زنان، آستین جان‌شان را بالا زده‌اند
و به رُفت و روب فرهنگ ایران برخاسته‌اند:
دوده‌های سیاه ایمان را
از در و دیوارش پاک می‌کنند
و تارهای سخت عنکبوتِ دینِ سوگ و مرگ‌ و انگ،
دین هزار زبان را
از گوشه‌هایش می‌روبند
*
این زنان
نازک‌ترین پالونه‌های زمان را
از دانش‌ها و هنرها، از زیبایی‌ها
و آزادگی‌های انسان بیرون کشیده‌اند
و جان ایران را
واژه به واژه از آن گذر می‌دهند
*
این زنان، مردارهای قدیسان را
از شش‌های شهر بیرون می‌برند
چرک‌های خرافه را از سر و روی‌اش می‌شویند
*
این زنان
دختران زندگی‌‌اند
سرشت طبیعت در پایداری‌شان موج می‌زند
*
این زنان
دختران آزادی‌اند
با کلمه‌های رنگین‌کمانی فریاد می‌زنند
و با آتش‌ها و آذرخش‌ها بازی می‌کنند
*
این زنان
دختران زمان‌اند
از جسارت‌شان
سرافرازانه بالا می‌روند
و چشم‌انداز شورانگیز آینده را
به همه نشان می‌دهند

رضا فرمند