دچار یک آمدنیوزهای داخلی خواهیم شد.
