در اجرای این مدل، همچنین تعداد کل شهروندان، در وضعیت‌های مختلف نیز مشخص شده، که شامل حالت‌های راضی، در حال طغیان، ناراضی، بی‌طرف و کشته شده است.

در مورد نیرو‌های نظامی و پلیس هم، حالت‌های راضی، ناراضی، و یا وضعیتی که از انجام وظایف خود سرپیچی کنند، مدنظر قرار گرفته است.

نمودار بالا، نمایی کلی از مدل مورد مطالعه در این تحقیق در ارتباط با وضعیت شهروندان جامعه ایران است، که فرض بر این گرفته شده که ثروتمندان جامعه، گروهی راضی هستند که همواره در اعتراض‌ها خنثی عمل می‌کنند.

فقرا بخش دیگری از این نمودار در این مدل را تشکیل داده‌اند، که فرض بر این گرفته شده که گروهی همواره ناراضی در جامعه هستند که بعضی از آن‌ها، همواره آماده و مستعد طغیان هستند و برخی دیگر هم در صورتی که ۲۰ درصد اطرافیان آن‌ها به اعتراض‌ها بپیوندند، حاضر می‌شوند با آن‌ها همراهی کرده و طغیان کنند.

نمودار زیر هم، مدل دیگر این تحقیق در ارتباط با نحوه عملکرد نیرو‌های نظامی و پلیس در مواجهه با اعتراض‌های مردمی است.

این تحقیق می‌گوید، در صورتی‌که نیرو‌های نظامی از سطح درآمد و پاداش راضی باشند، آمادگی زیادی برای سرکوب‌ها و کشتار مردم معترض دارند.

در این تحقیق، همچنین فرض بر این گرفته شده که نیرو‌های نظامی که از درآمد‌های خود راضی نیستند، تابع سرپیچی سایر همکاران خود هستند، و به نوعی دنباله معترضان درون سازمانی می‌روند.

این تحقیق همچنین نوشته، در صورتی آستانه عاطفی و انسانی نیرو‌های نظامی با درآمد متوسط تحریک می‌شود، که تعداد شهروندان کشته شده در اعتراض‌ها زیاد باشد، که در این صورت، به صف ناراضیان و مامورانی می‌پیوندند که حاضر به سرکوب مردم نیستند.

این تحقیق با صورت بندی فرضیه‌ها و اجرای آن‌ها در مدل‌های مختلف، در نهایت به این نتیجه رسیده که وقتی سطح پاداش برای نیروی نظامی نازل است، احتمال پیروزی شهروندان معترض بیشتر می‌شود.

نتایج دیگر این تحقیق نشان می‌دهد، هنگامی که درآمد نیروهای نظامی در سطح متوسط قرار دارد، احتمال جنگ داخلی، و هنگامی که درآمد نیروهای نظامی بالاست، احتمال پیروزی دولت بالاتر است.

نتایج تحقیق دیگری که سال ۱۴۰۰ در نشریه «آماد» پلیس منتشر شده نیز می‌گوید، کیفیت و حجم و نحوه تغذیه نیرو‌های یگان‌ویژه، رابطه مستقیمی با کارآمدی و بهره‌وری بالای آن‌ها در میادین سرکوب دارد.

این نشریه نوشته که «بهبود جیره غذایی کارکنان یگان‌ویژه و بهبود جیره غذایی ناجا و به تبع آن، انگیزه و روحیه و قوای جسمانی، اطلاعت پذیری، بالا رفتن آستانه تحمل، افزایش کارایی و بهره‌وری کارکنان را نمایان‌گر، و باعث بالا رفتن تعهد کارکنان ناجا به سازمان» می‌شود.

نتایج این تحقیقات با برخی نتایج تحقیقاتی که در سال‌های اخیر در نشریات پلیس منتشر شده است در تضاد است. به خصوص آنکه در اغلب این تحقیقات پلیس، ادعا شده در نیرو‌های یگان‌ویژه، انگیزه دینی و مذهبی بالاترین و قوی‌ترین عامل برای سرکوب است. اما نتایج این تحقیقات، انگیزه‌های مالی و مرتبط با نیاز‌های جسمی را از قوی‌ترین شاخص‌ها برشمرده است.

بررسی شاخص‌هایی چون فرسودگی شغلی، استرس، روابط درون‌سازمانی، فشار افکار عمومی، روابط خانوادگی و تیپ‌ شخصیتی، از دیگر عواملی است که در سال‌های اخیر، پلیس در مورد تاثیر آ‌ن‌ها بر عملکرد یگان‌های ویژه، تحقیقات متعددی منتشر کرده است.

برخی از این تحقیقات به روشنی مشخص کرده‌اند که نیرو‌های یگان‌ویژه، زیر فشار استرس‌های شغلی فراوانی قرار دارند و مجموعه عوامل بیشماری در نحوه عملکرد آن‌ها تاثیر می‌گذارد، که تازه‌ترین این نتایج می‌‌گوید، میزان پاداش و درآمد مالی آن‌ها، از مهم‌ترین این عوامل است.