کروبی و خاتمی هر دو از همان سال‌های ابتدایی حکومت جمهوری اسلامی همراه با بنیانگذاران آن بوده‌اند در روزهای سیاه قتل‌عام دهه ۶۰ در مجلس شورای اسلامی صاحب کرسی بوده‌اند و به نوعی شریک جنایت‌های این حکومت هستند، مهدی کروبی از یاران وفادار روح‌الله خمینی بوده است که در انتقاد به اعتراض حسینعلی منتظری به اعدام دسته‌جمعی هزاران زندانی سیاسی دهه ۶۰ متاثر از وفاداری به خمینی نامه‌ای سرگشاده خطاب به منتظری منتشر کرد...
واضح و مبرهن است سقوط حکومت جمهوری اسلامی آغاز برگزاری دادگاه‌های عادلانه برای رسیدگی به جنایات ۴۳ ساله است و از آنجا که این حکومت هزارتویی از فساد و قتل و بی‌عدالتی است همه افراد دست اندرکار
آن بدون چون و چرا در معرض خطر و زیر تیغ هستند، به همین دلیل هر کسی اگر فقط ۱ روز در کنار حاکمان جمهوری اسلامی بوده باشد، بیم محاکمه و مجازات، سبب می‌گردد از تمام توان خود برای حفظ نظام بهره برد.
کروبی، خاتمی، میرحسین موسوی و همه افرادی که در ظاهر در جبهه مخالف اپوزیسیون نظام قرار دارند، هرگز تیشه به ریشه آن نمی‌زنند و نکته آن است که جامعه امروز ایران آگاه به این مهم است و نه تنها امیدی به جناح اصلاح‌طلب ندارد که آنها را هم‌دست و هم‌کاسه نظام می‌داند...
مردمان کف خیابان در ایران از همه جناح‌ها و جریان‌هایی که ریشه در نظام دارند و منتسب حکومت هستند گذار کرده‌اند و آشکارا با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» در جای جای ایران زمین خواسته خود را که همانا سرنگونی کلیت نظام است بیان می‌کنند.
بانو فاطمه سپهری از اعضای بیانیه ۱۴ در یک گفتگوی تلویزیونی به این سوال که «آیا اصلاحات می‌تواند نجات‌بخش ایران باشد؟» اینگونه پاسخ داد: «اگر این نظام را به یک ساختمان تشبیه کنیم باید با یک بلدوزر آن‌ را از پایه و اساس خراب کرد و بدون آن‌ که حتی از یک آجر آن استفاده کرد، با مصالح جدید از نو ساخت»
این پاسخ خواست میلیون‌ها ایرانی است که حنای اپوزیسیون نما‌هایی مثل کروبی و خاتمی نزد آنان دیگر رنگی ندارد و عمر حکومت جمهوری اسلامی برایشان به پایان رسیده است.

سپیده حجامی