عضویت در مجمع عمومی براساس دو معیار یکی میزان مشارکت کشورها در حفظ صلح و امنیت بین‌المللی و اهداف عالی سازمان ملل متحد و دیگری براساس تقسیمات جغرافیایی صورت می‌گیرد. کشورهایی آفریقایی ۳عضو، کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب ۲ عضو، آسیا و اقیانوسیه ۲ عضو، اروپای غربی همراه کانادا، استرالیا ۲ عضو و اروپای شرقی ۱ عضو (جمعا ۱۰ عضو غیردایم) در هر دوره دوساله شورای امنیت خواهند داشت. کشورهایی که دوره عضو موقت آن‌ها به پایان می‌رسد نمی‌توانند بلافاصله برای دوره بعدی انتخاب شوند اما با یک وقفه دوساله می‌توانند دوباره خود را نامزدی دریافت کرسی کنند.

متقاضیان نامزدی عضویت در شورای امنیت باید حمایت کشورهایی دیگر را به دست بیاورند. ایران از ۶۰ سال پیش که برای یک دوره دوساله عضو شورای امنیت بوده فقط یک بار تاکنون متقاضی عضویت مجدد شده است.

در جریان اجلاس وزیران خارجه کشورهای عضو جنبش غیرمتعهدها در تهران «منوچهر متکی» وزیر خارجه وقت در مرداد ۱۳۸۷ چند هفته پیش از رای‌گیری درباره اعضای جدید شورای امنیت اعلام کرد که جمهوری اسلامی برای دوره دی ۱۳۸۷ تا دی ۱۳۸۹ متقاضی عضویت در شورای امنیت است.

با توجه به ریاست دوره ایران و میزبانی تهران از رهبران جنبش غیرمتعهدها برخی از کشورها همچون پاکستان از اعلام نامزدی ایران حمایت کردند. ایران با یک دوره عضویت و ژاپن با نه دوره عضویت در شورای امنیت بر سر کرسی باقی مانده آسیا رقابت می‌کردند.

غیر از سهمیه منطقه‌ای، امتیاز دیگری که کشورها باید برای به عضویت در شورای امنیت داشته باشند، میزان مشارکت در اهداف عالی سازمان ملل متحد است. جمهوری اسلامی ایران تا آن تاریخ سه قطعنامه از شورای امنیت سازمان ملل بر سر برنامه هسته‌ای دریافت کرده و مطابق آنچه تهدید کرده بود، با انتقاد از عملکرد شورای امنیت به هیچ‌کدام از آن‌ها عمل نمی‌کرد.

سرانجام در روز رای‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل که در مهر ۱۳۸۷ در نیویورک انجام شد، ژاپن رای بیشتری از ایران کسب کرد و برای دهمین بار به عضویت شورا درآمد. جالب آن‌که چند ماه بعد در جریان رای‌گیری درباره قطعنامه جدید شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران رای داد و حتی پیشنهاد کرد که کمیته‌ای در شورای امنیت برای نظارت بر تحریم‌های سازمان ملل تاسیس شود. این کمیته هم‌اکنون هم وجود دارد و بر بخش‌های باقی‌مانده از تحریم‌های شورای امنیت نظیر تحریم تسلیحاتی ایران نظارت می‌کند.

با اینکه قرار بود توافق هسته‌ای برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ روابط پرتنش و غیردوستانه ایران و شورای امنیت را بهبود ببخشد، گزارش‌هایی که سازمان ملل در ماه‌های اخیر منتشر کرده حاکی از پایبندی ناقص ایران به قطعنامه‌های و تصمیمات شورای امنیت و اهداف عالی سازمان ملل متحد است.

ایران مجددا متقاضی عضویت در شورای امنیت برای رای‌گیری سال ۲۰۲۵ میلادی یعنی سال ۱۴۰۵ خورشیدی است و از سازمان کنفرانس اسلامی هم خواسته از این نامزدی حمایت کند. حتی درصورتی‌که جمهوری اسلامی ایران روابط خود با شورای امنیت را در وضعیت فعلی نگه دارد و اوضاع از آنچه اکنون وجود دارد وخیم‌تر نشود، بخت و شانس ایران هفتاد سال پس از اولین و آخرین عضویتش در شورای امنیت همچنان ضعیف و نشستن دوباره نماینده آن روی کرسی عضویت دور از انتظار است.