سهیلا محمودزاده، شهروند خبرنگار، تهران
ایران وایر - کف آن با فرش دست‌باف ۱۲۶ متری ابریشمی پوشیده شده است و گفته می‌شود سر تا سر دیوارها با ۳۸ میلیون قطعه آینه تزیین شده‌اند. این‌جا نه کاخ «سعدآباد» است و نه قصر یک پادشاه؛ تالار آینه «ایران‌مال» است.
شمعدان‌های عتیقه، میز و صندلی‌های طلایی منبت‌کاری و لوسترهای بزرگ کریستال بخشی از تزیینات تالار آینه ایران‌مال هستند که گفته می‌شود برای پذیرایی از میهمانان «وی‌آی‌پی» حکومت در نظر گرفته شده است. اما ورود به این بخش برای عموم آزاد است و بسیاری از بازدیدکنندگان در این تالار با تزیینات داخلی این مکان که بی‌شباهت به قصر شاهان نیست، عکس می‌گیرند.
در قسمت معرفی این تالار نوشته شده که نسخه کاملی از مجلس شورای ملی ایران است: «مجلس شورای ملی ایران در میدان بهارستان تهران قرار گرفته است و یکی از زیباترین آثار معماری دوره قاجار می‌شود. این مجلس حدود ۹۰ سال در ایران فعالیت داشت و هم‌زمان با انقلاب اسلامی ایران، به صورت کامل منحل شد.»
تالار آینه نام یکی از اتاق‌های کاخ گلستان هم هست. گفته می‌شود این تالار در سال ۱۲۵۳ خورشیدی توسط «صنیع‌الملک» ساخته شد و تزیینات آن تا سال ۱۲۶۱ شمسی طول کشید و به پایان رسید.
«کمال‌الملک»، نقاش معروف ایرانی نیز اثری با نام تالار آینه دارد که می‌گویند کشیدن آن پنج سال طول کشیده و او در آن نقاشی ناصرالدین شاه را در تالار آینه کشیده است. این نقاشی در کاخ گلستان نگه‌داری می‌شود اما تالار آینه ایران‌مال بی‌شباهت به این نقاشی نیست.
«نسیم»، یکی از بازدیدکنندگان که در حال عکاسی از دوستش در فضای سالن است، می‌گوید: «آدمیزاد در برابر عظمت این‌جا احساس کوچکی می‌کند.»
بعد می‌خندد و شاتر دوربین را فشار می‌دهد.
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
اصالتا مشهدی هستند و در سفر به تهران برای دیدن ایران‌مال آمده‌اند. می‌گویند: «واقعا این جا همه چیز مجلل است و آدم از این همه شکوه و جلال ذوق می‌کند. سقف‌های بلند، فضای تمیز و شیک و وسایل گران‌قیمت و به قول ما لاکچری احساس خوبی به ما می‌دهند.»
«رضا» اما مخالف نسیم است. او که دانشجوی جامعه شناسی است و همراه دوستانش برای تفریح به ایران‌مال آمده و حالا گذرش به تالار آینه افتاده است، می‌گوید: «به نظرم ایران‌مال و معماری و سبک لوازم لوکسی که در آن استفاده شده‌اند، به نوعی نماد تازه به دوران رسیدگی و زندگی مجلل است.»
او مکثی می‌کند و می‌گوید: «در مملکتی که بیشتر مردمانش لنگ نان شب هستند، طراحی‌هایی مانند ایران‌مال به نوعی دهن کجی به مردم است. حکومتی که توان پرداخت یارانه ۴۵ هزار تومانی را هم ندارد و تورم سرسام‌آور هر روزه اقتصادش را فلج کرده است و بی‌کاری و بی‌پولی و ناامنی هرروز بیشتر می‌شود، واقعا نیاز مردمش داشتن پنجمین مرکز خرید بزرگ دنیا است؟»
«سعید»، دوست رضا اما نظر دیگری دارد: «ما هم آدم هستیم و دل‌مان می‌خواهد مراکز خرید لوکس و مجلل داشته باشیم. سقف‌های بلند، سنگ‌های مرمر و فضای بزرگ و شیک حس خوبی می‌دهند.»
«وحیده» که از نوع پوشش او مشخص است مذهبی است، می‌گوید جمهوری اسلامی با شعار حمایت از مستضعفان روی کار آمد و بارها از شاهان کاخ‌نشین و قاجاریان تجملاتی انتقاد کرد، چرا سراغ ساخت چنین جایی آمده است؟
او که در رشته هتل‌داری تحصیل کرده است، می‌گوید: «اگر تحریم نبودیم یا به خاطر وضعیت سیاسی کشور، جذب توریست داشتیم، ساخت این مجموعه توجیه اقتصادی داشت. اما ما که درآمدمان از توریست هیچ است.»
«سونا»، دوست وحیده که پوشش متفاوتی با او دارد، می‌گوید: «من دانشجوی تاریخ هستم. خیلی احمقانه است که به آثار تاریخی کشور با آن همه اصالت و سابقه که نشان دهنده هویت تک تک مردم است، بی‌اهمیت هستند و هر روز خیلی از این آثار تعمدا تخریب و بعد نمونه‌های فیک و تقلبی آن‌ها با صرف هزینه‌های آن‌چنانی ساخته می‌شوند. این اثر تاریخی در دوره‌های گذشته با هزینه‌های خیلی کمتر بنا شده‌اند و نیازی به ساخت مجدد آن‌ها نبوده است.»
