ایران وایر - «کیانوش سنجری»، روزنامهنگار و مترجم، با اشاره به اظهارات اخیر «غلامحسین محسنیاژهای»، رییس قوه قضاییه درباره تمایل جمهوری اسلامی برای بازگشت ایرانیان خارج از کشور، گفت: «من با یک برگه عبور یک طرفه به وطن عزیزم ایران برگشتم؛ اما رویای من خیلی زود رنگ باخت. به جای خوشآمدگویی مرا زندانی کردید، شکنجه کردید.»
کیانوش سنجری که در سال ۱۳۹۵، پس از چندین سال فعالیت در رسانههای فارسی زبان خارج از ایران به کشور بازگشت، بازداشت و به ۱۱ سال حبس محکوم شد، او به «صدای آمریکا» میگوید: «بدون شک سفرم به ایران، برگشتم به وطن عزیزم ایران، اشتباه محض بود.»
آقای سنجری میگوید در آمریکا یک پناهنده سیاسی بود و به دنبال ابتلای مادرش به بیماری تصمیم به بازگشت به ایران گرفت. او در اینباره توضیح داد: «من به لحاظ احساسی از هم پاشیده بودم. فقط دلم میخواست کاری بکنم از شدت این درد کم کنم.»
او درباره روزهایی که قصد بازگشت به ایران داشت توضیح داد: «الان میتوانم بگویم آن روزها احساسم بر منطقم حاکم شده بود؛ ولی دلم میخواست شجاع باشم، خوشبین باشم و خودم را گول بزنم. به خودم بگویم که شرایط و آدمها (در ایران) تغییر کرده...فکر میکردم مسئله با یک گفتگوی ساده حل خواهد شد و زندان و شکنجه در انتظارم نخواهد بود. ولی واقعیت تا اینجای کار بسیار بسیار تلختر و زمختتر از آن چیزی بود که دوست داشتم تصور کنم.»
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
سنجری سال ۱۳۸۵ پس از چندین بار بازداشت از سوی نیروهای امنیتی ایران را ترک کرده بود. او میگوید آنقدر به تغییر شرایط در ایران خوشبین بود که حتی فراموش کرد پیش از خروج از ایران طی ۱۷ تا ۲۴ سالگی در مجموع دو سال از عمرش را در زندانهای جمهوری اسلامی به سر برده بود.
این روزنامهنگار میگوید یکی از دلایل خوشبینی زیادش به بازگشت به کشور این بود که طی سالهای تبعید، مقامات جمهوری اسلامی بارها در نشستهای ایرانیان خارج از کشور شرکت کرده، با آنها حرف میزدند و حتی آنها برای بازگشت به کشور دعوت میکردند.
سنجری با اشاره به اینکه ده سال با آرزوی بازگشت به ایران زندگی کرده بود، لحظه ورودش به کشور را اینگونه توصیف کرد: «به تهران که رسیدم حال فوقالعاده زیبایی داشتم. هواپیما از قطر پرواز داشت و از خلیج فارس داشت عبور میکرد، من یادم است این تصویر. هواپیما به خاک ایران وارد شد و قلبم فرو ریخت. اشکم سرازیر شد. احساسی که به هیچ عنوان نمیتوانم بیانش کنم. فقط باید در لحظه این احساس را چشید.»
او چند روز پس از ورود به تهران توسط نیروهای اطلاعاتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
سنجری میگوید پس از دوران بازجویی، طی چند دقیقه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ۱۱ سال زندان (۵ سال قابل اجرا) و دو سال ممنوعالخروجی محکوم شد.
او پس از سه سال تحمل حبس در زندان دچار بیماری شد و به دستور نماینده پزشکی قانونی باید به مرخصی اعزام میشد؛ اما سر از تیمارستان روانی امینآباد در آورد. او در اینباره گفت: «یک روز مرا سوار ماشین کردند و دستبند زدند و با سرباز منتقل کردند به تیمارستان امینآباد یا همان بیمارستان روانپزشکی رازی. مستقیم هم مرا بردند در بخش و دو سرباز مراقبم بودند. شب پرستار یک آمپولی به من تزریق کرد که عملا فک من از کار افتاد. بعد از تزریق این ماده بیهوش شدم و صبح پاشدم، دیدم دست و پاهایم به تخت زنجیر شده است».
او از لحظه بیدار شدنش از خواب و دست و پاهای بسته به تخت به عنوان «دردناکترین تجربه زندگی» یاد کرد.
سنجری پس از یک هفته به واسطه پیگیریهای مادرش به زندان اوین بازگردانده و پس از چند ماه، مشمول ماده ۵۲۲ (مرخصی استعلاجی) شد.
این پایان کار کیانوش سنجری نیست و پس از آن چندینبار دیگر به دستور «کمیسیون ویژه پزشکی» در بیمارستان بستری شد.
این روزنامهنگار میگوید در یکی از بستریها، ۹ مرتبه به او شوک الکتریکی وصل کردهاند.
در حال حاضر نیز سنجری مجبور است به صورت مستمر به دایره نظارت بر متهمان و محکومان امنیتی زندان اوین خود را معرفی کند.
پیش از این «ابراهیم رئیسی»، رییس سابق قوه قضاییه و سیزدهمین رییسجمهوری ایران نیز از زمینهسازی برای بازگشت ایرانیان خارج از کشور خبر داده بود. سنجری در واکنش به اظهارات رئیسی، در تاریخ اول تیر۱۴۰۰ در حساب کاربری خود در توییتر نوشته بود: «آری! من نیز در جریان این "زمینه"چینی به وطن عزیزم بازگشتم. در اتاقهای ضد صدا در ۲۰۹ و خانههای امن شکنجه و تهدید و تحقیر شدم و آزار دیدم. مرا مقابل دوربین نشاندند تا به دروغ علیه خود لب به اعتراف بگشایم.»
حساب کاربری آقای سنجری پس از این اظهارات از دسترس خارج شد و به گفته «مریم کریمبیگی»، خواهر «مصطفی کریمبیگی»، از کشتهشدگان پس از انتخابات سال ۱۳۸۸، اکانت توییتر سنجری بعد از آخرین توییت چنین پیامی دریافت کرد: «مثل اینکه دوباره دلت برای تیمارستان تنگ شده! امضا محفوظ.»
تا کنون دهها زندانی سیاسی و امنیتی به اجبار از سوی نهادهای امنیتی در قالب پروژه «دیوانهسازی» زندانیان، راهی تیمارستان امینآباد شدهاند.
«هنگامه شهیدی»، روزنامهنگار، «بهنام محجوبی»، یکی از دراویش گنابادی (فوت شده)، «فرزین رضایی روشن»، فعال سیاسی و «مینا راد»، شاعر بخش کوچکی از زندانیانی هستند که یا راهی تیمارستان امینآباد شده یا تهدید به انتقال به این مرکز شدهاند.
احمدینژاد توسط یک مقام ارشد امنیتی تهدید شد
توبیخ مجری تلویزیون که گفت نمک به زخم مردم نپاشید