ترس جمهوری اسلامی از رقص جمهور
حسین قدیانی (مسئول پیشین بسیج دانشجویی)
جبر هیچ حکومتی را تاب پای‌داری در برابر اختیار مردم نیست
که اگر بود، عمامه جای تاج نمی‌نشست
دیر یا زود جمهور شاهد جشن سقوط جمهوری اسلامی خواهد بود
و در آن روز مردم حسابی خواهند رقصید
و روح شهدای مدافع وطن، بی‌نیاز به هیچ صلواتی شاد خواهد شد
همان شهدا که مردم به پاس سوم خرداد غرورآفرین‌شان
آزادی خرم‌شهر را بهانه‌ی یک سماع باشکوه کردند؛ یک رقص ملی
الان دیگر حتم دارم که اگر پدرم بود
یا تا الان توسط این رژیم تا بن دندان مقدس، کشته شده بود
یا هم‌بند دیگر احرار آزادی‌خواه ایران بود
آخر بابااکبر شهید علاوه بر ظلم‌ناپذیری، رقاص خوبی هم بود
آن‌قدر که در هنر ممتاز و متمایز تئاتر
بار حرکات موزون بل‌که ناموزون، اغلب روی دوش پدرم بود
و آن‌قدر که هر کجا مردم را ناراحت و گرفته می‌دید
با افتخار، از روضه‌خوان همیشگی حسین و عباس
تبدیل می‌شد به مطرب جمع و جماعت
می‌خواند و می‌رقصید؛ می‌رقصید و می‌خواند
از قضا شهادت‌ش هم شکل رقص داشت؛
ابتدا چند بار دور خاک پاک وطن چرخید و بعد برای همیشه افتاد
لیکن هم علم، هم قلم و هم قدم بابااکبر این روزها در حیات است
به شهادت همین استوری
و به گواهی همه‌ی یادداشت‌هایم علیه جریان حاکم زر و زور و تزویر
همان پیرمردهای نادم که صهیونیست‌ها را دیگر نمی‌خواهند به دریا بریزند
ولی پا بدهد، اکثریت مطلق مردم خودشان را چرا
جرم: رقص و طرب و شادی
نخوان جمهوری اسلامی؛ بخوان حکومت شیادی
رژیمی که با اختلاس، لاس می‌زند و شادی را به دل‌خوشی حزب پای‌داری، دار
هیهات! دیگر برای دفاع از هم‌چین نظامی، فقط نفهمی کافی نیست
بل‌که تو باید در این نفهمی، نفع هم داشته باشی
و آری! #مزدور باشی؛ تا تن به ذلت مصباح و مصباحیسم بدهی...
🔹️▫️🔸️
هدف از شوآف جشن غدیر هم خدمت به حکومت بود، نه شادی ملت
مایه گذاشتن از علی برای سیدعلی
همان علی که در هیچ یک از جنگ‌های سه‌گانه‌ش به نبرد رقاص‌ها نرفت
در جمل با ناکثین دزد جنگید
در صفین به جنگ دشمن اصلی رفت
در نهروان هم با خرمقدس‌های نفهم مزور
و جمهوری اسلامی صرف‌نظر از اخبار کعب‌الاحبار رسانه‌ی مثلاً ملی
با این هر سه در صلح است...
امضا با خون سرخ پدرم: حسین قدیانی
