طی سه دهه اخیر، دیدار نمایندگان باشگاهی ایران با تیم الهلال، برای مدیران فوتبال ایران بیش از رویارویی با سایر تیم‌های عربستانی اهمیت داشت. حالا اما داستان کمی متفاوت به‌نظر می‌رسد؛ نتیجه دیدار نماینده ایران مقابل الهلال اهمیتی ندارد و شکل میزبانی از تیم خاندان آل سعود، در اولویت قرار گرفته است.

آیا تشکیل کارگروه برای استقبال از تیم‌ها سابقه‌دار است؟

اخبار منتشر شده از ایران، در فاصله یک هفته مانده به دیدار تیم‌های نساجی و الهلال در تهران، نشان از اهمیت حضور تیم پادشاهی عربستان در ایران دارد.

خبرگزاری «مهر»، سه‌شنبه ۴مهر۱۴۰۲ در گزارشی، از تشکیل شدن «کارگروه برگزاری بازی نساجی مازندران و الهلال عربستان در فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی» خبر داد. اتفاقی بی‌سابقه که برای برگزاری یک دیدار از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا افتاده است.

مهر در این گزارش فقط به نام «صادق درودگر»، مدیرعامل باشگاه نساجی مازندران اشاره کرد و نامی از سایر مدیران فدراسیون‌ فوتبال و نهادهای غیرفوتبالی که در این کارگروه حضور دارند نبرد.

در ظاهر، حضور ستاره‌ای به نام «نیمار»، ستاره تیم ملی فوتبال برزیل و البته ستاره‌هایی مانند «روبن نوس» هافبک تیم ملی پرتغال، «کالیدو کولیبالی» مدافع میانی تیم ملی سنگال و بازیکن فصل گذشته چلسی، «مالکوم» هافبک مهاجم تیم ملی برزیل و «میلینکوویچ ساویچ» هافبک تیم ملی صربستان و بازیکن فصل گذشته لاتزیو، دلایل دستپاچگی فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی برای میزبانی از این تیم عربستانی باشد، اما در حقیقت، وابستگی و اهمیت این باشگاه برای خاندان آل‌سعود، مهم‌ترین دلیل تصمیمات ویژه برای این مسابقه است.

پیش‌از این نه در فوتبال ایران و نه در هیچ یک از کشورهای جهان، برای میزبانی از یک تیم در یک بازی رسمی، «کارگروه میزبانی» توسط فدراسیون فوتبال تشکیل نشده بود.

آیا از نیمار مانند رونالدو استقبال خواهد شد؟

شاید توجیه اولیه این باشد که ممکن است بخشی از جامعه هواداری فوتبال ایران، بار دیگر مانند آنچه در زمان ورود کریستیانو رونالدو با باشگاه النصر عربستان رقم زدند، این بار برای استقبال از نیمار برزیلی تکرار کنند.

آنچه در مورد کریستیانو رونالدو و باشگاه النصر دیده شد، حضور در نهایت ۲ هزار هوادار در حوالی فرودگاه خمینی، هتل اسپیناس و ورزشگاه آزادی بود. آنچه در هجوم هواداران به هتل محل اقامت رونالدو جلب توجه می‌کرد، عدم وجود ماموران انتظامی در اطراف هتل و همچنین تلاش رسانه‌های نزدیک به حکومت برای درشت کردن این رفتار جمع قلیلی از هواداران بود.

از سویی دیگر، نه نیمار و نه هیچ یک از ستاره‌های تیم الهلال، با وجود شهرت و قیمت قابل توجه‌شان، جایگاه و محبوبیت رونالدو را در فوتبال ایران ندارند. پس عجیب به‌نظر می‌رسد که جمعیتی خودجوش برای استقبال از این ستاره برزیلی به فرودگاه خمینی یا هتل محل اقامت این بازیکن بروند.

خبرگزاری مهر از حالا محل اقامت الهلال و نیمار را هم براساس گفته‌های اعضای کارگروه میزبانی از تیم محبوب پادشاهی عربستان مشخص کرده است؛ الهلال در هتل اسپیناس مستقر می‌شود و نیمار هم در همان اتاق مخصوص رونالدو اسکان خواهد داشت.

نساجی چرا در قائمشهر میزبان نیست؟

نساجی متعلق به مازندران و شهر قائمشهر است، اما نخستین حضورش در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را در تهران میزبانی خواهد کرد. دلیلش نبود زیرساخت‌هاست؛ زیرساخت‌هایی که روی آن حساب کرده‌اند نیز بیش از چهل سال قبل ساخته شده‌اند. ورزشگاه آزادی درحالی میزبانی دیدار تیم‌های نساجی و الهلال می‌شود که در ماه‌های گذشته، تمامی سکوهایش ویران شد و هنوز مشخص نیست که تا روز بازی، ظرفیت ۵۰ هزار نفری که باشگاه نساجی برای هوادارانش در نظر گرفته، فراهم شود.

نساجی در رقابت‌های لیگ برتر مقابل حریفان خود باید در ورزشگاه وطنی قائمشهر به میدان برود، ولی برابر تیم محبوب ریاض به تهران بیاید و غریب باشد.

شنیده‌های ایران‌وایر حکایت دارد که فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی، باشگاه نساجی را مکلف کرده که در‌صورت قطعی شدن حضور تماشاگران در ورزشگاه، بخشی از ظرفیت جایگاه‌های خود را به زنان تماشاگر گزینش شده این فدراسیون اختصاص دهد و بخشی محدودتر را در به هواداران زن مازندرانی که به تهران می‌آیند بسپارد.

الهلال تا پیش از دیدار هفته آینده برابر نساجی، مقابل تیم‌های ایرانی ۳۳ بار به میدان رفته که ۱۶ بار پیروز شده، ۷ بار به تساوی رسیده و ۱۱ بار مقابل نمایندگان ایران شکست خورده است. این بار اما به‌نظر می‌رسد که نتیجه پایانی برای فوتبال جمهوری اسلامی اهمیتی ندارد، نوع میزبانی و نمایشی که از ورزشگاه ارائه می‌شود، بیش از برد و باخت برای حکومت و فدراسیون فوتبال اهمیت دارد.