بی شک همه ما می‌دانیم که جمهوری اسلامی از آغاز استقرار نحس حاکمیت خود برکشورمان همواره سعی و اهتمام بسیاری در از بین بردن همه‌ی نماد‌های ملی که هویت ایرانی هستند داشته است مثل مخالفت با حفظ آثار باستانی چون تخت جمشید، پاسارگاد و یا عنادورزی با سنت و آئین‌های ایرانی مثل نوروز، و یا ممانعت از برگزاری آئین هایی چون چهارشنبه سوری و غیره و با چنین اوصافی انتظار می‌رفت منشوری که از طرف گروهی که به هرحال مورد وثوق بسیاری از مردم هستند این المان‌ها در منشورشان مد نظر قرار بگیرد المان هایی مثل پرچم شیر خورشید و یا زبان فارسی که زبان مشترک و غالب مردم این گستره تاریخی از کرد و بلوچ و آذری و گیلک و... است اما متاسفانه در این منشور به این خواستگاه مردم ایران توجه ایی نشد خاصه با انتخاب لوگوی "مشت" که بر گرفته از لوگوی سازمان هایی تروریستی است که بهتر بود حداقل از یکی از نماد‌های انقلاب زن زندگی آزادی استفاده می‌شد.
یک سویی بودن متن منشور منتشر شده از دیگر ایراداتی است که می‌توان به اعلام این گروه شش نفره که در نشست چرج ناون گفته بودند ما به هیچ وجه نقش رهبری انقلاب را نخواهیم داشت، شک کرد. چرا که به قول دکتر نیری که یکی از منتقدین متن منشور منتشر شده هست تعداد کلماتی که در این منشور تکرار شدند افشا کننده نیت نویسندگان منشور است برای مثال برخی از کلماتی که در متن این منشور استفاده شده عبارتند از: چمهوری ۱۱ بار، دمکراتیک ۱۱ بار، کنفوانسیون ۱۱بار، سازمان ۷ بار، همبستگی ۴ بار، و اعدام دو بار، و در مقابل کلماتی که در این منشور استفاده نشده و وجود ندارد مثل کلمه ملت صفربار، پرچم صفربار، فارسی صفربار، پادشاهی صفر بار، بنابراین با کمی تعمق به این لیست واژگان آدمی بیاد انتخابات از پیش تعین شده سال ۵۷ می‌افتد که در برگه‌های رای نوشته بودند جمهوری اسلامی آری یا نه و هیچ گزینه دیگری وجود نداشت
اگر چه نویسندگان این منشور مدعی هستند که با بسیاری از کنشگران و آنهایی که صاحب اندیشه و تفکر و ایضا سابقه مبارزاتی دارند برای نوشتن چنین بیانیه، و یا اعلامیه و یا منشور، در داخل و خارج از کشور مشورت گرفته‌اند که به نظر بعید میاید چرا که بعد از انتشار این منشور، صرف نظر از فحاشی‌های تعدادی از کسانی که که از اساس با هر گونه اتحاد و گفتگو بین طیف‌های مختلف سیاسی مخالف هستند و تنها با فحاشی و نه نقد منصفانه اعلام مخالفت کردند اما بسیاری از کنشگران و مبارزان هم نسبت به انتشار چنین منشوری زاویه گرفتند حتی مادران داغدیده ایی که فرزندانشان را در این انقلاب از دست دادند و به رغم همه باورهایی که به این گروه شش نفره صادره کننده منشور کذایی دارند اما به صراحت ناخشنودی خود را نسبت به محتوای این منشور اعلام کردند مثل مادر سجاد رضایی که فرزندش را در کشتار ۲۵ آبان ۹۸ از دست داده است و با انتشار بیانیه‌ای مخالفت خود را اعلام می‌کند.
سخن کوتاه که در چنین برهه‌ای از تاریخ کشورمان که اتحاد و همبستگی رمز پیروزی است اما سکوت در برابر هر کج روی خیانت به چنبش انقلابی مردم امروز است از فرزانه‌ای دل آگاه شنیدم که وقتی دل به درد می‌آید، اشک ناخوانده مهمان می‌شود، آنگاه لحظه بیداری است، لحظه فریاد بی پروا است و اکنون گویی رسیده است آن میوه کالی که طعم خوش آزادی دارد و عقربه‌های زمان بر نشانه‌ای استوار گردیده‌اند تا فریاد اعتراض جان به لب رسیدگان مردم این کهنه دیار، همچون ناقوسی برای آزادی باشد.

بیژن صف سری