در ابتدا لازم است که با توجه مقالاتم با عنوان " آقایان اصلاح طلب! فشار شکن شدن افتخار ندارد - سیاست انتخابات برای انتخابات سیاستی شکست خورده است! "، همچنین " مساله این است "رضایت به اصلاح طلبی" یا "رضایت به وضع موجود؛ انسداد و خودکامگی" عرض کنم که اصلِ اعتراض و انتقاد این دوستان بر اصلاح طلبان وارد و قابل درک است و اصلاح طلبانِ مشهور و راهبران شان باید به این انتقادات التفات و پاسخِ شفاف دهند و با ایجاد تحرک و شفافیت در اعلام اهداف اصلاح طلبی و... به این خواسته منطقی و معقول پاسخ گویند.

نکته ی مهم بعدی آن است که این دوستان باید میان اصلاحات بعنوان یک روش در مبارزه و تغییر اوضاع با اصلاح طلبان تمایز قائل شوند و اصلاحات را با اصلاح طلبانی که محافظه کار و بی اثرشده اند، یکی نگیرند.

از این منظر، کسی که معتقد به تغییر نظام فعلی با استفاده از روش های غیر خشونت آمیز و بدون توسل به اجانب است ، بی تردید یک اصلاح طلب است گرچه با سایر اصلاح طلبان که معتقد به تغییر اوضاع با حفظ نظام موجودند، اختلاف در هدف دارد.

۱- تا جایی که از اصلاحات می فهمم (و اگر در طیف گسترده اصلاحات ، معدل آن را ملاک قرار دهیم)، دموکراسی خواهی و حذف قدرت مطلقه یکی از اهداف درست و صحیحی است که برای اصلاحات تعریف می شود. بدیهی است اگر این هدف، مقبول باشد انگاه اصلاح قانون اساسی هم مورد هدف گذاری بعدی قرار می گیرد.

۲-واضح است که با حذف قدرت مطلقه در ساختار حقوقی قدرت، وظائف قدرت مطلقه به وظائف سایر ارکان مذکور در قانون اساسی منتقل می شود و این نقاط قدرت نیز می باید با کنترل سایر ارکان قدرت از جمله مجلس شورای منتخب واقعی مردم و قوه قضائیه مستقل کنترل شود .

۳-تصور می کنم لااقل برای بخش مهمی از جمعیتِ معتقد به روش های اصلاحی،جدایی نهاد دین از سیاست نیز در همین راستا مورد هدفگذاری است. در این نگاه، حکومت ملک مشاء مردم صرف نظر از علایق و سلایق دینی و قومی و جنسیتی است و لذا ملاک عمل در اداره امر عمومی، خواست اکثریت مردم است.!

حال اگر کسی تحقق این خواسته ها را بمعنای تغییر رژیم فرض کند؛ آری اصلاحات بدنبال تغییر رژیم است و اگر کسی این تغییرات در قانون اساسی را مطلوب نمی داند، یعنی از نگاه او اصلاحات تفاوتی با اقتدارگراها ندارند!

۴- آنچه عرض شد در مقام تئوری و بیان آرزوها و خواسته های نهایی است اما در مقام عمل ناگزیریم که اهداف میانی تعیین تا با اصلاحِ توازن قوا به نفع ملت، گام به گام به هدف نهایی نزدیک شد .

۵-به همین جهت معتقدم که برای تحول خواهان؛ مقدور ترین کار در شرایط موجود که در عین حال انقلابی ترین مطالبه ی مردم ایران برای تغییر اوضاع فعلی باشد همین؛ مطالبه ی "اجرای بی تنازل قانون اساسی" خصوصاً فصل سوم مربوط به حقوق ملت است.

۶-تصور کنید اصل ۱۶۸ قانون اساسی برای برگزاری دادگاه متهمان سیاسی اجرا شود و رهبری نیز نتواند فراتر از اصل ۱۱۰ دستور و توصیه و حکمی دهد و محدود شود (و از اختیارات عامی که الان برای دخالت در همه ی امور دارد محدود به همین قانون شود) و از همه مهمتر حقوق ملت در فصل سوم قانون اساسی از جمله برای انجام راهپیمایی و ... عملی شود. آیا تحول مثبت و مهمی برای تحقق حاکمیت اراده ملی صورت نگرفته است؟

بنظرمی رسد با اصرار بر اجرای همین اصول؛ موازنه قول به نفع ملت تغییر می کند و هدف نهایی نیز قابل تحقق تر می شود.

آیا جز این است که دوستان برانداز مصلح نیز با تغییر (غیر خشونت آمیز) رژیم بدنبال همین مطالبات هستند؟ آیا عاقلانه نیست در این امور که قابلیت اجماع دارد تمرکز کنیم؟

تقاضا و مطالبه ی جدی از اصلاح طلبان برای شفافیت در مواضع و تحرک بیشتر و جدی در برابر قدرت مطلقه خواسته به حقی است اما این تقاضای معقول دلیل نمی شود که نسبت به اصلاح طلبی توهین روا داریم .