در پی بنیانگذاری دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸، نیمرودی مدتی در ارتش خدمت کرد و سپس به سازمان اطلاعاتی این کشور، موساد، پیوست. او در زمان حضور در ارتش فرمانده چند عملیات بسیار حساس بود که بعضی از آن‌ها هنوز طبقه‌بندی‌ شده‌اند.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

نیمرودی در سال ۱۹۵۶ در عملیاتی که اولین ترور اسرائیل به‌شمار می‌رود ایفای نقش کرد. در این عملیات، مصطفی حافظ، سرهنگ مصری که حملات پناهندگان فلسطینی به اسرائیل را سازمان می‌داد، با بمبی که در پاکتی پنهان شده بود به قتل رسید.

این چهره نظامی-اطلاعاتی اسرائیلی بیش از هر چیز به‌دلیل دوران حضور در ایران در خاطره‌ها مانده است. او در اواخر دهه ۱۹۵۰دفتر موساد را در تهران مستقر کرد. مهمترین اقدام این دفتر کمک به یهودیان عراقی برای فرار به اسرائیل بود. او در ضمن شبکه‌ای جاسوسی در منطقه مستقر کرد. در سال ۱۹۶۰ نیمرودی به عنوان اولین فرستاده نظامی ارتش اسرائيل در تهران منصوب شد و تا سال ۱۹۶۹ در این سمت باقی ماند. او در این مدت توافق‌های نظامی مهمی بین دو کشور برقرار کرد. نیمرودی پس از خروج از ارتش وارد دنیای کسب و کار شد و ده‌ها کارخانه آب شیرین‌سازی در ایران ایجاد کرد.

روزنامه هاآرتص اسرائیل در مقاله‌ای از نیمرودی به عنوان «آدم ما در تهران» یاد کرد. این روزنامه یادآوری کرد که نیمرودی در دهه ۱۹۹۰ صاحب روزنامه پرخواننده «معاریو» شد و در همین سمت بود که درگیر شنود غیرقانونی از حریف خود، روزنامه «یدیعوت آخرونوت» شد و به همین خاطر در دادگاه محکوم شد. قاضی به او حکم تعلیق داد اما پسرش، عوفر، که سردبیر «معاریو» بود در سال ۱۹۹۸ عازم زندان شد.

عوفر در پیامی درباره درگذشت پدرش، او را «صهیونیست، قهرمان اسرائیلی، مردی با چشم‌انداز و عمل، با روحی سخاوتمند، مرد جذاب خانواده و پدری بی‌مانند» توصیف کرد. از نیمرودی، همسرش ریوکا، سه فرزند، ۱۵ نوه و ۱۲ نتیجه بر جای مانده است.