به عهدِ منبر و بنگ و بنفشه

کبوتر از حرم رخت بسته

به حُکمِ حاکمِ دستار بسته

پرستو آمده جایش نشسته

*

پرستویِ حرم شیرین و مَکار

به طنازی کُند صیدی گرفتار

چو در دامِ هوس آن طعمه افتاد

عنانِ وی شود اِفشای اَسرار

*

پرستو گر پَرد تا منزلِ دور

کمندش می شود گنجینهِ پول

چو صیدِ بینوا با کیسه آید

به کامش می رود زهری از آن گول

*

خروشد فتنه گر با خودستایی

ندارد شرمی از آدم ربایی

ببالد از کمال و هوشیاری

ز کِهتر ها کُند او دل ربایی

*

پرستو قصه ی شیرین بداند

ولیکن نغمه ای دیگر بخواند

نه این شیرین که آن شیرین بماند

که خونش درِ رهِ خسرو فشاند

*

*