در مبارزه سیاسی گهگاه شور و هیجان آدم را بر می دارد و حرف هایی می زند که نشانگر خشم و احساسات است و این عجیب نیست.

عجیب آنجاست که افراد با سابقه ی سیاسی، دنبال این شور و هیجان ها به راه می افتند و عقل شان را به عده ای هیجان زده که ذره ای با موضوع جامعه و مبارزه ی سیاسی آشنا نیستند می دهند.

این روزها هم که استخوان خرد کردگان در عالم سیاست جوانگرایی را به مرحله ی تقدس رسانده اند و هر چه از زبان جوانان بیرون بیاید را بدون در نظر گرفتن درست و غلط آن حلوا حلوا می کنند و بر سر می گذارند، دنبال شعارهای عجیب غریب و نازل راه افتادن و بدتر از آن خودداری از پرهیز دادن و بر حذر دادن شعاردهندگان را پیشه ی خود کرده اند که خسارت اش در نهایت به جامعه ی مخالف با حکومت نکبت خواهد خورد.

من از اذان صبح شما بیزارم در اعتراض به اعدام های بی رحمانه و حیوانی که سحرگاهان در جمهوری اسلامی صورت می گیرد بر سر زبان ها افتاده و عده ای را خوش آمده است بی آن که در نظر داشته باشند که عده ی زیادی از مخالفان حکومت نکبت، نه تنها از اذان صبح بیزار نیستند بلکه به آن اعتقاد و علاقه دارند و شعاری این چنین دادن جز جدا کردن صف این افراد از جمع مخالفان که به اندازه ی کافی پراکنده هستند نتیجه ی دیگری نخواهد داشت.