جنوبی‌ها مراسمی دارند که نوعی ابراز همدردی وعزاداری توام با خواست یا اعتراض است، این نوع همدردی به این شکل است که مصیبت دیده‌ها دور هم جمع می‌شوند و دست‌هایشان را دراطراف سینه می‌چرخانند و کلماتی را چون «واویلا» بیان می‌کنند (به معنی افسوس یا مصیبت بزرگ) این مردمان صبور و شریف سرزمین مان حتی وقتی که عزیز یا عزیزانی را در دریا گم می‌کند در کنار دریا می‌ایستند سنج و دمام می‌زنند و با همین نوع واکنش از دریا می‌خواهند که عزیرانشان را پس دهد. این نوع واکنش‌ها هیچ شباهتی با سینه زدن و قمه زدن و سر و سینه زخمی کردن شیعیان ندارد.
در روزهای اول فاجعه متروپل هر روز عده‌ای به ویژه زن‌ها در کنار متروپل می‌ایستادند و به همین شکل ابراز همدردی می‌کردند. و مامورین هم به روی آن‌ها گاز اشک اور پرتاب می‌کردند، و برای متفرق کردن‌شان تیر هوایی می‌انداختند و یا به آن‌ها حمله می‌کردند. اما از آنجا که این نوع همدردی به سرعت به شهرها دیگر و به تهران هم کشیده شد، حکومت اسلامی که در مصادره کردن همه‌ی دار و ندار و زندگی و ارزش‌های مردمان همیشه استاد بوده است، ناگهان این همدردی و عزاداری را هم مصادره کرد، به این شکل که جیره خوار هایی را راه انداخت که در این شهرها به ویژه تهران «سینه زنی» به سبک عزاداری‌های حسینی راه بیندازند و عده‌ای هم ناآگاهانه و دلسوزانه به دنبال آن‌ها به سینه زنی مشغول شدند.
و در نهایت وقاحت مسئولین حکومت اسلامی به جایی رسید که دیروز اعلام کردند که:
«به گزارش خبرنگار مهر، قرار است در روزهای پنجشنبه و جمعه (پنجم و ششم خردادماه امسال همزمان با شب شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع) در ۱۵ نقطه شهری و روستایی مسیر جاده خرمشهر به شلمچه در محل مساجد، حسینیه‌ها، موکب‌ها نیز مراسم عزاداری همراه با پذیرایی از دوستان اهل بیت علیها السلام انجام خواهد شد. انجام می‌شود.»
آیا کسی از این حکومت اسلامی نیرنگ بازترو کثیف تر دیده است؟ و آیا مردمان نیک ایران پس از ۴۳ سال یاد گرفته‌اند که در این گونه مواقع به این حکومت اهریمنی بدل بزنند؟
