افکار عمومی تنها در سال ۱۹۸۸ و پس از آن که‌ دان ریگان، رئیس سابق ستاد کاخ سفید کتاب خاطرات خود را منتشر کرد، از وجود طالع‌بین کاخ سفید مطلع شد. در این کتاب، آقای ریگان گفت که «تقریبا همه اقدامات و تصمیمات ریگان‌ها» با مشاوره یک طالع‌بین انجام می‌شد. این اظهارات موج شدیدی در میان رسانه‌ها ایجاد کرد و نانسی ریگان درصدد برآمد تا بر روی آن سرپوش بگذارد.

خانم کوئیگلی، بانوی اول آمریکا را از طریق مِرو گریفین، یکی از مشتریانش ملاقات کرد که گاه در برنامه‌های تلویزیونی‌اش نامی از او به میان می‌آورد. به دنبال آن که خانم کوئیگلی ادعا کرد واقعه سوقصد به جان آقای ریگان در سال ۱۹۸۱ را پیش‌بینی کرده بوده، میان او و خانم ریگان دوستی و رابطه‌ای به وجود آمد که برأساس آن خانم ریگان ماهیانه مبلغ ۳۰۰۰ دلار به او حقوق ثابت پرداخت می‌کرد.

کارن تامالتی، یکی دیگر از زندگی‌نامه‌نویس‌های نانسی ریگان در این مستند می‌گوید: «طالع‌شناسی او یک عصای دست بود. نانسی مذهب نداشت اما رونالد ریگان سخت مذهبی بود و حقیقتا باورداشت که خدا برای او نقشه‌ای دارد.»

بزرگ‌ترین ادعایی که در مورد نفوذ طالع‌بینی در کاخ سفید شده است در ارتباط با جنگ سرد بود. گفته می‌شود خانم کوئیگلی پیش از کنفرانس سران ریکیاویک که به کاهش سلاح‌های اتمی انجامید، ساعت‌ها با نانسی ریگان صحبت ‌کرده بود.

خانم کوئیگلی پیش از درگذشتش در سال ۲۰۱۴، در مصاحبه‌ای گفت: «من با خواندن طالع گورباچف در روابط میان ابرقدرت‌ها تاثیر گذاشتم.»