با وجود آن که بسیاری از سیاستمداران و تحلیل‌گران فرانسه امانوئل ماکرون را به دلیل تمایل روزافزونش به جناح راست شماتت می‌کنند، اما او با افرادی چون زمور وجه اشتراک چندانی ندارد. تنها اشتراک این دو در زمان کنونی شاید آن باشد که هیچ کدام‌شان هنوز به طور رسمی وارد گود رقابت انتخاباتی نشده‌اند ولی در عمل هر دو ثابت کرده‌اند که می‌توانند فضای جنجالی رسانه‌ای درباره انتخابات به راه بیندازند.

زمور چگونه به اینجا رسید؟

این روزنامه‌نگار و نویسنده ۶۳ ساله در حومه پاریس در خانواده‌ای از یهودیان بربر الجزایری‌تبار متولد شد که در دوران جنگ استقلال این کشور (۱۹۵۴ تا ۱۹۶۲) به فرانسه مهاجرت کرده بودند.

زمور در جوانی پس از ناکامی در ورود به «اِنا»، مدرسه عالی مدیریت نخبگان فرانسه وارد کار روزنامه‌نگاری شد و تا همین اواخر مقاله‌نویس معمولی روزنامه محافظه کار لوفیگارو بود.

با این حال او ثابت کرده که یک نویسنده موفق است. در کتاب «خودکشی فرانسوی» («خودکشی فرانسوی: ۴۰ سالی که فرانسه را شکست داد») که در سال ۲۰۱۴ چاپ شد و فروش بالایی داشت، چنین استدلال کرد که نئولیبرالیسم، فرانسه را به انحطاط کشانده است.

گفته می‌شود آخرین اثر او به نام «فرانسه هنوز حرف آخر را نزده است» که خودش ناشرش بوده، در هفته نخست پس از توزیع ۷۸ هزار نسخه فروخته است.

شهرت زمور به عنوان مشهورترین ایدئولوگ راست فرانسه بیشتر مدیون حضور منظم وی در شبکه تلویزیونی «سه‌نیوز» (CNews) است، رسانه‌ای شبیه فاکس نیوز آمریکا که از دونالد ترامپ حمایت می‌کرد. شمار بینندگان برنامه «رو در رو با اخبار» (Face à l'info) که یک برنامه روزانه بحث و تحلیل سیاسی روزانه است و اریک زمور در آن شرکت می‌کند، بیش از یک میلیون بیننده دارد.

زمور همچنین سالیان سال است که به عنوان تحلیل‌گر به چهره رسانه‌ای بدل شده و در برنامه‌های پربیننده روزانه و هفتگی مانند «جای بحث دارد» و «ما خواب نیستیم» شرکت فعال داشته است. او در این برنامه‌ها فرصت می‌یابد تا درباره برخی از موضوعات مورد علاقه خود مانند مهاجرت، اسلام‌هراسی و هویت فرانسوی صحبت کرده و نظرات خود را بیان کند.

اریک زمور در فاصله یک هفته اخیر در رسانه‌های فرانسوی حضور بسیار پر رنگی پیدا کرده است. او در یک مناظره تلویزیونی که به طور زنده از شبکه پربیننده ب‌اف‌ام‌ پخش شد، در برابر ژان لوک ملانشون، رهبر حزب چپگرای «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» قرار گرفت و در برابر استدلال‌ها و انتقادهای ملانشون، همچنان از نظرات ضد مهاجرتی و اسلام‌ستیزانه خود دفاع کرد.

همچنین رسانه‌های دیگر از جمله شبکه «ال‌س‌ای» و «اروپ ۱» نیز با او مصاحبه کردند.

از سوی دیگر همین توجه رسانه‌ای به اریک زمور، خشم منتقدان سیاسی و مطبوعاتی او به ویژه در جناح چپ و میانه‌رو را نیز برانگیخته است، زیرا آنها می‌گویند خود رسانه‌ها در حال بزرگ کردن زمور هستند در حالی که خود او هنوز حتا قصدش خود برای نامزدی را اعلام نکرده است.

نظرات جنجالی

اریک زمور که نسبت به مارین لوپن و سایر دست راستی‌های افراطی گاهی تندروتر هم به نظر می‌رسد، مشخصا با «اسلامی‌ شدن» فرانسه مشکل دارد و چندان به مهاجرانی مانند آسیایی‌ها نمی‌پردازد. او خودش را یک خارجی «جذب شده» در جامعه فرانسوی می‌داند و معتقد است که مهاجران مسلمان در جامعه فرانسه جذب نمی‌شوند بلکه برعکس، می‌خواهند فرانسه را «استعمار» کنند و با آتش‌افروزی در کشور آن را شبیه لبنان سازند.

زمور با پایان دادن به حق تابعیت فرانسوی از طریق تولد در خاک فرانسه و محدود کردن برخی از مزایای دولتی برای شهروندان فرانسوی موافق است. او با ترویج نظریه توطئه «جابجایی بزرگ»، ادعا می‌کند که مهاجران در اروپا رفته رفته جایگزین اروپاییان سفیدپوست می‌شوند.

زمور دو بار به دلیل نفرت‌پراکنی نژادی و مذهبی محکوم شده است. او در سال ۲۰۱۰ گفته بود که «بیشتر فروشندگان مواد مخدر سیاه و عرب هستند» و در سال ۲۰۱۹ نیز مسلمانان فرانسه را با «استعمارگران» مقایسه کرد. او همچنین خواستار اخراج دو میلیون خارجی از جمله دانشجویان آفریقایی از فرانسه شده است.

او در ۱۳ سپتامبر از برنامه «رو در رو با اخبار» کناره‌گیری کرد و برخی تحلیل‌گران می‌گویند این شاید واضح‌ترین علامتی است که نشان می‌دهد او احتمالا در حال آماده شدن برای اعلام نامزدی در انتخابات است.

پیش از آن «س‌اس‌آ»، سازمان نظارت بر رسانه‌های دیداری و شنیداری فرانسه زمور را بیش از آن که روزنامه‌نگار باشد سیاستمدار قلمداد کرده و نتیجه گرفته بود که حضور رسانه‌‌ای وی در حال حاضر باید محدود باشد. این محدودیت برای دیگر چهره‌های سیاسی در دوره‌های مختلف انتخاباتی نیز صدق می کرده است.

گردش به راست دولت، موضع جبهه راست و رقابت راست افراطی

در حالی که ماکرون از نظرات زمور انتقاد کرده است، اما به نظر می‌رسد که دولت او همچنان به راست گردش می‌کند.

روز سه شنبه دولت فرانسه اعلام کرد در واکنش به رد درخواست ویزای شهروندانش برای سفر به تونس، الجزایر و مراکش، شمار ویزاهای فرانسوی صادر شده برای اتباع این کشورها را شدیدا کاهش می‌دهد.

ژرالد دارمانن، وزیر کشور فرانسه نیز روز چهارشنبه اعلام کرد که دولت مساجد و انجمن‌هایی را که به گفته وی تحت کنترل اسلام‌گرایان تندرو است، تعطیل کرده است.

با این همه امانوئل ماکرون برای انتخابات آینده طبعا رغبتی به رقابت با تندروهایی مانند زمور نخواهد داشت.

میشل بارنیه، مذاکره کننده پیشین برکسیت نیز که قرار است در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۲ نامزد حزب جمهوریخواهان از جناح راست میانه باشد، اخیرا با طرح پیشنهاد محدودیت ۳ تا ۵ ساله برای مهاجرت خارجی‌ها به اروپا، هدف انتقادات زیادی قرار گرفت.

مارین لوپن با آن که تفکراتی بسیار شبیه زمور دارد، به همین دلیل نیز روی کاغذ، بدترین رقیب او به شمار می‌رود. در واقع شخصی که در صورت افزایش محبوبیت زمور بیشترین ضرر را می‌کند، شخصیت دیگر راست افراطی، یعنی مارین لوپن است. مبارزه با مهاجرت توده‌ای و اسلام رادیکال تا کنون شعار لوپن بوده و او را در نظرسنجی‌ها بالا نگه داشته است. لوپن این هفته خواستار همه‌پرسی درباره شهروندی، هویت و کنترل مهاجرت شد.

زمور ادعا می‌کند که لوپن هیچ تهدیدی برای او نیست. او به شبکه ۲ تلویزیون فرانسه گفت: «مارین لوپن هرگز در انتخابات برنده نمی‌شود و در حزب اجتماع ملی همه این را می‌دانند.»

شخصیت سیاسی نامحبوب

بسیاری از تحلیل‌گران می‌گویند زمور بیش از حد اعتماد به نفس دارد زیرا او تجربه سیاسی کمی دارد، در هیچ انتخاباتی برای هیچ پستی برگزیده نشده است و هیچ حزبی پشت سر او نیست. علاوه بر این، او به طور کلی به عنوان یک چهره تفرقه‌افکن بین عموم مردم فرانسه شناخته می‌شود.

نتایج نظرسنجی یکی از نهادهای وابسته به سنای فرانسه که روز چهارشنبه منتشر شد، نشان می‌دهد که زمور با این که سر و صدای زیادی به پا کرده، ولی همچنان از بسیاری چهره‌های سیاسی کشور، نامحبوب‌تر است.

بر اساس این نظرسنجی، ۵۹ درصد پاسخ‌دهندگان زمور را نامحبوب‌ترین شخصیت سیاسی فرانسه خوانده‌اند. پس از او فلوریان فیلیپو، شخصیت ملی‌گرای افراطی با ۵۵ درصد، ژان لوک ملانشون از جناح چپ تندرو با ۵۴ درصد و مارین لوپن رهبر حزب اجتماع ملی با ۵۳ درصد نامحبوب‌ترین‌ها در سپهر سیاسی فرانسه شناخته شده‌اند.