اشتباه نشود. من به میهن‌ام عشق می‌ورزم و خواستارِ سربلندی و پیروزیِ همیشگیِ ایرانیان از آن میان ورزشکارانِ حقیقی ایران هستم ولی همه می‌دانیم که ورزشکارانِ امروزِ ایران جز شماری خودفروش چون علی‌رضا دبیر (کشتی)، همه در حکومتِ مافیایی اسلامی زیر فشار و تهدیدِ همیشگی برای اجرایِ بازی‌هایِ نفرت‌انگیزِ حکومت قرار داشته و "تهدید خود و خانواده" از نافرمانیِ حکومتی، آنان را زیر منگه قرارداده است. روشن است که همه امکان و یا دلیریِ ورزشکارانی چون نوید افکاری، وریا غفوری، علی کریمی، علی دایی و... را نداشته‌اند ولی در دل از این حکومت و ترفندهایِ رذیلانه و نمایش‌هایِ کودکانه و قلابی‌اش بیزاری داشته و دارند و هر گاه مجالی بیابند درونِ حقیقی خود و انبوه فشارهایِ سالیان را آشکار می‌کنند. سند، شمار فراوانی از ورزشکاران گریخته از ایران هستند که سعید ملایی یک نمونه درخشانِ آن است.

شیرینی‌ها باد کرد!

دیدیم که در بُردِ ایران برابرِ ولز همآن‌ کودک‌کش‌ها، هم‌آنان که وحشیانه به مردم یورش می‌بُردند و می‌برند و در زدن و کشتن مرزی نمی‌شناختند و نمی‌شناسند، با هم‌آن ریاکاریِ همیشگیِ ویژه حکومتِ "نکبت" و با هم‌آن دستانِ خونین به پخشِ گُل و شیرینی پرداختند و چه تأسف‌بار که هم‌مبهنانی (اگر از مزدورانِ نمایشیِ خودِ حکومت نبوده باشند) این گُل و شیرینی را پذیرفتند! این بار ولی شیرینی‌هایِ آماده شده ریا و جنایت و شرارت و بی‌شرمی باد کرد و رویِ دستِ آخوند علی‌خامنه‌ای ماند!

گذر از یک پیچِ خطرناک

قیام ایرانیان در راه انقلاب برای براندازیِ حکومتِ تبهکار اسلامی اکنون از یک پیچِ خطرناک به نامِ "فوتبال" که با پبروزی در این دوره و در دنباله خود می‌توانست شماری را سرگرم و از حرکت بازدارد، گذشت و بهترین امکانِ ریاکاریِ حکومتِ فاسدِ اسلامی و ایجادِ سکته در مبارزه و قیامِ مردم برایِ براندازیِ‌اش را از میان برداشت. امید که زنان و مردان دلاور ایران راه بی‌بازگشتِ خود را هم‌چنان دنبال کرده و حکومتِ مافیاییِ اسلامی را به جای‌گاه حقیقی‌اش؛ زباله‌دان تاریخ یسپارند.