مگر می‌شود فراموش کرد که بسیارانی از زندانیان سیاسی دوران پهلوی روشنفکران آزادیخواهی بودند بسانِ خلیل ملکی و شاپور بختیار.
"خلیل ملکی سوسیال دمکراتی اهل گفت‌وگو بود و هراسی از این نداشت که با اصحاب قدرت هم گفت‌وگو کند، چرا که گفت‌وگو و مذاکره را امری لازم می‌دانست. از جمله آنها، دو نشستی که با شاه ایران داشت."
خلیل ملکی نه اسلام گرا بود (مثل خامنه ای)، نه طرفدار مبارزۀ مسلحانه علیه رژیم شاه، او یک سوسیال دموکرات آزاداندیش، آزادیخواه و عدالت جو بود.

خلیل ملکی " بعد از اینکه با یک نماینده عضو حزب کارگر مجلس بریتانیا ملاقات کرد، برای بار دوم دستگیر، و به سه سال زندان محکوم شد. رهبران سوسیالیست جهان به شدت با این حکم مخالفت کردند. بعد از حدود یک سال و نیم ساواک تصمیم گرفت که از آزار ملکی دست بردارد چون فهمید که او بیمار و در آستانه مرگ است. ساواک در گزارشی به این نتیجه رسید که "اگر او در زندان بمیرد از او قهرمانی خواهند ساخت و.... "
تاریخ را تحریف و وارونه نکنیم. همۀ زندانیان سیاسی دوران محمدرضا پهلوی را کسانی مثل خامنه‌ای قلمداد کردن، نادرست و غیرواقعی و جعل تاریخ است.
اینگونه که اپوزیسیون پیش می‌رود ما در اینجا و حکومت اسلامی در میهنمان مانده گارانیم ـ چنین مباد