منطقه آزاد چابهار و به اصطلاح بندر بهشتی آن تنها مورد معافی از تحریم های آمریکا علیه ایران است. وجود بدیمن و زیانبار این بندر و اسکله بهشتی شهر چابهار را بقول جورج اورول (نویسنده شهیر مزرعه حیوانات) به "طبقاتی ترین شهر جهان" تبدیل کرده است. مشتی زالوصفت بغایت ثروتمند (از جمله هندی و افغان و چینی و قاچاقچی های حکومتی) که در ویلاهای های مجلل بر تپه های مشرف به دریای منطقه آزاد چابهار زندگی می کنند؛ و مردم عادی بومی که با فرق و فقر و گرانی و فساد و سرکوب دست و پنجه نرم می کنند. بدتر از آنها سرنوشت بیش از ٦۵ درصد جمعیت فقیر حاشیه نشین است که در آلونک های پلاستیکی و کپرهای پلاسیده بدون امکانات آب و برق و بهداشت و غیره زندگی می کنند و هرازگاهی کپرهای آنها توسط مقامات ویلانشین با بولدوزر تخریب و هستی ناچیز آنها به آتش کشیده می شود ـ مثل چند روز پیش). در مقابل بوق و کرنای تبلیغاتی جمهوری اسلامی برای مهاجرت غیر بومی ها به چابهار بعنوان نگین توسعه شرق کشور و "دروازه طلایی اقیانوسی" مردم بومی با عجز و ناله می گویند: از طلا گشتن پشیمان گشته ایم مرحمت فرموده ما را مس کنید"

سود بندر چابهار به جیب مقامات فاسد و رانت خوار جمهوری اسلامی و طالبان و بقیه بیگانگان می رود و دود کپرهای به آتش کشیده آن به چشم مردم بومی. با توجه به رشد روزافزون اختلاف طبقاتی دهشتانک و فقر مطلق مردم بومی, و با توجه به اینکه دولت مورد حمایت آمریکا در افغانستان سقوط کرده است و دو حکومت ارتجاعی و ضد آمریکایی جمهوری اسلامی و طالبان از این معافیت ها حداکثر سوءاستفاده را می برند, آمریکا باید بندر چابهار را شامل تحریم ها بکند. زیرا نه تنها موضوعیت و موجه نمایی آن منتفی و ملغی شده است بلکه هیچ سودی برای مردم عادی بومی ندارد, بلکه ضررهای فراوان دارد. لذا اگر آمریکا منافع مردم عادی را در نظر دارد, باید جلوی سوء استفاده نابجا و ضد مردمی معافیت از تحریم ها توسط دو حکومت حامی تروریسم و ضد زن و ضد آمریکایی طالبان و داعشیعه را هر چه سریعتر بگیرد. این درخواست مردم بومی است.

عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن