علی کشتگر - ویژه خبرنامه گویا
دفاع قهرمانانه ارتش و مردم اکراین از سرزمین خود سرانجام به شکست رژیم جنایتکار پوتین می انجامد. اکراین در این نبرد شجاعانه از حمایت مالی و تسلیحاتی غرب، بویژه ایالات متحده، بریتانیا، اتحادیه اروپا و سایر دموکراسی های جهان برخوردار است. اما آنچه تعیین کننده است اراده رهبری اکراین و مردم این کشور در مقاومت علیه تجاوز نظامی رژیم پوتین است. در این مبارزه حماسی علیه نظام هیتلری معاصر مردم اکراین در دفاع از دموکراسی خون می دهند و شایسته است که همه نظام های دموکراتیک در حمایت مالی و تسلیحاتی از اکراین دریغ نکنند.
اگر نبود اراده رئیس جمهور و کابینه او در ماندن و جنگیدن علیه ارتش تجاوز گر روسیه، اکراین هم به سرنوشت افغانستان که رهبرانش گریختند و کشور را به دشمن مردم تحویل دادند دچار می شد.
اکراین اما با مقاومت یکپارچه دولت و ملت در برابر رژیم جنایتکار روسیه به سرزمین دفاع از دموکراسی، نه فقط دموکراسی اکراین بلکه همه دموکراسیهای جهان تبدیل شده است. از این هم بیشتر اکراین هم اکنون در عمل از آرزوهای مردم تحت ستم دیکتاتوری ها بویژه مردم ایران نیز که رژیم شان شریک جنایات روسیه در اکراین است نیز دفاع می کند. و به همه ما در مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی که همچون یک نیروی جنایتکار اشغالگر عمل می کند، الهام می بخشد. روزی که رژیم پوتین در اثر شکست قاطع نظامی از سرزمین اکراین رانده شود و یا از قدرت ساقط شود، نزدیکترین شریک آن در این جنگ نیز با شکستی مهلک دست به گریبان خواهد شد و در نتیجه سرنگونی تروریسم اسلامی حاکم بر ایران نزدیک تر و آسان تر خواهد گشت.
اگر امروز مبارزه مردم اروپا بویژه بریتانیا در برابر هیتلر و متحدانش در زرین ترین صفحات تاریخ تصویر شده، حتم بدانیم که مقاومت حماسی مردم و دولت اکراین علیه دولت جنایتکار روسیه نیز به همان میزان و از برخی جنبه ها بیشتر از آن افتخارآمیز و تعیین کننده است و در عوض نظام اسلامی ایران با شریک شدن در جنایات جنگی و ضد بشری روسیه، صفحات ننگین تاریخ سیاه خود را سیاهتر و نابودی خود را نزدیکتر کرده است.
خونهائی که برای آزادی اکراین از چنگال تجاوز گران بر زمین می ریزد بهائی است که برای حفظ و تحکیم بزرگترین دستاورد بشریت یعنی دموکراسی هزینه می شود. و در این هنگامه تهاجم متحدانه اکثر نظام های توتالیتر و دیکتاتوری علیه دموکراسی، عوامفریبان، ساده لوحان و مزدبگیران با شعار دفاع از صلح کاذب جهانیان را به طرفداری از تسلیم به تجاوز روسیه فرا می خوانند. به غرب دشنام می دهند که چرا به اکراین اسلحه می دهد، به جای مبارزه علیه متجاوز شعارهای پوچ "ضد امپریالیستی" می دهند،
در این میان هم چپ افراطی و سنتی و هم راست افراطی تقریبا در همه نظام های دموکراتیک به جای محکوم کردن تجاوز روسیه، اکثرا سازمان پیمان آتلانتیک(ناتو) را محکوم می کنند و اصرار دارند که برای اجتناب از یک جنگ جهانی که می تواند به یک جنگ اتمی تبدیل شود، صلح میان روسیه و اکراین را به قیمت واگذاری مناطق اشغال شده کشور به روسیه منطقی و به صلاح بشریت وانمود کنند.
اما معنی این نوع صلح طلبی هیچ چیز مگر جایزه دادن به متجاوز و حریص کردن رژیم روسیه به ادامه جنگ های توسعه طلبانه ترعلیه سایر همسایگان خود نیست.
در ایران بخشی از چپ سنتی و ضد دموکراتیک از آغاز در سویه شر مطلق که رژیم روسیه و جمهوری اسلامی است ایستاده اند و با این مواضع فاتحه تاریخی خود را خوانده اند.
بخشی از طرفداران مستقیم و غیرمستقیم چپ و چپ نمای ایرانی تجاوز روسیه به اکراین، اشتباهات گذشته آمریکا و غرب را بهانه ای برای توجیه جنایت روسیه و شریک اسلامی آن تبدیل کرده اند. آنها زیرکانه و یا از سر حماقت زیاده خواهی های سرمایه داری، حرص فروشندگان سلاح و امپریالیسم را با دموکراسی های نهادینه شده غرب یکی کرده اند. در حالی که هیچ چیز تجاوز امپریالیستی روسیه به اکراین و تهدید جهان به بمب اتمی را توجیه نمی کند و سرمایه داری زیاده خواه غرب نیز با دموکراسی و حقوق بشر نظام غربی با همه نواقص آن از زمین تا آسمان تفاوت دارند. به مقاله من "کمونیست های حامی جنایات پوتین" که در آغاز حمله نظامی روسیه به اکراین نوشته ام توجه نمائید.
