زیتون - حسن یوسفی اشکوری :

در ارتباط با رخداد خونین و فاجعه‌بار جاری در سرزمین فلسطین و غزه، برخی افراد از سر جهل و غفلت و یا با انگیزه‌های خاص سیاسی و در واقع عملا به سود اسرائیل، گاه سخنانی می‌گویند که در جای خود درست و معقول می‌نماید ولی از آن نتیجه یا نتایج نامعقول و نادرست گرفته می‌شود و در واقع عملا نوعی فریبکاری و اغفال ذهنی رخ می‌دهد.

از جمله گفته می‌شود که اولا جنگ را حماس علیه اسرائیل آغاز کرد و ثانیا اسرائیل دارد از خودش و مردمش دفاع می‌کند و ثالثا همان اندازه که اسرائیل محکوم می‌شود باید حماس و دیگر گروه‌های فلسطینی هم محکوم شوند، چون آنان هم دست به عملی زده‌اند که قانونا (قوانین بین المللی) جرم است و اخلاقا نیز مذموم و محکوم است. در این نوشتار کوتاه با اختصار کامل به هر سه مورد اشاره می کنم.

در باب دعوی اول، باید دانست که آغاز این جدال خونین به حدود یک قرن پیش باز می‌گردد و آغازگر این جدال‌ها نیز مهاجرین صهیونیست غالبا اروپایی بوده‌اند و نه بومیان. این درگیری‌های خونین با ترور و قتل و کشتار در این حدود یک قرن در جریان بوده است. دولت یهودی با حمایت همه‌جانبه قاطع از سوی قدرت‌های بزرگ و حتی کوچک غربی و حتی شرقی (شوروی سابق) به پیروزی رسیده و دولتی نژادپرست و ضد حقوق بشری را در سرزمین غصبی ایجاد کرده است. در هرحال تاریخ را از آخر و حتی از وسط نمی‌خوانند بلکه از آغاز می‌خوانند.

اما در باره دفاع؛ درست است که به ویژه پس از رخداد هفتم اکتبر ۲۰۲۳ عموم رهبران جهان از حق دفاع مشروع اسرائیل سخن گفته و غالبا با صراحت تمام به اسرائیل اجازه داده‌اند که تحت عنوان «دفاع مشروع» هر کاری که خواست بکند؛ اما انصافا آنچه در این حدود پنجاه روز در غزه رخ داده است، دفاع بوده است؟! دفاع عقلا و شرعا و حتی وفق قواعد بین المللی امری است عقلایی و حتی شرعی و اخلاقی.

اما فکر نمی‌کنم هیچ وجدان بیداری این همه جنایت و کشتار گسترده و قتل حدود پانزده هزار انسان بیگناه و بی‌دفاع و حدود شش هزار کودک و این همه ویرانی نامش جز جنایت علیه بشریت و جز نسل‌کشی عنوانی دیگر داشته باشد! در هرحال بهتر است در این باب حقوقدانان و اهل انصاف نظر دهند.

اگر مدعا دفاع مشروع باشد، می‌بایست حق را به کسانی داد که دیری است از خانه و کاشانه خود رانده شده و سالهاست که در زیر چادر سازمان ملل زندگی می کنند و از حداقل حقوق انسانی متعارف نیز بی‌بهره‌اند و هر روز از طریق ترور و قتل عام مستقیم سلاخی می‌شوند؛ خانه و زمین‌هایشان غصب شده و غاصب حتی حاضر نیست یک آلونک را هم به صاحبان اصلی بدهد.

اما در باب محکومیت دو طرف؛ کاملا درست است که وفق شهرت حداقل بخشی از رفتار مهاجمان هفتم اکتبر غلط بوده و باید بدون لکنت زبان محکوم شود. حداقل از نظر اسلامی و شرعی، حمله نظامی و قتل افراد غیر نظامی و از جمله زنان و کودکان و دیرنشینان و راهبان (معابد) حرام شرعی قطعی است. ترور یعنی قتل غافل‌گیرانه مطلقا حرام است و هیچ فردی به ویژه به نام دین نمی‌تواند چنین کند.