وزارت امور خارجه مالزی هم «ادعای یکجانبه» چین را رد کرد و ادامه داد که این کشور آسیای جنوب شرقی «در موضع خود در رد ادعای هریک از طرف‌های خارجی مبنی بر حاکمیت، حقوق حاکمیت و صلاحیت قضایی در خصوص جغرافیای دریای مالزی ثابت قدم است.»

وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین در جریان نشست مطبوعاتی این شکایات را رد کرد و گفت که بازنگری‌ها «اعمال معمول حاکمیت مطابق با قانون» بوده است. او اضافه کرد: «ما امیدواریم طرف‌های مربوطه بتوانند عینی و آرام بمانند و از تفسیر بیش از حد موضوع خودداری کنند.»

تنش‌ها با هند

شی جین‌پینگ، رهبر چین از زمان به قدرت رسیدنش در سال ۲۰۱۲ تلاش کرده تا این کشور را به یک ابرقدرت جهانی تبدیل کند. او سیاست خارجی تهاجمی را پیش می‌برد و اقدامات جسورانه‌‌تری در چندین نقطه اصلی در سراسر آسیا انجام داده است.

در حالی اختلاف دهلی‌نو و پکن بر سر این نقشه جدید ایجاد شده که ناراندرا مودی، نخست وزیر هند و شی جین‌پینگ در دیداری در آفریقای جنوبی موافقت کردند که برای کاهش تنش‌ها در مرز مورد مناقشه خود تلاش بیشتری انجام دهند. حرکتی که گامی در جهت ترمیم روابط پرتنش آنها تلقی می‌شود.

به این ترتیب در حالی که به نظر می‌رسد به صورت علنی پیشرفتی در حل اختلافات حاصل شده، اما به گفته تحلیلگران ممکن است چنین نباشد.

نطقه مرزی برای چندین دهه منبع اصطکاک بین دهلی‌نو و پکن بوده و این آشوب در منطقه قبلا به جنگ کشیده و به پیروزی چین در سال ۱۹۶۲ ختم شد. در سال‌های بعد، یک مرز نامشخص به نام «خط کنترل واقعی»، پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان را از هم جدا کرد.

تنش بین دو کشور در سال ۲۰۲۰ پس از یک نزاع مرگبار در دره گالوان، نزدیک به اقصی چین، منطقه‌ای که توسط چین کنترل می‌شود، اما هر دو کشور ادعای مالکیت آن را دارند، به طور قابل توجهی افزایش یافت.

روسیه در برابر ادعای چین درباره بخشی از قلمروی این کشور سکوت کرده است

کرملین درباره نقشه جدید پکن که مناطق مورد مناقشه از جمله جزیره بولشوی اوسوریسکی را در داخل مرزهای چین نشان می‌دهد، هنوز اظهارنظر نکرده است. این در حالی است که این منطقه به صورت مشترک بین چین و روسیه اداره می‌شود.

این جزیره پس از توافقی که در سال ۲۰۰۴ امضا و در سال ۲۰۰۸ نهایی شد، پس از یک قرن اختلاف، میان چین و روسیه به اشتراک گذاشته شد.

به گزارش نیوزویک، استیو تسانگ، مدیر موسسه چین در دانشکده مطالعات شرق و آفریقا در لندن گفت که سکوت کرملین تاکنون «منعکس‌کننده اولویتی است که دولت پوتین برای مشارکت استراتژیک» با چین قرار داده است.

این موضوع همچنین «موضع ضعیف» مسکو را در مورد پکن «به ویژه از زمان حمله مشکل ساز روسیه به اوکراین» نشان می‌دهد.

چین رسما در مورد حمله پوتین به اوکراین که منجر به اعمال تحریم‌ها علیه روسیه شد، بی‌طرف است و روسیه هم به نوبه خود به روابط اقتصادی‌اش با پکن وابسته است.

این نقشه می‌تواند مانع دیپلماتیک دشوار ایجاد کند. این در حالی است که چند ماه پیش، پوتین، رییس جمهوری روسیه در سفر شی‌جین‌پینگ به مسکو از «عصر جدیدی» از روابط بین دو کشور خبر داده بود. تسانگ گفت: «فکر نمی‌کنم سکوت روسیه به معنای پذیرش ادعای چین از سوی این کشور باشد. فعلا فقط به ضرر شراکت استراتژیک است.»