«تابستان داغ» بار دیگر فرا رسیده و انفجار و آتش‌سوزی در تاسیسات صنعتی ایران آغاز شده است. برخی از مقامات جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر از شکست خوردن پروژه «تابستان داغ» سخن گفته‌اند. در بیان برخی از آنان این عبارت درباره شورش‌ها به کار می‌رود و در بیان برخی دیگر خرابکاری و انفجار در تاسیسات ایران.

در تابستان سال گذشته حدود ۲۰ حادثه در تاسیسات نفت و پتروشیمی، برق و واحدهای صنعتی ایران رخ داد. حوادثی که در گمانه‌زنی‌ها، برخی از آن‌ها به طور مشخص به اسراییل نسبت داده شده و برخی دیگر به خرابکاری توسط گروه‌های مخالف حکومت؛ اما در نهایت به صورت رسمی هیچ گزارشی از آن منتشر نشد. انفجار با مواد منفجره، حمله با پهپاد و خرابکاری سایبری یا صنعتی سه حدسی بود که به عنوان علت این حوادث مطرح شد.

سلسله حوادث، هم در سال گذشته و هم در سال جاری، با حمله به تاسیسات نظامی و اتمی ایران آغاز شد و به حادثه در تاسیسات صنعتی کشید. سال ۱۳۹۹ با انفجار در تاسیسات خجیر و سال ۱۴۰۰ با حمله به نطنز.

در روزهای گذشته حوادث زنجیره ای در تاسیسات صنعتی ایران رخ داده و همزمان با خاموش شدن آتش سوزی در پالایشگاه تهران، کارخانه فولاد زرند ایرانیان آتش گرفت. فیلم منتشر شده از حادثه پالایشگاه تهران حکایت از انفجار در این مجموعه دارد و مقامات نیز در گفت‌وگوهای غیررسمی با خبرنگاران این گمانه‌زنی را تایید کرده‌اند؛ هر چند در فضای رسمی احتمال خرابکاری را رد کرده‌اند.

پیش از این حادثه نیز ناو لجستیکی خارک دچار حادثه شد. ناوی که دو سال پیش از انقلاب به آب انداخته شد. «حسین آرین»، تحلیلگر امور نظامی، گفته که هر ناو سیستم اطفای حریق دارد و بسیار نادر است که یک ناو به دلیل آتش‌سوزی در طبقات و عرشه غرق شود.

👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

او این‌گونه تحلیل کرده که انفجاری در قسمت‌های زیرین ناو رخ داده است. برخی نیز گفته‌اند که احتمالا انفجار در دیگ بخار رخ داده است.

«امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی»، نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری، نیز نوشت که «‏سوالات و ابهامات زیادی درخصوص این حادثه تلخ وجود دارد که باید به سرعت بررسی و به آن‌ها پاسخ داده شود.»

رخ دادن این حادثه یادآور جنگ نفتکش‌ها در دوره جنگ ایران و عراق است و شاید پیامی برای جمهوری اسلامی داشته باشد مبنی بر اینکه احتمال تکرار اتفاقات این‌چنینی و حمله به ناوها و نفتکش‌ها وجود دارد.

در خردادماه نیز انفجاری در مجتمع صنایع شیمیایی در شاهین‌شهر اصفهان رخ داد و روزنامه «گاردین» محل این حریق را یک کارخانه تولید پهپاد واقع در اصفهان اعلام کرد.

انگشت اتهام درباره اتفاقات این‌چنینی نیز از مدت‌ها پیش به سمت اسراییل نشانه رفته است و دو کشور از سال گذشته حملات متقابلی را علیه یکدیگر انجام داده‌اند. روزنامه آمریکایی «واشینگتن پست» روز ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۹ گزارش داده بود که اسراییل در واکنش به حمله سایبری ایران به شبکه آب اسراییل، اقدام به حمله متقابل سایبری به بندر رجایی کرده است.

در مقابل پس از حمله به کشتی اسراییلی «ام‌وی هلیوس رِی» نیز «حسین سلامی»، فرمانده کل سپاه پاسداران، گفت: «یکی دو ماه قبل نشان داده شد که دریانوردی و کشتیرانی» اسراییل «در هر نقطه‌ای از عالم آسیب‌پذیر است.»

پیش از این، حمله به کشتی نظامی-اطلاعاتی «ایران ساویز» به اسراییل منتسب شده بود. این حملات البته سوای فهرست بلند بالای حملات اسراییل به تاسیسات اتمی ایران و ترور دانشمندان اتمی ایران است و درباره آن حملات مقامات این کشور به صراحت بیشتری از نقش خود سخن می‌گویند.

خرابکاری در تاسیسات صنعتی

سال گذشته نیز با انفجار در تاسیسات خجیر، مرکز تولید سوخت جامد موشک در شرق تهران، آغاز شد و پس از آن حوادثی زنجیره‌ای در مراکز صنعتی ایران رخ داد.

پتروشیمی بندر امام، فاز دوم پتروشیمی تندگویان و پتروشیمی کارون از جمله مراکز نفتی بودند که در آن‌ها حادثه رخ داد.

پست برق شیراز، نیروگاه زرگان اهواز، نیروگاه طرشت، نیروگاه حرارتی اسلام‌آباد یا عباسپور اصفهان و نیروگاه حرارتی تبریز دیگر مراکزی بودند که دچار حادثه شدند.

در این میان کارخانه شناورسازی در بوشهر، مجتمع آلومینیوم لامرد در استان فارس و کارخانه میعانات گازی در فریمان خراسان نیز دچار حادثه شدند.