چشم‌هایت دو فاخته‌ی سبز شدهاند:
«کوکو؟ ترانه کو؟»
چشم‌هایت دو پُرسش سبز شدهاند:
«کوکو؟ ترانه کو؟»
پرندگان، همه، امروز
در پندار من سبز می‌خوانند
آنچنان که غارغار کلاغان هم
در شاخ شامگاه، سبز شنیده می‌شود
در پایانه‌ی روز که خنکا و خاموشی
جانشینِ رخشش خورشید
و همهمه‌ی شهر می‌شوند
سرشار مهر و خروش آتشفشان‌ها
به فاخته‌ی چشمان‌ات گوش می‌کنم:
«کوکو؟ ترانه کو؟»
---------------------
* ترانه موسوی
