شنیدم مجازا خبرهایِ داغ
از آنها که آرد دمار از دماغ

بیامد پیامی ز بالا به گوش
به فرزندِ آدم نه بهرِ وحوش

فرستاد یزدان امامِ زمان
که زشتی بروبد ز روی جهان

چو بر تختِ قدرت به شوکت نشست
ستون هایِ آن بیتِ عظما شکست

بشد رایگان قیمتِ آب و برق
نه چرخش به مغرب نه در بندِ شرق

نه ظلمی به ملت نه تاراجِ نفت
نه ثروت به جیبِ امیران برفت

نه شیخی گلویِ ادبیان بُرید
نه طوسی به خلوت عفافی درید

نه مجلس بدستِ غلامان فِتاد
نه قُنداق مادر به خارج کِشاند

از این نیک بختی دلم شاد شد
گلویم چو توپی پر از باد شد

سرم سرخوشی از نو آغاز کرد
نگاهم زبانی دگر باز کرد

دریغا که شادی ندارد دوام
به عهدی که حاکم ندارد مرام

کشیدند او را ز بالا به زیر
که رهبر نخواهد رقیب و نظیر

برنجید یزدان از این ماجرا
که حکمش نباشد در ایران روا

چو ناید رسولی دگر از خدا
قیامی ز مردم به از هر دعا