این افراد که در دوران بازجویی با رفتارهای به شدت زشت و شکنجه‌های مرسوم در دستگاه‌های اطلاعاتی ایران مواجه بودند، در نهایت برای گذراندن دوران حبس خود راهی زندان شدند. در مواردی هم منتقدان رهبر جمهوری اسلا‌می به جای آنکه با اتهام توهین به رهبری مواجه شوند، با اتهام‌هایی نظیر تبلیغ علیه نظام و ایجاد اخلال در نظم عمومی مواجه شده‌اند. به راستی چطور ممکن است نظم یک جامعه یا اساس یک نظام با بیان انتقاد علیه یک فرد تحت تاثیر قرار گیرد؟ مگر آنکه حامیان رهبر معتقد باشند که نظام جمهوری اسلا‌می یک نظام فردی است.

در این میان هواداران رهبر جمهوری اسلا‌می هیچ گاه پاسخ ندادند که چطور فردی که این‌چنین مدعی آزادی بیان است، از حق خود به عنوان یک فرد نمی‌گذرد. حقی که قانون تبعیض‌آمیز در اختیار او قرار داده است و تجربه سال‌های اخیر نشان ‌می‌دهد هیچ گاه مصداق واقعی خارجی نداشته است. چندی پیش محمدجواد معتمدی‌نژاد، از دانشجویانی که بخت دیدار حضوری با رهبر جمهوری اسلا‌می ‌را داشت، پس از آنکه در آن جلسه انتقادات خود را بیان کرد، بازداشت شد. البته دادگستری این موضوع را تکذیب کرد و آقای معتمدی‌نژاد در برابر ادعای دادگستری برگه وثیقه خود را منتشر کرد. فیلم‌های آن جلسه موجود است و به وضوح هیچ توهینی در کار نبوده است.

واقعیت این است که طی دوران تصدی‌گری منصب رهبری توسط آیت‌الله خامنه‌ای، با توجه به عدم مشروعیت نزد علما و عدم مقبولیت نزد افکار عمومی، او سعی کرد با ساختن‌ هاله‌ای قدسی از خود در میان هوادارانش، امکان نقد را سلب کند. دستگاه‌های امنیتی نیز تمام قد در راستای همین موضوع عمل کردند. نتیجه این چنین اقداماتی افزایش تملق و چاپلوسی در میان سیاستمداران و جامعه شد، به شکلی که نقد او به پستوی خانه‌ها و خفا رفت. در این دوران رهبر جمهوری اسلا‌می حتی یک بار در یک سخنرانی عمو‌می حاضر نشد جلوی افرادی را بگیرد که چاپلوسی او را ‌می‌کردند. وقتی در رسانه‌ها پیچید که در دیدارهایش با دانشجویان، ابتدا سئوالات و سخنان را بررسی ‌می‌کنند تا به قول معروف آقا خوشش بیاید، ایشان حاضر به موضع گیری و برخورد با عوامل این رفتار نشد.

اما طی چند سال اخیر و در دورانی که تمام توجیهات درباره ضعف حاکمیت و ناکارآمدی نظام عیان شده، دیگر کسی ابایی از بیان آن حرف‌ها ندارد. شاید یکی از دلایل جلوگیری از انتقاد به آیت‌الله خامنه‌ای، کارنامه ضعیف و غیر قابل دفاع او باشد. کارنامه ای که ثمره آن را طی 3 دهه به خوبی مردم کشور با گوشت و پوست خود درک کرده‌اند.

به وضوح ‌می‌بینیم که پس از کشتار آبان ماه، بسیاری که خود را تابع رهبر ‌می‌دانستند و بدون چون و چرا دستورات او را ‌می‌پذیرفتند، امروز لب به نقد باز کرده‌اند. اگرچه حتی این افراد هم پس از کوچک‌ترین نقدی با حمله طیف نزدیک به رهبری - با نام ارزشی‌ها، مواجه ‌می‌شوند. طیفی که از مصونیت قضایی و رانت حمایتی حاکمیت برخوردار است و در برخورد با منتقدان رهبر جمهوری اسلا‌می با اقدام به پرونده سازی، از هیچ رفتار خشنی فروگذار نمی‌کند.

رفتارهای امروز رهبر جمهوری اسلا‌می برای مردم تداعی کننده همان چیزهایی است که در تاریخ خواندند. آن زمانی که سلطان بر رعیت حکم می‌راند و جای هیچ اعتراضی نبود. اما ثمره سال‌ها تلاش و خون‌های ریخته‌شده به پای نهال آزادی، هنوز به ثمر ننشسته است. طعم خوش آزادی بیان، همان چیزی است که جامعه ما از روشنفکران تا عموم مردم، همچنان به دنبال آن هستند.