خرافه‌های علمی هم همین طور هستند، و در همه اثر نمی‌کند و بسیاری افراد دست کم در آنها با شک و تردید نگاه می‌کنند، به جای اینکه آن‌ها را با دل‌سوزی برای بقیه تجویز کنند.
نتیجه هر دو نوع این خرافه‌ها، اغلب این است که افراد از راه حل‌های علمی دور می‌شوند، و برای خود و عزیزان خود و دیگران، تضییقات بی‌مورد و بی‌اثر، و دست و پا گیر و چه بسا مضر درست می‌کنند.
کمترین کاری که این سوءاطلاعات می‌تواند بکند، ایجاد وسواس (بیماری وسواس، به شدت و حدت و به درجات مختلف) و خراب کردن روحیه، و افزایش نگرانی و تشدید بیماری اضطراب و افسردگی، است.
-
همه ما، در همه زندگی‌مان، در همه روزها، چیزی که لازم نداریم، غم است!
بخصوص در این روزها، در این روزهایی که اگر بوی باران، بوی سبزه، و بوی خاک، ... و بوی شاخه‌های شستهٌ باران خورده، و پاک را نتوانیم استشمام کنیم، می‌توانیم و باید آنرا تجسم کنیم، و به خود و به دیگران، بجا غم، روحیه مثبت بدهیم. چرا که اگر شیشه عمر غم را به سنگ نکوبیم و نشکنیم، هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ.
https://youtu.be/75LO7ilp6a0
بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپید، برگ‌های سبز بید، عطر نرگس، رقص باد، نغمه‌ی شوق پرستوهای مست...
نرم‌نرمک می‌رسد اینک بهار، خوش به حال روزگار!
خوش به حال چشمه‌ها و دشت‌ها، خوش به حال دانه‌ها و سبزه‌ها، خوش به حال غنچه‌های نیمه باز، خوش به حال دختر میخک، که می‌خندد به ناز، خوش به حال جام لب... ریز از شراب، خوش به حال آفتاب.‌ای دل من، گرچه در این روزگار
جامه‌ی رنگین نمی‌پوشی به کام، باده‌ی رنگین نمی‌نوشی ز جام، نقل و سبزه در میان سفره نیست، جامت از آن مِی که می‌باید تهی است؛
‌ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم!
‌ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب!
‌ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار.
گر نکوبی شیشه‌ی غم را به سنگ؛
هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ!
❊
در این روزها که همگی به اشکال و اندازههای مختلف با بحران ویروس کووید۱۹، دست و پنجه نرم می‌کنیم، یکی از بهترین و مهمترین کارهایی که می‌شود انجام داد، این است که تماس‌های فیزیکی با سایرین، به حداقل برسد. تا آنجا که می‌توانیم، از منزل بیرون نرویم و اگر ممکن است، شغل خود را به داخل منزل منتقل کنیم. عید دیدنی و دید و باد دید، برای افزایش سرمایه‌های اجتماعی و گسترش عشق و محبت خوب است، ولی در این شرایط، چیزی به جز گسترش عفونت وبیماری و مرگ و غم و رنج و.... به همراه نخواهد داشت.
برای دسترسی به آنچه که شناخته شده و علمی است، از جمله این لینک، اطلاعات علمی و خوبی در اختیار می‌گذارد:
https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/index.html

❊
همراه با آرزوی عید کردن نوروزمان، و با تاکید بر اینکه هرکدام به سهم خود و به نوبه خود، در نو شدن روز و روزهایمان نقشی ایفا کنیم، با کمک از ادبیات و هنر ایرانی، که میتواند نقشی موثری در روحیه مثبت پیدا کردن و روحیه مثبت دادن، داشته باشد:
https://www.youtube.com/watch?v=UotC3AcygMk
مست و غزل خوان زد، حلقه به در نوروز--چهره گشاید بهار، روز من است امروز
چشمه به جو آمد، می‌به سبو آمد--از نفس حافظ، فال نکو آمد
مژده‌ی عید آمد، بخت سعید آمد--مشت زمین وا شد، سبزه پدید آمد
سبزه‌ی یار آمد، عطر مسیحایی گیسوی نگار آمد--قفل غزل وا شد، هلهله در هلهله آواز پرستوی بهار آمد
خلد برین آمد، فصل شکوفایی رویای زمین آمد--کار دل عشاق، سکه شد و سین محبت به سر سفره‌ی سین آمد
شور بهاران شکافت، از دل ویرانه ها--خال تب گل ببین، بر تن پروانه‌ها
نو شدن از کهنگی، موسم شیدایی است--در تن و جان بهار، روح اهورایی است
تخت چمن سبزه‌ی، دولت جمشید شد--همت کوروش بلند، بار دگر عید شد
موسم شیدایی است، فرصت مجنون شدن از خرقه‌ی لیلایی است--پیک بهاران رسید، فصل فراوان شدن میوه‌ی گمگشته‌ی زیبایی است
بانگ طرب ساز کن، حنجره در حنجره آواز کن--شور به الحان فکن، از ره سلمک گذری هم به سراپرده‌ی شهناز کن
مست و غزل‌خوان زد، حلقه به در نوروز--چهره گشاید بهار، روز من است امروز
چشمه به جو آمد، می‌به سبو آمد--از نفس حافظ، فال نکو آمد
تخت چمن سبزه‌ی، دولت جمشید شد--سال کهنسال رفت، بار دگر عید شد
سبزه‌ی یار آمد، عطر مسیحایی گیسوی نگار آمد--قفل غزل وا شد، هلهله در هلهله آواز پرستوی بهار آمد
بانگ طرب ساز کن، حنجره در حنجره آواز کن--شور به الحان فکن، از ره سلمک گذری هم به سراپرده‌ی شهناز کن
خلد برین آمد، فصل شکوفایی رویای زمین آمد--کار دل عشاق، سکه شد و سین محبت به سر سفره‌ی سین آمد.
❊
غمِ بحران کرونا هم خواهد رفت، و با احساس وظیفه و با مشارکت تعداد هرچه بیشتری از ما در تدبیر امور شخصی و در تدبیر امور جمعی و ملی، و با رعایت اصول اولیه بهداشتی، این یکی بحران را هم پشت سر خواهیم گذاشت!
اگر به قول مولانا، کاری بکنیم که هر غمی، باعث شادی شود! یا بهتر بگوییم، تدبیر امور را جوری به دست فردی خود و به دست جمعی خود بگیریم که غم را به شادی تبدیل کنیم، و از هر غمی یک شادی بسازیم، لازم نیست منتظر بهشت در آن دنیا باشیم، چند سالی که هر کدام از ما در این دنیا هستیم را می‌توانیم به رضوان و بهشت تبدیل کنیم:
چون تو را غم شادی افزودن گرفت...روضهٌ جانت گل و سوسن گرفت!

نوروز شما، مبارک و پیروز
علی صدارت
https://alisedarat.com