شیخ علی تهرانی اردیبهشت ۱۳۰۵ در روستای ارنگه از توابع کرج به دنیا آمد و از شاگردان روح‌الله خمینی در درس خارج از فقه بود. او در سن ۳۵ سالگی به مشهد رفت و در آنجا با بدری خامنه‌ای، تنها خواهر علی خامنه‌ای، ازدواج کرد. حاصل این ازدواج سه دختر و دو پسر است. او پس از انقلاب، مدتی رئیس دادگاه‌ انقلاب در مشهد و اهواز شد و بعد از آن هم به مجلس خبرگان قانون اساسی راه یافت و از مدافعان ابوالحسن بنی‌صدر شد.

تهرانی از دی‌ ۱۳۵۸ به‌تدریج انتقاد‌ از جمهوری اسلامی را آغاز کرد که یکی از نخستین موارد آن‌، ارسال نامه‌ای خطاب به روح‌الله خمینی بود که در آن، از انتصاب علی خامنه‌ای به سمت امام‌جمعه تهران اعتراض کرد. مخالفت‌ها و انتقادهای شیخ علی تهرانی از جمهوری اسلامی پس از آن به‌تدریج شدت یافت و باعث شد تهرانی پس از برکناری بنی‌صدر، دستگیر و تا سال ۱۳۶۳ در حصر خانگی بماند اما او توانست مخفیانه به عراق بگریزد.

خانواده تهرانی سال ۱۳۷۴ به ایران بازگشتند و شیخ علی تهرانی خود را در یکی از پاسگاه‌های مرزی، به نیروهای جمهوری اسلامی تسلیم کرد. او در دادگاه ویژه روحانیت به ۲۰ سال زندان محکوم شد و تا سال ۱۳۸۴ که در زندان بود، چند بار اعتصاب غذا کرد. او در نهایت پس از ۹ سال آزاد شد و فعالیت‌ سیاسی را کنار گذاشت.

با وجود گوشه‌گیری تهرانی، برخی فرزندان او راهش را ادامه دادند و بارها از علی خامنه‌ای و جمهوری اسلامی به‌تندی و باصراحت انتقاد کردند که فریده مرادخانی یکی از شناخته‌شده‌ترین آن‌ها است.

ماموران سرکوبگر در سال ۱۴۰۰، فریده مرادخانی را پس از اینکه در مراسم بزرگداشت هشتادوسومین زادروز شهبانو فرح پهلوی، شعری درباره او و ایران خواند، بازداشت کردند. در همان زمان، برادر او، محمود مرادخانی که در پاریس زندگی می‌کند، اعلام کرد که مادرش از سال ۱۳۸۸ تماس‌ با دایی‌اش (علی خامنه‌ای) را قطع کرده و مخالف جدی این رژیم شده است.

در دور تازه خیزش سراسری مردم ایران، خانواده شیخ علی تهرانی هم بار دیگر همسو با مردم ایران علیه جمهوری اسلامی و شخص خامنه‌ای انتقاد و اعتراض می‌کنند و نامه بدری حسینی خامنه‌ای از مهم‌ترین اقدام‌های این خانواده به شمار می‌رود.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

به نام پروردگار یکتا

از دست دادن فرزند و دوری از فرزند، اندوهی بزرگ برای هر مادر است. مادران بسياری در طول چهار دهه گذشته داغدار شدند. مناسب دیدم که همراه با برائت جستن از برادرم، مراتب همدردی خود را با همه مادران عزادار جنایات رژیم جمهوری اسلامی، از زمان خمینی تا دوران کنونی خلافت مستبدانه علی خامنه‌ای، اعلام دارم. من نيز چون همه مادران عزادار ایرانی در غم دوری از فرزندم هستم.

وقتی که دختر من را با خشونت دستگیر می‌کنند، مشخص است که هزاران برابر خشونت بر دختران و پسران مظلوم دیگران اعمال می‌‌دارند.

مخالفت و مبارزه خانواده ما با این نظام جنایتکار تنها چند ماه پس از انقلاب شروع شد، چرا که جنایات این نظام و سرکوب هر صدای مخالف و زندانی‌کردن فرهيخته‌ترین و دلسوزترین جوانان این سرزمین و شدیدترین شکنجه‌ها و اعدام‌های وسیع از همان ابتدا شروع شد.