Thursday, Sep 14, 2023

صفحه نخست » در جواب انتقاد دوستی به «سنت» ‌‌‌طلبی پادشاهی خواهان، یاس علیزاده

alizadeh.jpgپاسخی کوتاه به هجمه های ادبی و نظری به «سنت» مدار بودن طرفداران شاهزاده و نظام پادشاهی:

یاس علیزاده - خبرنامه گویا

عزیزی متن انتقادیش را با جمله ای شبیه به این آغاز کرده بود که انقلاب مبارزه با سنت هاست. در پاسخ، باید بگویم که «انقلاب» ازکهن ترین سنت هاست. این سنت به هزاره های قبل از میلاد برمیگردد، به همان دوران افسانه و قصه که سرپیچی مردم از حکومت ظلم تنها با رهبری یک اشراف زاده تحقق میافت؛ اشراف زاده ای که انگار برای تثبیت رهبری، باید از زندگی آسان خود چشم میپوشید تا حقانیت «‌پادشاهی» خویش را در رهبری انقلاب مردم در بند، به اثبات برساند. اشراف زاده ای که گاهی خودش نمیدانست فرزند شاهان است چون زندگی شاهی نکرده بود؛ گاهی هم به فرگیش آگاه بود و زندگی شاهی کرده بود. او که در میان صدها و هزارها شاهزاده و اشراف زاده، تنها کسی بود که توانایی و تفکر و هوش رهبری و به میدان امدن و‌ دفاع از مردم علیه ظالم سرکوبگر را داشت، جلودار سرافراز حرکتی میشد که پایانش معلوم نبود، گرچه که با ترس و‌ احتیاط و مهمتر از همه، به امید حمایت مردم به میدان نبرد می آمد. از رستم دستان گرفته تا أدیپ تبس؛ از ألیس هومر گرفته تا ... تا کاستروی کوبا. شما کاسترو را شاه نمیدانید؟ شاید چون قدرتش به مراتب فراتر از قدرت حکومتی یک پادشاه است.

اگر منظورتان از حمله به پادشاهی به دلیل «سنت مدار» بودن آن است که مردم یک جامعه حق دارند سنت ها را نگاهداری کنند یا از بین ببرند. سنت ها تنها زمانی زنده میمانند که به بستر کنونی زندگی مرتبط باشند، به آن معنی ببخشند و آن را بهتر کنند و از این دید، ‌پادشاهی همانقدر سنت مدار است که جمهوری. همین چند ماه پیش با چشمان خودم دیدم که یک کشیش به سر یک شاهزاده بسیار امروزی اروپایی تاج شاهی گذاشت و جمعیت میلیونی هورا میکشید. اسم شاهزاده چالرز بود؛ چقدر از این چارلزها در انگلیس داشته ایم؛ سنت نام گذاری و تاج گذاری انگلیسی ها هم جالب سنت پایداری است. شکوه سنت «قسم» رئسای جمهور امریکا که جای خود دارد. همان مراسم پرشکوه بدون تاج!
شما از توهین شعار «مرد، میهن، آبادی» گفتید و اینکه پادشاهی خواهان، شلاق پدرسالارانه (شاه فقید را؟رضاشاه را؟) برمیتابند چون نگران هستند که «زن» جایگزین مرد بشود... اولأ «زن، زندگی، آزادی» را اگر خواننده جوان ایران شروین حاجی پور در آهنگ بینظیرش نمیگذاشت، این بحث بیهوده شعاری هرگز بوجود نمی آمد. مرد، میهن، آبادی را شروین زیبا کرد؛ همانگونه که «زن، زندگی، آزادی» شعار رزمندگان کرد را. این دو شعار کمابیش همپای هم محبوب شدند. از طرفی دیگر، انتقاد شما از زن ستیزی ذاتی یا ناآگاهانه پادشاهی خواهان هم بهتان بود! انگار اگر جمهوری خواه نباشی، ضد زن هستی! حق زیست خارج از اندرونی را جز رضاشاه به چه کسی به زن ایرانی داد؟ اگر دیروز اسلام زده ما را رضاشاه و پسرش منقلب نکرده بودند، امروز زن ایرانی از زن های عربستان صعودی هم بدتر می بود. علاوه بر این، حضور فعال ملکه فرح، بانو یاسمین و سه دختر محترمش در عرصه جهانی را چنان دست کم میگیرید انگار خواننده های شما نه حافظه تاریخی دارند و نه چشم بینا! اولین زن اعدامی، وزیر اسبق آموزش و پرورش فرخ رو پارسا را ندیده گرفتید و «ظاهرسازی های طبعأ‌ مد روز» را به پادشاهی خواهان نسبت دادید! ‌حق رای زنان را که باعث شهرت و قدرت خمینی شد و او را در بین چپ ها رهبری انقلابی معرفی کرد نادیده گرفتید و مذهب زدگی و پادشاهی خواهی را همطراز دانستید. از ان بدتر، به پدرهای ایران توهین کردید و جز تصویری قلدر مأبانه هیچ چیز از مرد ایرانی ارائه نکردید. من نه دست پدرم شلاق دیدم و نه دست پدر پدرم. سه جدم هم آخوند بودند. یکی افتخار مشروطه را نسیب ما کرد؛ یکی دیوان غزلیات را و سومی را میرزاده عشقی جاودانه کرد: فقط یک وقت یک آزاده بینی، یکی چون آیت الله زاده بینی. از جد پدری هم بسیار سنت های قبیلگی کرمانج و‌ رقص سه قرسه و عشق عشایری را به سنت بردم و ‌پاس میدارم و احترام به این سنت ها را به فرزندانم هم منتقل میکنم.

بگذریم که در مدت ۳۰ سالی که در محیط دانشگاهی بوده ام، مردهای ایرانی شیک و مخالف سنت ضد زن فراوان دیده ام. آیا لازم است بگویم که تقریبأ همه آنها یا ضد پهلوی و به اصطلاح پنجاه و‌هفتی و جمهوری خواه هم بوده اند یا حزب اللهی و وابسته به نظام؟

آنچه مبارزه با سنت بود، هیتلر بود و کوره های آدم سوزی. آنکه با سنت مبارزه کرد، مائو بود و انقلاب فرهنگی و مریدان شکم سیر آدمخورش. سنت ها بد هستند؟ انگار فارسی نوشتن من الان جدا از سنت است؟ به سنت بتازیم؟ مگر آمریکا جز سنت امریکایی چه دارد که استرالیا، فرانسه و امارات متحده عربی ندارند؟ هویت ما مردم ایران جدا از سنت های ما نیست.

شما به تمسخر واژه «بازگشت» را با تحجر و سرسپردگی یکی دانستید. بر حسب اتفاق، من همان روز که متن شما را خواندن، در صفحه خصوصی اینستاگرامم به «بازگشت» اشاره کرده بودم؛ نوشته بودم از «بازگشت» نهراسیم؛ نوشته بودم به امید بازگشت به نقطه صفر ۵۷. اینبار اگر یاد دکتر سکویی و فحش هایش افتادید، یک نگاه به توییتر فحاشان سلبریتی جمهوری خواه هم بیندازید؛ ازنظر شما «اسپرم مقدس» فحش نیست؟ «رهبر عیاش» چطور؟

باری، کاش این متن سراپا خشم به شاهزاده و طرفدارانش را نمی نوشتید. یادتان رفته بود نسرین شاکرمی، مادر نیکای جاودان که نماد آزادی و سرافرازی زن ایرانی است، طرفدار شاهزاده است؟


Copyright© 1998 - 2024 Gooya.com - سردبیر خبرنامه: [email protected] تبلیغات: [email protected] Cookie Policy