احمد زیدآبادی - پس از اعلام کتائب حزب‌الله عراق برای توقف حمله به اهداف آمریکایی در منطقه، آیا ایالات متحده از اجرای وعدۀ تلافی عملیات علیه پایگاه نظامیانش در اردن منصرف شده است؟
اگر این توقف، نتیجۀ توافقی پشت‌پرده برای پایانِ قطعی این نوع عملیات از سوی تمام گروه‌های شبه نظامی متحد ایران در عراق باشد، دلیلی وجود ندارد که دولت بایدن بخواهد به قیمت خطر گسترش جنگ، انتقام‌جویی کند.
اما اگر این توقف بدون توافق روشن و تنها از سوی یک گروه عراقی باشد، به محض پرتاب یک موشک یا پهپاد به مواضع آمریکایی، تلافی‌جویی مورد نظر بایدن بلافاصله عملی خواهد شد.
با این حساب، یا این بخش از خاورمیانه از این پس کاملاً آرام می‌شود و یا اینکه با شلیک نخستین موشک یا پهپاد، آتش جنگ زبانه می‌کشد.
بیشتر بخوانید:
ارتباط اعترضات مردمی با موقعیت تندروها در حکومت!
احمد زیدآبادی - در پی هر موج اعتراض خیابانی در ایران، سرسخت‌ترین و تندترین نیروهای حامی نظام، موقعیت برتر و بالاتری پیدا می‌کنند.
در شرایط عادی این نیروها هر کدام در گوشه‌ای به کاری مشغولند و بروز و ظهور علنی و رسمی چشمگیری ندارند، چون اصلاً به کار شرایط عادی نمی‌آیند. اما به محض اینکه خیابان شلوغ می‌شود این نیروها جان تازه‌ای می‌گیرند و به سرعت به هم می‌پیوندند و برای مصاف با معترضان راهی خیابان می‌شوند. پس از فروکش کردن اعتراض خیابانی، آنها به راحتی به جایگاه قبلی خود باز نمی‌گردند و با ادعای "نجات نظام" از تعرض "معاندان"، میدان‌دار فضای سیاسی امنیتیِ تندروانه و سختگیرانه می شوند. بازگشت آنها به جای نخست‌شان معمولاً چند سال طول می‌کشد تا اینکه روز از نو روزی از نو!
از 18 تیر سال 78 تا کنون این داستان چند بار تکرار شده است اما از عوارض مخرب آن، نه حکومت درس می‌گیرد و نه معترضان!
بنابراین، عملاً محکوم به تکرار شرایطی شده‌ایم که ثبات و آرامش لازم برای هر نوع برنامۀ سازنده، امکان‌ناپذیر شده است.
