اولین نکته ی ایرونی در کلاب هاوس، کسانی هستند که می خواهند شروع به صحبت کنند! انگار وارد میهمانی شده باشند، یک ساعت سلام علیک و اظهار خوشحالی از پدیدآمدن این اتاق های گفت و گو و تشکر از گرداننده ی جلسه که به او اجازه داده تا حرف بزند. در آخر هم اگر مودریتور میکروفون را بر روی او نبندد و با تیپا او را از روی سن، پایین نیندازد، خداحافظی و این حرف ها!...

دومین نکته، پریدن وسط صحبت کسی که حرف می زند، و اجازه خواستن از مدیر اتاق برای این که «یه دقیقه لطفا به من وقت بده من سوال ام رو مطرح کنم» یا «میشه اجازه بدی من حرف بزنم چون کار دارم باید برم» یا «قربونت برم! من جایی مهمون هستم سر و صدا زیاد ه، نوبت ام رو نگه دار من دوباره بر می گردم»...

سومین نکته در حالی که مدیر اتاق، از شدت درخواست های به جا و بی جا گیج شده و هی دارد می گوید خانم ها آقایون لطفا اجازه بدید! اجازه بدید لطفا! من قاطی کردم! رفیق مدیر اتاق وسط می پرد و می پرسد میشه من دو کلوم حرف بزنم که مدیر اتاق که از پشت دستگاه هم معلوم است که موهایش مثل نامجو افشون پریشون شده، می گوید حرف ات رو بزن...

چهارمین نکته این که اتاق مربوط به نقاشی های ون گوگ است، صاحب سخنان در باره ی نقاشی های باجالانلو صحبت می کنند و هر قدر مدیر فلک زده خواهش و تمنا می کند که از ون گوگ حرف بزنید از باجالانلو حرف نزنید توو گوش کسی نمی رود که نمی رود...

نخیر! ایرونی بازی های ما در اتاق های گفت و گوی کلاب هاوس با یک مطلب و دو مطلب قابل تشریح نیست! اگر اجازه بدهید من بروم یک نفسی تازه کنم بپرم وسط یک اتاق دیگر باز هم برای شما «خصلت» جمع آوری کنم! :)