هنوز دارهای قتل عام ۶۷ برچیده نشده است؛ از همان ۹ مرداد ۶۷ که در زندان گوهردشت مجید معروف خانی از پشت پنجره سلول انفرادی مقابل فرعی ۸ فریاد زد: «... حکم اعدام ما را داده‌اند و قرار است اعدام‌مان کنند» هنوز آن دارها برپاست.
۳۴سال بعد، ۴ مه ۲۰۲۲ پس از پایان محاکمه حمید نوری در استکهلم، حسین امیرعبدالهیان وزیر خارجه ابراهیم رئیسی که خود عضو «هیأت مرگ» بود با تکیه بر حکم اعدام احمدرضا جلالی، با توسل به گروگانگیری و تهدید و تروریسم، «خواستار آزادی فوری حمید نوری» شد. هنوز که هنوز است در امتداد طناب‌های دار طوقیان سر به دار ۶۷، اینبار دنبالِ گردن سوئدی می‌گردند تا پرده بر جنایت هولناکی بکشند که «بزرگترین کشتار زندانیان سیاسی در تاریخ معاصر» را رقم زده است.
و عجیب‌تر آنکه روز دوشنبه ۹ مه ۲۰۲۲ - ۱۹ اردیبهشت۱۴۰۱ خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی با فرافکنی آشکار به دولت سوئد هشدار می‌دهد: «با گروکشی، پرونده جلالی فراموش نمی‌شود.» مصطفی پورمحمدی (عضو هیأت مرگ) در ۹ ماه مه از دادگاه حمید نوری به عنوان «شو تبلیغاتی»، «اهرم فشار علیه جمهوری اسلامی ایران» و «بازی سیاسی» یاد کرده و به نوعی اصل صلاحیت جهانی را «عین قانون جنگل» می‌نامد. روز ۱۰ مه ۲۰۲۲ سخنگوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی اعلام می‌کند: «حکم اعدام احمدرضا جلالی اجرا می‌شود.»
جولان تروریسم با شمشیر داموکلس بر سر «فرشته عدالت با شمشیر فرو افتاده در دست و با چشمان بسته و نشان بی‌طرفی در قضاوت» به اهتزاز در آورده، تا با آوای وحشت‌آفرین تروریسم قانون بدَوی و خون وخویِ بهیمی را جایگزین اصل صلاحیت جهانی و دستاورد حقوق بین‌الملل و بشریّت و اجرای عدالت سازند. این در حالیست که در محاکمه اسدالله اسدی دیپلمات تروریست رژیم در دادگاه بلژیک نه به تهدید و ارعابِ روی آوردند و نه درخواست استیناف داشتند!
علت شدّت و حدّت و مواضع ضرب‌العجلی مسئولین نظام ناشی از چه کدام تهدید منافع برای کلیّت نظام (اعم از داخلی وبین المللی) است؟ دو فایل صوتی میر حسین موسوی و فایل دوم حسینعلی منتظری و تعبیر «قصه زیر پوست مردم» توسط حداد عادل نشانگر این امر و هراس نظام است.
به همان دلایل و به میزانی که رژیم جمهوری اسلامی از مطرح شدن پرونده جنایت علیه بشریت در قتل عام ۶۷ وحشت دارد، از بازگشودن پرونده و از باز طرحِ نام و یادآوری آن و بطور اخص حکم دادگاه استکهلم نیز دوری می‌جوید. این حساسیت نشانگر آن است که موضوع قتل عام ۶۷ سرّی‌ترین، امنیتی‌ترین و هراس‌انگیزترین پرونده ۴ دهه عمر رژیم حاکم است که هیچ توجیهی بر این جنایت نداشته و آشکار گشتن آن کشتار جلوی چشمان و پیش روی افکار عمومی ایران و جهان یکی از «کابوس‌های نظام جمهوری اسلامی» محسوب می‌شود، به ویژه اینکه حکم دادگاه به مثابه یک سند می‌تواند عواقب همه جانبه در عرصه سیاسی، بین‌المللی و دیپلماسی داشته باشد.
میرحسین موسوی در جلسه خصوصی: «ورود به اون مسئله شروع بشه... پایانی نخواهد داشت
میر حسین موسوی در فایل صوتی یک جلسه خصوصی در سال ۱۳۸۸ می‌گوید: «بالاخره یک اتفاقاتی افتاد، ممکنه یک گوشه‌اش به امام بر بخوره، یک گوشه‌اش به دولت بر بخوره، یک گوشه‌اش به جناح‌های مختلف بر بخوره، یک وضعیتی در آنجا هست، منتها این- ورود به اون مسئله [ قتل عام ۶۷] شروع بشه، پایانی نخواهد داشت... ولی اینکه سال ۶۷ چنین اتفاقی افتاد یک چیز زشتی بوده و خلاف بوده و جنایتکارانه بوده و نمی‌تونه کسی این رو تأیید بکنه.»
همچنانکه حسینعلی منتظری در دیدار با هیئت مرگ درباره قتل عام ۶۷ آن را «بزرگترین جنایت جمهوری اسلامی» توصیف کرده و به درستی پیش‌بینی و تاکید می‌کند «تاریخ ما را به دلیل این جنایت محکوم می‌کند... و شما را در آینده جزء جنایتکاران تاریخ می‌نویسند.»
فایل صوتی دوم آیت‌الله منتظری
۲۰ دسامبر ۲۰۱۹ احمد منتظری در یک فایل ویدئویی گفته است که فایل صوتی دیگری مربوط به جلسه پدرش با مسئولان دخیل در پرونده اعدام‌های سال ۶۷ وجود دارد. منتظری گفته که پدرش معتقد بوده است: «خونی که به ناحق ریخته شود، همه چیز را تمام می‌کند.»
همچنین حداد عادل در انتخابات نمایشی ریاست جمهوری اسلامی سال ۱۳۹۶ مدعی شد که رئیسی حتی یک حکم اعدام نیز نداده است و در مناظره و میتینگ‌های رو کردن دست همدیگر بین حسن روحانی و ابراهیم رئیسی، از حوادث دهه ۶۰ و ۶۷ با تعبیر «قصه زیر پوست مردم» نام برد!
پارادوکس رهبر و نظام این است که حسن روحانی رئیس جمهور اسلامی پیشین در سال ۹۶در همدان عنوان می‌کند: «روز انتخابات یکبار دیگر مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی را که در طول ۳۸ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند، قبول ندارند.» و این سخن در درون نظام «ساختارشکنی» نام گرفت. اینک حکم پیش روی در دادگاه سوئد سندی است که بنیانگذار و ساختار و مشروعیت نظام را هدف قرار می‌دهد.
مسئولیت جهانی جلوگیری از اعدام احمدرضا جلالی
حساسیّت این امر با توجه به اینکه بطور نمونه رژیم جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۳ «حرم امام رضا» در مشهد را منفجر می‌کند و به هیچ پرنسیب و اصولی حتی در مورد امامان شیعه خود و به ویژه «ضامن آهو» پایبند نیست، مگر «اوجب واجبات» که همانا «حفظ نظام» است این خطربسا جدّی و قابل انتظار وجود دارد که برای جلوگیری از حکم دادگاه بین‌المللی استکهلم، دست به اعدام احمدرضا جلالی بزند. تنها قدرت بازدارنده، «ایستادگی تمام‌قد جهانی است» وگرنه به گروگانگیری مشروعیت داده و جهان با دومینویی از گروگانگیری و تروریسم روبرو خواهد گشت. اگر سیاست مماشات خفت‌بار با فاشیسم هیتلری توانست مانع از حمله نازی‌ها شود، ادامه مماشات با تروریسم و گروگانگیری رژیم در این ۴ دهه نیز مثمر ثمر خواهد بود. اینکه رژیم می‌تواند به اهدافش دست بیابد، موضوعی است که نه تنها سوئد، بلکه به وجدان و اراده متحد جهانی نیازمند است. باید دانست در جهان ناامن خنجر ارعاب نه بر گلوی احمدرضا جلالی، نه تنها دادخواهان و مردم ایران، بلکه بر گردن جهان متمدن و دستاورد حقوق بشری قرار گرفته است. به همین سبب ویدا مهران نیا همسر احمدرضا جلالی در مصاحبه با صدای آمریکا با وجود سنگینی تصمیم برای خود و فرزند و همسرش، ننگ و فضاحت تبادل همسر با یک جنایتکار را نپذیرفت و گفت: «نمی‌خواهم همسر بی‌گناهم با حمید نوری معاوضه شود.»
نبرد لشکر دادخواهان در برابر لشکر فاشیشم مذهبی در یکسو مردم و مادران دادخواه «مجنونان داد» مادرانی که «باغبانان زندگی»اند و «باغبانان سوگ» گشته‌اند و این جهان ناامن پیش رو متأثر از گروگانگیری و تروریسم واقف هستند که با حکم دادگاه استکهلم به طریق اولی در مداری بالاتر صدای سایر دادخواهان نیز بلند شده و ظهور و بروز خواهد یافت و این به معنای باز شدن کلاف سایر جنایت‌ها و قتل عام‌ها و حسابرسی از نظام است و از سوی دیگر این همان طلسم‌شکنی تابوهای قتل عام ۶۷ و ممنوعه‌های حاکم شده توسط رژیم جمهوری اسلامی است. پیام نرگس محمدی از داخل ایران به مناسبت پیروزی دادگاه حمید نوری و... از این دست ترک برداشتن‌های دیوارهای دیکته‌گر بود که سالیان زوزه مرگ و هراس و سکوت حاکم کرده بودند. حکم دادگاه بالاترین دستاورد و سند جنبش دادخواهی و پیروزی شورانگیز ملی و تاریخی رنگین کمان مردم ایران از آغاز قتل و جنایت در پشت بام مدرسه رفاه تا اینک و امروز علیه رژیم جمهوری اسلامی است.
به همین سبب است که تا ۱۴ ژوئیه و اعلام حکم دادگاه، نفس در سینه کلیّت نظام و رهبرش حبس می‌شود و به همین دلیل باز به تهدید و تروریسم اینبار در مقابل دولت سوئد روی آورده‌اند.
در روزهای قتل عام ۶۷ در گوهردشت شاهد بودم و بودیم که بر دیوارهای سلول نوشته بودند و یا زمزمه می‌کردند «تاریخ به یاد خویش بسپار» و تاریخ به یاد خویش سپرد و حمید نوری به اتهام قتل عام ۶۷ دستگیر و محاکمه شد و اینک مسئولیت دادخواهی و اجرای عدالت یک مسئولیت جمعی و متوجه تمام دولت‌ها و سازمان‌ها و نهاد‌های حقوق بشری و گستره حمایت‌های اجتماعی در گوشه و کنار جهان است. یقین کنیم تاریخ به یاد خویش خواهد سپرد، همچنانکه مماشاتگران فاشیسم هیتلری را به یاد سپرد و هرگونه سکوت و بی عملی، مواضع بینابینی و سُست و مُردّد را به یاد خویش خواهد سپرد. فردا دیر است، همین امروز باید در مقابل اعدام احمدرضا جلالی بپاخیزیم، همین امروز و همین الان.
ــــــــــــــــــــــــــــت
این مقاله در [کیهان لندن] منتشر شده است.
کوکو؟ ترانه کو؟* رضا فرمند
براندازی و دوری از حاشیه سازی، امیر امیری
