زمان ریاست جمهوری اوباما در امریکا بود که خامنه‌ای در «انتخابات» ۸۸ به آرای مردم دستبرد زده و این دستبرد، قربانی می‌خواسته که ندا آقا سلطان‌ها قربانی‌اش بودند. با کُشتار جوانان، خامنه‌ای ملیجک و غلام حلقه به گوش خود (حداقل در آن زمان) را از صندوق آرا بیرون کشیده و وی را بر صدر دولت نشاند. اوباما هم که زیرمیزی با خامنه‌ای نامه نگاری می‌کرده لال مونی گرفته بود و از این بابت صدایش در نیامد. با انتخاب جو بایدن به سمت ریاست جمهوری امریکا، همان بازی خامنه‌ای منتها در شکل تازه‌اش آغاز شده و آن اینکه: با خیال آسوده از بابت عدم عکس العمل رئیس جمهور امریکا و احتمالاً اروپا در قبال صحنه گردانی «انتخابات» و نقض خشن حقوق بشر در ایران جمهوری اسلامی از همین آغاز، «انتخابات» را به گونه‌ای پیش ببرد تا هر روزنه‌ای از شورش‌های احتمالی مسدود شوند. به گمانم خامنه‌ای تحریم «انتخابات» را به شورش مردم ترجیح داده است. به همین جهت بر خلاف دوره اوباما تصمیم گرفته شد تا این بار با غربال کردن خودی‌های اصلاح طلب یا اعتدالگرا هر نوع شورش احتمالی را به بهانه تقلب انتخاباتی، خنثا کند. حداقل اینکه در جریان «انتخابات» که جهانیان ناظر آن خواهند بود، شورشی همچون سال ۸۸ رخ ندهد با توجه به اینکه می‌داند اگر شورشی رخ دهد گسترده تر از قبل خواهد بود. این نمونه دیگری از «تغییر رفتار رهبر» بود که به عنوان رهنمود و راهنما دارد عمل می‌کند.

نیکروز اعظمی