«
در بخش دیگری از این نامه آمده است: «شرکت بهره‌برداری جهت اهتمام به انجام فرائض دینی خود را مقید و مؤظف می‌داند و رفتار و خاطی سهوی این کارکنان نیز ناشی از کم تجربگی و غرور کاذب بوده و تذکرات لازم و جدی به ایشان داده شد».

هر چند در نامه مسوولان مترو به صراحت به این اشتباه اعتراف و عذرخواهی شده و این خود قابل توجه است اما نکته عجیب در این میان آن است که ماموران ایستگاه یاد شده از کجا به این نظر رسیده اند که برای استفاده مسافران از نمازخانه نیاز به کسب اجازه از ماموران است؟!

و از آن هم مهم تر این است که چرا باید حتی چنین موارد آشکار وبدیهی را به ماموران مترو گوشزد کرد؟ اینکه متاسفانه در کشور ما رفتار سازمانی مناسب آموزش داده نمی شود (چیزی که در نامه مسوولان مترو نیز به‌ درستی به آن اشاره شده) مانع از آن نیست که ماموران سازمانی برخورد موقر و مناسبی با مراجعان را در پیش بگیرند.

به نظر می رسد آنچه باعث این قبیل بی حرمتی ها به مسافران یا به طور کلی ارباب رجوع در هر زمینه ممکنی می شود جدا ازموضوع آموزش ندیدن رفتار درست سازمانی، به احساس قدرت و گشادگی دست و بال کارکنان سازمان های یاد شده باز می‌گردد که در صورت برخورد به موقع و مناسب با این روحیه رفته رفته قابل اصلاح خواهد بود .

ماموران و کارمندان و کلیه کسانی که در سطوح مختلف در ادارات و نهادهای حاکمیتی حضور دارند باید این حقیقت را به خوبی درک کنند که وظیفه آن ها خدمتگزاری به مردم است و هیچ خدمتگزاری حتی در قدرتمند ترین نهادهای حاکمیتی حق امر و نهی شخصی و زورگویانه به مردم را ندارد.

جدای از این موضوع شایسته است که مسوولان مترو با یک بررسی میدانی تعداد نمازخانه ها و کیفیت و گنجایش آنها را نیز ارزیابی کنند. برخی گزارش های مردمی که بعضا در رسانه ها نیز منتشر شده حاکی از مناسب نبودن این فضا و عدم تفکیک نمازخانه خانم ‌ها از آقایان است که خود محل اشکال جدیدی است.