به یاد دارم زمانی که در سرن کار می‌کردم همکاری داشتیم که اهل منطقه بروتون فرانسه بود. این منطقه دارای هویت برجسته و زبان و رسوم خاص خود است. همه او را موسیو بروتون صدا می‌زدند و مدتها طول کشید تا فهمیدیم که اسم او بروتون نیست و دوستانش به شوخی او را به این اسم معروف کرده‌اند!
در ایتالیا، کشوری که برای اولین بار در ۱۸۷۰ از مناطقی سیاسی-فرهنگی جدا از هم شکل گرفت، زبان منطقه توسکان بر سایر زبانها غلبه پیدا کرد. اگرچه به خاطر فرهنگ قوی منطقه ایی، زبانهای محلی هنوز وجود دارند اما بسیار ضعیف شده‌اند.

در دولت فاشیست موسیولینی، حرف زدن به زبانهای دیگر در محل‌های عمومی ممنوع شد، مثلا در رستوران تنها باید به زبان ایتالیایی صحبت می‌کردند. تمام برنامه‌های رادیو و تلویزیون باید به زبان و لهجه رسمی ساخته می‌شد.

این مسئله باعث ایجاد عقده حقارتی شد که همچنان وجود دارد. برای مثال از دوستی شنیدم که در کمتر از ۱۵ سال پیش وقتی برای خرید نان، وقتی با زبان محلی همان منطقه صحبت کرده، نانوا با امتناع از فروختن نان، پاسخ داده چطور خانواده‌ات به تو اجازه می‌دهند با چنین وضعیتی بیرون بیایی؟! در شهر میلان، تمسخر لهجه اهالی جزیره ساردینیا که لهجه قوی دارند، برای بسیاری عادی تلقی می‌شود. اهالی این جزیزه عمدتا کشاورز و دامدار و ماهیگیر بوده و از نظر اقتصادی ضعیف تر از مناطق شمالی ایتالیا هستند.
در انگلستان، که از نظر اجتماعی جامعه ایی بسیار متصلب است، برای مثال ازدواج دو نفر از دو طبقه متفاوت تقریبا ناممکن است، نقش لهجه در مسیر رشد و ترقی کاری و اجتماعی بسیار بالاست. مسئله ایی که در نظر سنجی زیر نیز به آن اشاره شده است.

اصل ترجمه منتشر شده ۳ نوامبر ۲۰۲۲ برابر با ۱۲ آبان ۱۴۰۱

یک نظرسنجی نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از کارگران بریتانیا در یک محیط اجتماعی به خاطر لهجه‌شان مورد تمسخر، انتقاد یا مورد توجه قرار گرفته‌اند.
محققان دریافتند که ۴۶ درصد از کارگران در مورد لهجه‌های خود با انتقادهایی مواجه شده‌اند و ۲۵ درصد از آنها شوخی در محل کار خود را گزارش کرده‌اند.
در پایان این گزارش آمده است که یک «سلسله مراتب لهجه» ریشه‌دار باعث اضطراب اجتماعی در طول زندگی برخی افراد شده است.
آنها گفتند کسانی که لهجه انگلیسی شمالی یا میدلندی دارند بیشتر در مورد نحوه صحبت کردنشان نگران هستند.
بر طبق تحقیقاتی که توسط پروفسور دیویانی شارما از دانشگاه کوئین مری لندن و از سوی و توسط ساتون تراست تامین مالی شده است، بسیاری از کسانی که به خاطر نحوه صحبت کردنشان مورد تمسخر قرار گرفتند، اذعان کردند که نگران آینده شغلی خود به دلیل نگرش‌های تعصب آمیز هستند.
نگرانی‌ها در مورد لهجه‌ها در محیط‌های دانشگاهی بارزتر بود، به طوری که ۳۵ درصد از دانشجویان اذعان کردند که نسبت به نحوه صحبت کردن خود احساس خودآگاهی داشتند.
در میان دانش‌آموزان، ۳۰ درصد دیگر از پاسخ‌دهندگان گفتند که مورد تمسخر، انتقاد و یا مورد توجه قرار گرفتن به‌خاطر شیوه صحبت کردنشان بوده‌اند. چنین تجربیاتی به ویژه در میان دانش آموزان شمال انگلستان مشهود بود.
و ۳۱ درصد از شرکت کنندگان در دانشگاه اظهار داشتند که نگران این هستند که لهجه آنها می‌تواند تأثیر منفی بر آینده شغلی آنها داشته باشد.
اما چنین نگرانی‌هایی در میان متخصصان (فقط ۸ درصد) کاهش یافت، با این گزارش که این نشان‌دهنده «برخی تلاش‌ها در محل کار، هرچند کمتر در آموزش، برای رسیدگی به خطر تعصب مبتنی بر لهجه» است.
این گزارش که توسط دانشگاهیان "پروژه سوگیری لهجه در بریتانیا" انجام شد، نشان داد که نگرش‌ها نسبت به لهجه‌ها در طول زمان تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است، و پاسخ دهندگان اذعان کرده‌اند که دیدگاه مطلوب تری نسبت به صدای تلفظ سنتی دارند.

لینک مطلب اصلی
https://www.bbc.com/news/uk-63494849