به گفته عفو بین الملل در فاصله سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹، دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران در سراسر جهان و مقامات دولتی در ایران اظهارنظرهای مشابه و گاه یکسانی کردند مبنی بر انکار گزارش‌های مربوط به اعدام‌های دسته‌جمعی در سال ۶۷ «تبلیغات گروه‌های مخالف» است.

عفو بین الملل در بیانیه خود نوشته محمد جعفر محلاتی و سیروس ناصری، نمایندگان پیشین جمهوری اسلامی در سازمان ملل، محمدعلی موسوی، کاردار جمهوری اسلامی در اتاوا، محمدمهدی آخوندزاده بستی، کاردار جمهوری اسلامی در لندن، رئیسی نیا، دبیر اول سفارت ایران در توکیو، عبدالله نوری، وزیر پیشین کشور، علی اکبری ولایتی، وزیر سابق امور خارجه، محمد حسین لواسانی و منوچهر متکی، معاونان وزیر سابق امور خارجه جمهوری اسلامی از جمله دیپلمات‌هایی هستند که در کتمان جنایت‌های جمهوری اسلامی نقش مهمی داشته‌اند.

عفو بین‌الملل نقش محمد جعفر محلاتی که هم اکنون به عنوان استاد کالج اوبرلین در آمریکا مشغول به کار است را «فعال» دانسته و تأکید کرده است، او برای زیرسوال بردن گزارش‌های معتبر گزارشگر ویژه وقت سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران تلاش زیادی کرده است.

بیانیه عفو بین الملل همچنین به رویکرد مشابه دیپلمات‌های کنونی جمهوری اسلامی برای پنهان کردن کشتار و سرکوب معترضان در ایران پرداخته است.

این بیانیه به طور مشخص به نقش امیرسعید ایروانی، نماینده کنونی جمهوری اسلامی در مقر سازمان ملل در نیویورک پرداخته و گفته او «شواهد گسترده درباره قتل صدها معترض و عابر از جمله کودکان توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی را» نادیده گرفته است.

امیرسعید ایروانی نشست غیررسمی شورای امنیت سازمان ملل درباره سرکوب مرگبار معترضان توسط جمهوری اسلامی را «کمپین شیطنت‌آمیز اطلاعات جعلی» خوانده بود.