معترضان به سرکوب اعتراضات مردم و کسانی که با خانواده‌های جانباختگان همدردی کرده‌بودند، همچنان زیر فشار نیروهای سرکوب حکومت قرار دارند. حکومت قبل از پنجم دی‌ماه تلاش کرد تعدادی از مادران از جمله شهناز اکملی را با تهدید مجبور به پس گرفتن امضای خود از فراخوان تجمع بر سر مزار جانباختگان کند. در زندان نیز، نرگس محمدی، نائب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و زندانی سیاسی که همراه با زنان زندانی دیگر با خانوداه‌های جانباختگان اعلام همبستگی کرده و در تحصن حمایتی از اعتراضات آبان ماه مردم ایران در زندان شرکت نموده بود، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به زندان زنجان تبعید شد.

بیدادگاه‌های حکومت ولائی همزمان با این بازداشت‌ها، رضا خندان (مهابادی) و بکتاش آبتین، اعضای کانون نویسندگان ایران را با اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» هر یک به ۶ سال حبس، کیوان باژن عضو کانون نویسندگان ایران را به سه سال و نیم حبس و حسن سعیدی عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه را به پنج سال حبس محکوم کردند. مصادیق اتهام‌های اعضای کانون نویسندگان، موضوعاتی چون عضویت در این کانون، انتشار خبرنامه‌ی داخلی آن، آماده کردن کتاب پژوهشی در باره‌ی تاریخ پنجاه ساله‌ی کانون برای انتشار داخلی، بیانیه‌های کانون، حضور بر مزار جانباختگان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای جعفر پوینده و محمد مختاری و شرکت در مراسم سالانه‌ی احمد شاملو است. اتهام حسن سعیدی نیز شرکت در تجمع روز جهانی کارگر است.

هنوز ابعاد بازداشت‌ها و کشتاری که در سرکوب اعتراضات آبان ماه ۹۸ و بعد از آن صورت گرفته‌است روشن نیست. رژیم حاضر به اعلام آمار جانباختگان و بازداشت شدگان نیست. منابع متعددی از ۳۰۴ تا ۱۵۰۰ کشته را اعلام کرده‌اند. هزاران تن در زندان‌ها و زیر شکنجه و آزار و اذیت بازجویان هستند تا به اعترافات دروغ علیه خود تن بدهند. خانواده‌های قربانیان زیر فشار هستند که علیه فرزندان خود و به نفع قاتلان آن‌ها شهادت دهند. رهبران جمهوری اسلامی حاضر به پذیرش مسئولیت جنایت خود در سرکوب و کشتار شهروندان کشور نشده‌اند.

تلاش‌های مذبوحانه‌ی جمهوری اسلامی برای به خاموشی کشاندن جامعه با شکست مواجه شده است. چرا که عامل نارضایتی مردم از آن جمله بیکاری، فقر، فساد و استبداد حکومتی همچنان پابرجا است. کاربرد قهر و کشتار مردم نشانگر قدرت حکومت نیست، بلکه حاکی از ضعف آن است.

ما ۴ حزب و سازمان جمهوریخواه، ملی و دموکرات بار دیگر نقض ابتدایٔی ترین حقوق انسانی در ایران را به‌شدت محکوم می‌کنیم. ما خواهان آزادی فوری بازداشت شدگان، پایان دادن به اذیت و آزار خانواده‌های جانباختگان، تشکیل کمیسیون حقیقت‌یاب در مورد سرکوب اعتراضات مردم، حق دادخواهی خانواده‌ها، لغو احکام زندان نویسندگان و فعالان کارگری و دیگر جنبش‌های مدنی هستیم؛ سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشری را به اعتراض علیه سرکوب و کشتار، بازداشت و شکنجه در زندان‌های جمهوری اسلامی و صدور احکام ظالمانه علیه فعالان مدنی فرامی خوانیم. از هموطنان در خارج از کشور می‌خواهیم که با ایجاد شبکه‌های همبستگی با مبارزات مردم ایران، از مبارزه‌‌ی همگانی علیه دیکتاتوری و برای دستیابی به آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی در ایران پشتیبانی کنند.

هیئت‌های سیاسی ـ اجرائی:
اتحاد جمهوریخواهان ایران
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور
همبستگی جمهوری خواهان ایران

۱۰ دی ۱۳۹۸ - ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹