در زمان جنگ، به افراد کادر ارتش، می گفتیم که شما یک عمر، حقوق ارتش را گرفتید و یک عمر در خدمت ارتش بودید، برای همین دوران جنگ! در این دوران باید آموخته های یک عمر تان را به کار گیرید نه این که به همان سبک و سیاق دوران صلح، به یادگیری در کلاس ها و دوره ها ادامه دهید!
اپوزیسیون ایرانی، بخصوص آن ها که در خارج هستند، اغلب با انقلاب و تئوری انقلاب و نیز مبارزات اجتماعی آشنا نیستند. نه این که کم کاری کرده باشند، نه، در موقعیت انقلابی حضور نداشته اند. مثل افسرانی که تئوری جنگ را می دانند ولی هرگز در جنگ نبوده اند.
۴۰ سال تمام اپوزیسیون به مردم اطلاع و آگاهی رسانده برای همچین روزی. برای روز خیزش مردم. اکنون دوران خیزش و جنگ است. اکنون دوران کلاس های آموزشی و تحلیل های سنگین و علمی نیست. دستکم دوران بیان مطالبی که امروز بی ربط به نظر می رسد نیست.
امروز مردم از آموخته های ۴۰ ساله شان باید استفاده کنند که می کنند. ما هم در این ۴۰ سال آن چه را که در باره ی حکومت نکبت باید می گفته ایم گفته ایم. اکنون محل تلاقی نظر با عمل است. نظری که در میان مردم انباشته شده و به مرحله ی عمل انقلابی رسیده است.
معلمان جامعه، باید تلاش کنند در این مرحله با مردم باشند و آموخته های آن ها را محک بزنند و غلط گیری کنند و راه های عملی «کوتاه» و «تاکتیکی» نشان دهند.
اگر کسی در این زمینه ها تخصص ندارد، می توان از او خواهش کرد دستکم چیزی نگوید و بر اساس حدس و گمان مردم را به گمراهی نکشاند.
اکنون وقت این نیست که ما از انقلاب موزامبیک و اوکراین سخن بگوییم. ما با آخوند جماعت امروز درگیریم که در هیچ جای جهان، دقت کنید هیچ جای جهان، حاکمیت نداشته و مردم با او به مبارزه ی اجتماعی بر نخاسته اند. مختصات مبارزه ی ما کاملا متفاوت است و ما آن چه را که در طول ۴۰ سال از این جماعت دیده ایم، تبدیل به خشم و اعتراض اجتماعی کرده ایم.
بنویسید!
کوتاه و کوبنده بنویسید!
از تحلیل های بی ربط خود داری کنید والا از مردم جدا خواهید ماند!
*****
از بچه ها خواهش می کنم این شعر حماسی میم. سحر را به صورت شبنامه در محل اقامت و اعتراض خود پخش کنند!
