بلوک نفتی ۲۱ حمص

این میدان نیز برای فعال شدن به حدود ۳۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری اولیه نیاز دارد. ظرفیت پیش‌بینی شده آن ۱۰۰ میلیون بشکه است و در صورت بهره‌برداری طی ۳۰ سال حدود ۳ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار درآمدزایی خواهد داشت.

بلوک نفتی بوکمال

قرارداد این میدان ظاهراً امضا شده است، اما معلوم نیست چه عاملی مانع بهره‌برداری از آن می‌گردد، ظرفیت این میدان هم ۱۰۰ میلیون بشکه است.

سوریه همچنین دارای ۲ اپراتور تلفن همراه است و جمهوری اسلامی ایران از این کشور درخواست کرده که اجازه بهره‌برداری از اپراتور سوم همراه را به ایران بدهد. البته این پروژه نیز به بیش از ۲۰۰ میلیون دلار سرمایه نیاز دارد. اجازه دریافت عائدی بندر لاذقیه دیگر درخواست مسئولین ایران بوده که ظاهراً بخشی از این درخواست نیز محقق شده است.

گاوداری زاهد، یک زمین ۵۰۰۰ هکتاری کشاورزی و بندر حمدیه نیز از دیگر زیرساخت‌های بوده که مورد درخواست طرف ایرانی است.

همچنین ۵ پروژه نیروگاهی و ۳۶ پروژه صنعتی نیز از سوی ستاد توسعه روابط دو کشور پیشنهاد شده است.

دولت سوریه همچنین ۱۰۰ پروژه پیشنهاد داده است، البته اغلب پروژه‌های مورد اشاره نیاز به سرمایه‌گذاری دارد و معلوم نیست که ایران چگونه می‌تواند با توجه به کمبود منابع برای بازپس‌گیری طلبش، همزمان در سوریه نیز سرمایه‌گذاری انجام دهد.

علاوه بر این، به گفته کارشناسان، شرکت‌های ایرانی برای فعالیت در سوریه با معضل ضمانتنامه مواجه هستند، ضمانت‌نامه بانک‌های سوری فاقد اعتبار است و این نیز به چالشی دیگر بر سر راه وصول مطالبات ایران از حکومت بشار اسد بدل شده است.

به غیر از اصل ۳۰ میلیارد دلار پول، مسئله سود آن نیز مطرح است، تمام طرح‌های مورد بحث تنها در مرحله مذاکره است و معلوم نیست که آیا طرف سوریه‌ای از اراده سیاسی لازم برای نهایی کردن آن برخوردار است یا خیر