او در ادامه اظهار کرد: «امروزه در یک فروپاشی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی قرار داریم، اگر اتفاقی نمی‌افتد به دلیل عدم تمایل مردم نسبت به براندازیست، چون آزموده را آزمودن خطاست. چون پول در این کشور به دلیل منابع فراوان وجود دارد، هر کسی درست یا نادرست تقریبا یاد گرفته چگونه کسب درآمد کند و امورات کم و زیاد انجام می‌شود، احتمالا همین روند ادامه می‌یابد».

او حمله دانشجویان به سفارت آمریکا در نوامبر 1979 را یک «انحراف» خواند که توسط دانشجویان خط امام شروع شد و توسط حکومت ادامه پیدا کرد و تاکنون ادامه دارد.

هاشمی افزود: «در حال حاضر گفتگوی غیرمستقیم میان ایران و آمریکا در یک مسیر غیرعقلانی افتاده است، هر دو طرف هم به این مسخره‌بازی‌ها دامن می‌زنند. اگر من تصمیم‌گیر بودم باز کردن سفارت آمریکا در تهران و سفارت ایران در واشنگتن را بدون هیچ مذاکره‌ای دنبال می‌کردم. سفارت‌ها بر پایه‌ی اصول حقوق بین‌الملل اداره می‌شوند، اگر هم برخوردی از طرف آمریکا صورت گرفت اقدام متقابل انجام می‌دادم. کاری که همه دنیا می‌کنند».

او با اشاره به عدم قطع روابط آمریکا با شوروی و چین با وجود تنش بین این کشورها، تاکید کرد: «در حال حاضر، قطع روابط معنا ندارد، اصرار بر این موضوع ضعف و کم آوردن است و یا اهداف دیگری را دنبال می‌کنند، در هر صورت منافع ملی، حقوق مردم و جامعه است که آسیب دیده است. باید شهامت داشته باشیم اشتباه خودمان را بپذیریم و جبران کنیم».

این نماینده سابق مجلس ایران، تلویحا از تاکید رهبر ایران بر اقتصاد مقاومتی انتقاد کرد و گفت: «به نظر می‌رسد که در حال حاضر سیاست و الگوی جدی وجود ندارد، هر چه می‌شنویم مقاومت است و اقتصاد مقاومتی، مقاومت در برابر چه؟ مقاومت با چه هدفی؟ آیا این اهداف را در کشور خود و برای مردم خود پیاده کرده‌ایم که حالا دنبال اجرای آن در جهان باشیم؟ خوب حرف می‌زنیم و برعکس عمل می‌کنیم».

رهبر ایران مطابق سنت همیشگی خود، سال 95 را با عنوان «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» نامگذاری کرده بود و سال 96 را با نامگذاری مشابه «سال اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال» نامیده بود.

هاشمی در ادامه، تمرکز بر تولید ملی به جای صادرات به عنوان راهگشای مشکلات اقتصاد ایران که مدام توسط علی خامنه‌ای در سخنرانی‌ها تکرار می‌شود را «بی‌معنی» خواند و گفت: «اگر به تجربه کشورهای توسعه یافته و مسیر توسعه در این کشورها مانند ژاپن نگاه کنیم یا به اروپای بعد از انقلاب صنعتی، استراتژی آنها جایگزینی صادرات بوده، تولید بیشتر، صادرات حداکثری و مصرف انبوه که نتیجه‌اش افزایش اشتغال، درآمد و رفاه است».

پیش از این، رهبر ایران، با تأکید بر اینکه باید با کار 10 برابری، تولید به جایی برسد که در زندگی مردم اثر بگذارد، سال 1399 را به عنوان سال «جهش تولید» نامگذاری کرد.

هاشمی، تمرکز بر تولید ملی و بستن درهای این کشور و قطع ارتباط با دنیا را باعث تبدیل ایران به کره شمالی دانست که به فقر مطلق رسیده است.

او با بیان اینکه نمی‌شود روی هوا صحبت کرد و فقط شعار داد، گفت: «اگر می‌خواهیم در دنیا تأثیرگذار باشیم، بایستی اول در درون به توسعه برسیم. باید اول در کشور خودمان اصلاحات را انجام بدهیم».

او با اشاره به انقلاب‌ها در کشورهای عربی گفت: «در بهار عربی نشنیدیم که کسی بگوید می‌خواهیم شبیه ایران شویم همه می‌خواستند مثل ترکیه شوند».