بار دیگر هم میهنان مان در آستانه یِ یک انتخابِ سرنوشت ساز، قرار دارند.
دیشب، یکی از دوستان می‌گفت: به نظر او دو راه داریم: نخست، رأی میان بد و بدتر است، و دوم، رأی ندادن است.
آیا مردم باید در رأی گیری شرکت کنند، و به قول دوستمان میان "بد" و "بدتر"، یکی را انتخاب نمایند، یا پس از چهار دهه وعده‌های دروغ و پوچ؛ حرف‌های بیهوده و بی اساس، با ندادن رأی، به رژیم، یک نه قاطع بگویند و به قول پایه گذار جمهوری اسلامی، توی دهن رژیم بزنند!
پاسخ در مورد نخست، این بود که این همه سال، میان بد و بدتر - به "بد" رأی داده‌اید - اوضاع نیز مرتب بدتر شد. چنانچه همان کاری را انجام دهید که همیشه انجام داده‌اید، همان نتیجه‌ای را می‌گیرید که تا بامروز گرفته‌اید! شبیه اسب عصار، همه‌اش دور میزنید، حرکت می‌کنید ولی بجائی نمی‌رسید!
در رابطه با انتخابات و رأی گیری، چند نکته نیاز به شفاف شدن، دارند:
نخست اینکه در جمهوری اسلامی، فرض بر اینستکه ما قادر به تشخیص راه از چاه نیستیم و باید تابع روحانیت باشیم که جانشین خداوند و مبین دین هستند. یعنی ما "اُمت" هستیم، نه "شهروند"؛ اُمت اسلامی حق انتخاب ندارد، حق رأی دارد.
دوم، شورای نگهبان با تکیه به قانون اساسی جمهوری اسلامی، تعیین صلاحیت همه نامزدهائی را که در انتخابات شرکت می‌کنند، از وظائف قانونی خود می‌داند. بنابراین در ایران، ما "انتخابات" نداریم، "رأی گیری" داریم. طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی، شورای نگهبان کاندیدها را انتخاب می‌کند و مردم به یکی از "منتخبین شورای نگهبان" رأی می‌دهند.
سوم، پرسش آیا رأی دادن و یا شرکت نکردن در این نمایش، تفاوتی به حال رژیم دارد و تأثیری می‌کند؟
پاسخ را در اقرارهای رهبر رژیم بررسی می‌کنیم:
خامنه‌ای می‌گوید: انتخابات، موضوع آبروی نظام است. او می‌گوید موفقیت انتخابات می‌تواند در حل مشکلات داخلی و بین المللی تأثیر گذار باشد. او گفت "حتی اگر کسی از او خوشش نمی‌آید... باید به پای صندوق رأی بیاید".
تصمیم با مردم است که میان آبروی نظام، یا "زندگیِ در شأن انسان" یکی را انتخاب کنند؟
خامنه‌ای در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ نیز گفته بود: حتی کسانی که حامی نظام نیستند به خاطر کشور رأی بدهند.
با در نظر گرفتن این واقعیت که رژیم کوچکترین ارزشی برای ایران و ایرانی قائل نیست، و بخش اعظمی از ثروت‌های ملی کشور را خرج شبه نظامیان لبنان و عراق؛ پشتیبانی از یمن؛ و جنگ در سوریه می‌کند؛ به اینجا که می‌رسد، دَم از "کشور" و "خاطر کشور"، می‌زند!؟ همه‌اش دروغ و نیرنگ و فریب.
اینکه ما به عنوان اُمت اسلامی، حق انتخاب نداریم، بجای خود؛ حالا همین رأی گیری را نیز کاملن مهندسی کرده‌اند. شورای نگهبان، صلاحیت ۸۰ نماینده از چهره‌های اصلاح طلب و بیش از ۹۵ درصد از نامزدهای نمایندگی آنان را در یازدهمین دوره انتخابات مجلس ردِ کرده است. برخی از خبرنگاران می‌گویند تعداد حذف شدگان بیشتر است.
حسن روحانی، رئیس جمهور رژیم می‌گوید: "مردم تنوع می‌خواهند. بگذارید در میدان انتخابات همه احزاب و گروه‌ها شرکت کنند، قطعن (قطعاً) ضرر نمی‌کنید. با یک جناح نمی‌شود، کشور را اداره کرد. " او گفت: "به مردم نگوئیم که در برابر یک صندلی مجلس ۱۷ نفر، ۱۷۰ و یا ۱۷۰۰ نفر کاندید هستند، ببینیم از چند جناح ۱۷۰۰ نفر کاندید هستند؟ ۱۷ نفر از چند جناح، از یک جناح؟
اینکه انتخابات نمی‌شود. مثل اینکه در مغازه‌ای از یک جنس ۲ هزار عدد وجود داشته باشد.
دو سال پیش مردم، در اعتراضات بسیار گسترده در بیش از صد شهر در کشورمان، با شعار: "اصلاح طلب، اصولگره دیگه تموم ماجرا"، تکلیف خودشان را با رژیم مشخص کردند.
رهبر رژیم به نویسندگان و مسئولان دولتی منتقد شورای نگهبان هشدار داد، حمله به شورای نگهبان غلط ترین کارها است، باید مراقب باشید،...؛ انتخابات مجلس مهندسی شده نیست، انتصابات نیست! او گفت از دشمن نمی‌شود گلایه کرد ولی مرتبطین، نماینده مجلس و فلان مسئول مهم دولتی باید مراقب باشند، به غلط جوری حرف نزنند که مردم از حضور در انتخابات دلسرد شوند!؟
خوشبختانه، بخش عظیمی از مردم بیدار کشورمان، مخالف هر دو جناح هستند. در ضمنی که در حال حاضر دو جناح نیز در مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند. اصولگراها، قصد دارند به وسیله‌ی شورای نگهبان، اصلاح طلبان را حذف کنند. زیرا یکی از وظایف مجلس بعدی، انتخاب رهبر است. بنابراین بایستی کاملن (کاملاً) در اختیار اصولگراها باشد. در چنین شرایطِ مهندسی شده؛ خامنه‌ای می‌گوید: "انتخابات در ایران جزو سالم ترین انتخابات در جهان است. "
با شرکت نکردن در این رأی گیریِ مهندسی شده و "ساختگی"، طبق گفته‌ی رهبر رژیم، آبروی نظام را می‌برید. عدم شرکت در این رأی گیری، می‌تواند "کاری تر" از هر نوع اعتراض مدنی باشد. ما طیِ چهل سال گذشته، برای کسب حقوق انسانی، یعنی انتخاب و آزادی، به انواع اعتراضات دست زده‌ایم بجز "نه گفتن" به شرکت در رأی گیری. آیا دلیلی بهتر از "شرکت نکردن" در این خیمه شب بازی، برای کسب ارزش و احترام انسانی و حقوق شهروندی‌تان می‌بینید؟ آیا راهی ساده تر و بی خطرتر، برای مبارزه با رژیم در این نمایش مسخره، دارید؟
نیاز به تکرار دارد، اگر همان کاری را انجام دهیم که همیشه انجام داده‌ایم، همان نتیجه‌ای را می‌گیریم که تا بامروز گرفته‌ایم! باید این دایره مدار بسته شکسته شود. فراموش نکنیم که فاجعه‌ی خونین آبان، سرنگونی هواپیمای مسافربری، و دروغگوئی رژیم، کوچکترین اعتماد و اعتباری برای رژیم باقی نگذاشته است و برای نخستین بار در ایران، اکثریت قابل توجهی از هم میهنانمان در این رأی گیری شرکت نخواهند کرد. بخاطر خودتان، خانواده‌تان و آینده‌ی میهن‌تان در این خیمه شب بازیِ عوامفریبانه شرکت نکنید.
امیرحسین لادن
بهمن ۱۳۹۸
ahladan@outlook.com
